την κανω για Τσουμπο Τσαμπο

ολιγον απο GONG, εξαιρετικα αφιερωμενο!

07.mp3

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ...

Ενα κύμα ελάχιστο που σκάει πάνω στη ξεροψημένη άμμο.
Η αίσθηση δροσιάς στα πόδια που πλατσουρίζουν με αυθάδεια επάνω του.
Ανάμεσα στο κύμα, στις πατούσες και τη χρυσόσκονη περιφέρεται νυσταγμένο
αυτό το καλοκαίρι.

Οταν τα καλοκαίρια πληθαίνουν δεν γερνάνε, απλά τεμπελιάζουν.
Υπάρχει οικειότητα πια με τη θάλασσα και την άμμο.
Δεν είναι πάθος, ούτε έρωτας, δεν ύπάρχει ανταγωνισμός, είναι μια σιωπηλή
αποδοχή της αθανασίας και των δύο.

Εγώ θα είμαι εδώ για να πλατσουρίζω ανέμελα,
Κι εσύ θα πηγαινοέρχεσαι για να μην χαλάσεις τη κοσμική ισορροπία.

Και το δώρο, αυτό το θαυμάσιο δώρο που δεν μπορώ ν’αρνηθώ.
Γύρω από αυτή την ηλιακή συμφωνία έχουν φύγει μακριά όλα αθόρυβα, χωρίς να νοιάζομαι να τα προφτάσω.

Δεν ξέρω καν πως να ανταποδώσω αυτή την αυθόρμητη τζάμπα προσφορά απόλαυσης.
Το κρίμα στο λαιμό σου που με κάνεις να ξεχνάω τους χειμώνες που παραμονεύουν...

ΠΩΣ ΜΟΥ ΞΕΦΥΓΕ?

Ανάμεσα στη δίψα και στο κορεσμό υπάρχει ένα μυστικό σημείο που πρέπει
Να σταματήσω. Πρέπει να προσπαθήσω να διψάω ήρεμα σε μικρά διαστήματα και να μην πιώ τόσο ώστε να χάσει την αγωνία της η έρημος.

Σ’ενα μικρό πλαστικό μπουκάλι κρύβεται η απαραίτητη συντροφία στο πόλεμο ανάμεσα στους ξεραμένους θάμνους και τις καυτερές πέτρες.
Ανεβαίνω συνέχεια ένα μονοπάτι που δεν έχει τη δυνατότητα να αλλάξεις γνώμη να το πας απ’την αρχή.

Στάλες νερού και σκόνης. Δημιουργήθηκα.
Απιθανο παιχνίδι του πιο απλού συνδυασμού.
Το μόνο που παρεμβλήθηκε ανάμεσα στα δυό στοιχεία είναι ένας ξαφνικός άνεμος που φύσυξε.
Νερό, σκόνη και αέρας.
Κι όταν σχεδόν είχαν ταιριάξει αρμονικά κάτι ξέφευγε και τότε ήρθε στη συντροφιά η φωτιά του ήλιου που παραμόνευε να τα δέσει.

Ψάχνοντας το νόημα της ζωής οδηγήθηκα στο παλιό ανηφορικό μονοπάτι με τους ξεραμένους θάμνους και τον ήλιο που έκαιγε.
Αναγκαστικά χαμογέλασα μόλις θυμήθηκα το νερό που είχα στριμώξει στο σακο μου.
Είμαι εδώ άρτια. Πλήρης.
Πως μου είχε διαφύγει?

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΦΡΕΣΚΟΜΠΟΓΙΑΣ...

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΦΡΕΣΚΟΜΠΟΓΙΑΣ...

Να θυμάσαι. Την αλήθεια. Σ’αρέσει δεν σ’αρέσει είναι εκεί. Η χρωματιστή κολώνα που στερεώνεις το χέρι επάνω, γέρνεις το σώμα και αρχίζεις ένα ξέφρενο γύρω – γύρω δοκιμάζοντας την ισορροπία σου. Τη δοκιμάζεις γιατί η κολώνα είναι δυνατή, υπαρκτή, ο άξονας της ασφάλειάς σου για τη μεγάλη δοκιμασία του στροβιλίσματος.

Στη μεγάλη φόρα, σίγουρος ότι έχεις χαράξει μια ανεξάρτητη τροχιά, αφήνεις τα χέρια με θάρρος και θράσος γιατί αυτό που θα ακολουθήσει είναι μια θαυμαστή σβουριά που θα πάει στο στόχο που ώρα τώρα έχεις επιλέξει να σταματήσεις.

Τι βλέπω? Δεν είναι σβουριά...είναι ξεκόλλημα, τίναγμα και στραπατσάρισμα πάνω σ’ενα τυχαίο φράχτη. Η απομάκρυνση από τον άξονα επιφέρει τραυματισμούς ενίοτε θανατηφόρους. Ο στόχος αλλού, η ισορροπία σπασμένη, η αλήθεια μένει εκεί περιμένοντας τον επόμενο επισκέπτη. Αδιαφορεί για το ποιός γυρνάει γύρω της ποιός την αφήνει, ποιός την κρατάει σφιχτά.

Στροβιλίσου με το χέρι να γλυστράει πάνω στο φρεσκοβαμμένο μπλε.
Αφήσου σ’ενα τυχαίο στόχο να σε τραυματίσει.
Παιχνίδια μιας ευκαιρίας.

Χρώματα κι οσμές..
Στο παλιό λουνα παρκ βάψανε τις κολώνες. Αχ αυτή η μυρουδιά από φρέσκο βερνίκι. Να ενώνει τα χρώματα με την όσφρηση. Μπλε που διαπερνάει, κίτρινο που θαμπώνει, πράσινο που δροσίζει, κόκκινο που διψάει.

Ουράνιο τόξο σε ξύλινα αλογάκια με μισοφαγωμένες σέλες.
Ενα κατάλευκο μπαλόνι σημαίνει την έναρξη.

Τι χρώμα έχουν οι χώροι που σώπασαν?
Τι χρώμα αφήνουν οι άνθρωποι που φεύγουν?
Η βροχή το φθινώπορο ξεπαστρεύει τα ίχνη. Μα τώρα στους καλοκαιρινούς τόπους που ξεχάστηκαν έτσι, χωρίς τουρίστες, εκατοντάδες πατημασίες πηγαινοέρχονται.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΠΑΡΑΝΟΙΑ.

ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΙ ΑΛΛΟΙΩΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ.

"Ακόμα και στο γκρεμο να είναι, θα προλάβεις ίσως να ξαναδείς τη ζωή έστω και για μερικά δευτερόλεπτα..."

μ αρεσει ο τροπος που "βλεπεις" τα πραγματα, μ αρεσει ο τροπος που γραφεις κι αυτα που γραφεις, μ αρεσει που χρησιμοποιεις το παντοδυναμο ΟΥΜΠΙΚ.

επετρεψε μου να σου αφιερωσω εναν γκρεμο ιδιαιτερο για μενα, μιας και εκει μυηθηκα στην σπηλαιολογια και εκει την κυριακη ειχα την τιμη να μυησω και εγω δυο νεους ανθρωπους στο βαπτισμα του σχοινιου.



το υπερτατο νοημα της ζωης ειναι το να την ζεις.

ζηστε τις στιγμες σας!

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΚΥΝΗΓΑΕΙ ΤΙΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ ΜΕ ΤΗ ΣΦΕΝΤΟΝΑ

Σήμερα παρακολουθούσα μια συζήτηση σ’ενα φόρουμ, και σκέφθηκα ότι πρέπει ειλικρινά να είμαι ευτυχισμένη που δεν έχω μπει στον θλιβερό δρόμο της φανατικής πίστης. Της οποιαδήποτε πίστης. Αρκεί να θεωρεί τον ευατό της απόλυτο και αναμφισβήτητο.

Δεν μπορώ να φανταστώ πως διαμορφώνεται η καθημερινότητα, η φαντασία, τα όνειρα, η ίδια η ύπαρξη κάποιου που έχει φτιάξει τα γερά του κάγκελα (και αυτά πολλές φορές έχουν το ονομα της πνευματικής ωριμότητας, της αυτογνωσίας, όπως ο κύριος που παρακολουθούσα να μιλάει...) προχωρόντας και αγνοώντας πλέον τόσα άλλα μηνύματα που πετούν συνέχεια γύρω του σαν πεταλούδες έτοιμες να τις αρπάξει και να γλεντήσει με τα παιχνιδίσματά τους...

Πως μπορεί κάποιος να περικλύει ένα ολόκληρο πανέμορφο, συγκλονιστικό σύμπαν, την ίδια την απρόσμενη έκπληξη που λέγεται ζωή, σε κουτιά?
Να φέρνεις τους θεούς , τη φύση, τα μυστικά της, τα ανεξήγητα λόγια, τις κρυφές σκέψεις που πλανιώνται αιώνια σαν άστρα στα σύμπαντα, όλα αυτά που είναι το μαρτύριο και η έκσταση ενός αθάνατου στα μέτρα σου, στα μέτρα μερικών βιβλίων, στα μέτρα μιας κουβέντας που φάνηκε βολική....
Η αιώνια ανθρώπινη κλειδαριά ασφαλείας.

Στην αρχή όταν έβλεπα τέτοιους ανθρώπους μ’επιανε ένα συναίσθημα εκνευρισμού και ήμουν έτοιμη να κονταροχτυπηθώ μαζί τους.
Μετά κατάλαβα ότι κάθε κίνηση, οποιαδήποτε για να αγγίξεις τα ατσάλινα κάγκελα της φανατικής πεποίθησης , της απόλυτης σιγουριάς, είναι μάταιη.

Δυστυχώς δεν ξέρω καν αν ακόμα κι ένα ισχυρό σοκ θα μπορούσε να ξεθάψει το χαμένο κομμάτι της ζωής τους...
Η ανάσα αυτού του παραλογισμού που λέγεται φανατισμός, φθανει στα αυτιά μου μόνιμα αγχωμένη, λαχανιασμένη, πανικόβλητη, με μια συνεχόμενη λαχτάρα επιβολής, επιβεβαίωσης.

Πόσες φορές την ημέρα κάποιος μπορεί να θαβει τη ζωή του?
Ναι , τελικά μια από τις πιο σίγουρες ευτυχίες που έχω αποκτήσει στη ζωή μου, είναι ότι δεν θεωρώ τίποτα υποχρεωτικό και αμετάκλητο.
Είναι καλύτερα να είσαι τυφλός και να αναζητάς ένα φως μες το σκοτάδι παρά να βρίσκεσαι στο σκοτάδι και να σταματήσεις εκεί μες τη μέση του πουθενά σίγουρος ότι βλέπεις.

Καλύτερα φίλε μου να κάνεις ένα ελάχιστο βήμα πιο εκεί. Ακόμα και στο γκρεμο να είναι, θα προλάβεις ίσως να ξαναδείς τη ζωή έστω και για μερικά δευτερόλεπτα...

η τηλεοραση ειναι μαγικη!!!

σε παιρνει μηδενικο και σε κανει νουμερο!

ΥΓ. δεν θυμαμαι ποιος τοπε, αλλά εχει δικιο.

Η ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ.

Τι βλέπουμε, τι βλέπουμε....
Ενα τεράστιο ριάλιτυ σοου και ανθρώπους στριμωγμένους, σπρώχνουν ο ένας τον άλλο, ποιος θα καταφέρει να περάσει την οντισιον και να βρεθεί στο καναπέ της δόξας..

ΖΗΤΩ ΤΗΝ ΑΚΡΟΑΣΗ ΣΑΣ ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ!

Σκέφτομαι να υποβάλω μια μήνυση προς όλους όσους με εξαπατούν ασύστολα.
Υπάρχει τέτοια δυνατότητα? Πριν από καιρό κάποιος στην Ιταλία υπέβαλε μια μήνυση εναντίον της εκκλησίας, λέγοντας ότι αν δεν αποδείξει με συγκεκριμένα υπαρκτά και αναμφισβήτητα κριτήρια ότι υπάρχει θεός, θα ζητήσει να καταδικαστεί η εκκλησία για παραπλάνηση της κοινής γνώμης. Δεν ξέρω τι απέγινε σ’αυτή την ιστορία..

Μια και είναι της μόδας όμως, για σκεφτείτε μπορούμε να κινηθούμε νομικά σε διάφορες κατευθύνσεις. Σκεφθείτε το.. Υπάρχει κανείς που να νοιώθει αδικημένος ή παραπλανημένος ?
AVANTI!!!

αντιδραστε για την ελευθερη εκφραση στο δικτυο

Ορίστηκε δικάσιμος (21 Ιουνίου 2007 ,ωρα 9πμ ,στο Πρώτο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, στο κτήριο 9 της πρώην σχολής Ευελπίδων) για την δίκη του Αντώνη Τσιπρόπουλου.

Κατηγορείται διότι:
Διατηρούσε στο site www.blogme.gr κατάλογο και news aggregator των ελληνικών blogs. Ένα από αυτά (το FunEL-Βαρύ Πακέτο) σατυρίζει πολύ έντονα τον Δημοσθένη Λιακόπουλο. Για αυτή τη σάτυρα βρίσκεται υπόλογος ο... Τσιπρόπουλος! Συνελήφθη, του κατασχέθηκε ο σκληρός δίσκος και έχει γνωρίσει απίστευτη ταλαιπωρία επειδή η λίστα του περιείχε -μεταξύ άπειρων άλλων- και link για το εν λόγω blog (όπως έχουν και το Google και όλα τα "ψαχτήρια").

Επειδή ίσως παίξει ρόλο και η δική μας στάση, ενημερωθείτε, διαβάστε και υπογράψτε για το άδικο της κατηγορίας στα παρακάτω link:
http://blogme.gr/wordpress/?p=28
http://www.develop4democracy.org/petition/

η εκπομπη για την Πεντελη

η εκπομπη 2 λογοι παραλογοι, του ραδιοσταθμου Αρμονια, με θεμα την Πεντελη και καλεσμενο εμενα.

μερος πρωτο

2logoiparalogoi Pe...

μερος δευτερο

2logoiparalogoi Pe...

Watching The River Flow

Watching The River...

PEOPLE UNDER....

ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΟΣΟΥΣ ΖΟΥΝ ΚΑΤΩ ΑΠ ΤΙΣ ΣΚΑΛΕΣ...

ΠΕΡΙ ΚΑΡΔΙΑΣ

Πρώτον αισθάνομαι ένα τεμπέλικο σκουλίκι γεμάτο ζήλεια που εσύ βρισκόσουν κάπου στη Χαλκίδα και είδες, έκανες κάτι άλλο, γνώρισες κι εγώ ήμουν καθηλωμένη στο καναπέ με καφέδες και διάφορα μπινελίκια να μασουλάω και ψόφησα να βλέπω το LOST!!:)
Δεύτερον θα περιμένω να βάλεις κάπου αυτή την εκπομπή να ακούσω τι λεγατε είμαι πολύ περίεργη!
Περί καρδιάς λοιπόν. Οι άνθρωποι που μιλούν με τη καρδιά τους είναι πολλοί. Πιστεύω δε ότι αυξάνονται παρόλο που γκρινιάζω συνέχεια καταστροφολογόντας. Απλά πρέπει να γίνουν πολλοί περισσότεροι για να ακούγεται καλύτερα η γκρίνια.
Προς το παρόν αναγκαστικά δέχομαι τον χαριτωμένο χαρακτηρισμο που αρέσκονται να μου αποδίδουν οι μεγάλοι σοφοί αυτου του κόσμου. ΓΡΑΦΙΚΗ!!! Ξέρεις μπορείς εύκολα να προσπαθήσεις να υποβιβάσεις αυτά που λέει κάποιος αν αντί να ξεκινήσεις να επιτίθεσαι κουνήσεις συγκαταβατικά το κεφάλι λέγοντας ΓΡΑΦΙΚΟΣ. Η λέξη αυτή παραπέμπει στον αγαθό τρελλό που τριγυρίζει τις πλατείες μιλώντας για τη καταστροφή του κόσμου και οι άνθρωποι χαμογελούν με συγκατάβαση. Τον κερνάνε και κανα τσιγάρο, του πιάνουν και κουβέντα για να δουν τι παλαβομάρες θα πει να γελάσουν αλλά κατα βάθος είναι ένα ταπεινό ακίνδυνο ανθρωπάκι που κάποια στιγμή τα έπαιξε και παραμιλάει.
Τι χαρακτηριστικά έχει η γραφικότητα? Πρωτα απ'ολα την απλότητα του λόγου. Ο νεοφώτιστος σωτήρας του κόσμου δεν ξέρει πολλά γράμματα, ουτε κατέχει καμμιά έδρα στο Πανεπιστήμιο. Απλά υπάρχουν μέσα του εικόνες, σκέψεις που προσπαθεί να τις βγάλει να τις φωνάξει στους άλλους αδιαφορόντας για το πως θα τον χαρακτηρίσουν.
Η πλάκα είναι ότι αν τα ίδια λόγια τα στόλιζε κάπως πιο διανοουμενίστικα, βάραγε και μια καλή βιβλιογραφία και τα έκλεινε σ'ενα βιβλίο δεν θα ήταν πια γραφικός, θα ήταν κάποιος που έχει "πολλά πράγματα να πει"..
Το να μιλάω από καρδιάς λοιπόν, δεν είναι τίποτα άλλο από την υιοθέτηση του απλού και άμεσου λόγου. Η καρδιά για να συνεχίσει να χτυπάει με κέφι και να ονειρεύεται, (τι αγράμματη που είμαι ακού να ονειρεύεται η καρδιά), έχει ανάγκη να της δίνεις κάπου κάπου το λόγο γιατί κάθε χτύπος της είναι όχι απλά μια φράση αλλά ολόκληρο μυθιστόρημα!!!
Πριν απο πολλά χρόνια ο Κάρπεντερ γύρισε τη ταινία ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ (που είναι και το logo αυτού του μπλογκ) Γύρισε τη ταινία με ένα φτωχικό budget, χωρίς πρωταγωνιστές σταρ, με μια απλοική ιδέα. Ενας εργάτης βρίσκει ένα ζευγάρι γυαλιά τα φοράει και αρχίζει να βλέπει γύρω του τι έχει συμβεί πραγματικά στο κόσμο.
Το ματριξ χρειάστηκε τρεις ταινίες εκατομύρρια δολάρια, δεκάδες αστέρια του χόλυγουντ και απίστευτη πολυλογία φαντασμαγορικών εφέ τελευταίας τεχνολογίας για να πει αυτό που ο άλλος είχε πει με δυο λεξούλες THEY LIVE...
Γιατί άραγε ο Κάρπεντερ διώχθηκε από τα στούντιο του Χόλυγουντ και οι άλλοι όχι?

μολις γυρισα απο Χαλκιδα και διαβασα τα τελευταια ποστ

Βασιλικη για μια ακομη φορα θα σου πω οτι χαιρομαι να σε διαβαζω!
γιατι γραφεις απο την καρδια σου!

οπως ειπα σ αλλα ποστ μου, αποψε συμμετειχα στην εκπομπη δυο λογοι παραλογοι του ραδιοσταθμου Αρμονια της Χαλκιδας.
οπως ειναι αναμενομενο, οταν μπλεχτουν τρεις "παραλογοι λογοι", η συζητηση δεν μπορει να παραμεινει στο θεμα, που ηταν η Πεντελη.

ενα απο τα "παρεμφερη" θεματα που συζητησαμε εκτος αερα, ηταν η κατασταση που βιωνουμε καθημερινα: η αποχαυνωση των ανθρωπων απο την πιεση των τεχνητων αναγκων που μας επιβαλλουν.
η αποδοχη της καταστασης απο την πλειοψηφια και η ελλειψη κοινωνικοπολιτικων αντιδρασεων.

η προσωπικη μου αποψη ειναι οτι αρχισε μια μεταβατικη περιοδος, που τα σκατα αρχισαν επιτλους να αναβραζουν και αν και ειναι επωδυνη για οσους την ζουμε επειδη βρωμανε, εχουμε την ευκαιρια και το προνομιο ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΠΕΙΡΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΣΠΟΡΟ. (τα σκατα εξαλλου γινονται καλο λιπασμα)

δεν με ενδιαφερει το ποτε και αν θα βλαστησει, αλλά το οτι ηρθε η ωρα να τον σπειρω.
ισως βλαστησει πολυ καιρο αφου θαχω ψοφησει και δεν προλαβω να απολαυσω την σκια και τους καρπους του.
δεν με ενδιαφερει.
με ενδιαφερει το Τωρα.
και Τωρα κατα την ταπεινη μου γνωμη ειναι η ωρα να μιλησουμε εξω απο τα δοντια για τα Παντα.

και η συγχρονικοτητα μας δινει ευκαιριες και δυνατοτητες που στο χερι μας ειναι να αξιοποιησουμε.
αποψε μου δοθηκε η δυνατοτητα να μιλησω για την Πεντελη, περισσοτερο και απο τις δυο τηλεοπτικες εκπομπες (που συμμετειχα) μαζι.

εννοειται οτι δεν το περιμενα.
οπως δεν περιμενα να γνωρισω τον Βαγγελη και τον Αντρεα, οι οποιοι με τιμησαν με την προσκληση τους και το Ελευθερο βημα που μου παραχωρησαν. (δυο λογοι παραλογοι)

και γυριζοντας, πεφτω στον δικο σου Ελευθερο λογο.
συνεχισε να σπερνεις κι ας μας θεωρουν καποιοι παραλογους - στο τελος ισως αποδειχθει οτι ειμαστε πολλοι λογοι Ελευθεροι και πολυ λογικοι.

ΟΙ ΑΧΥΡΑΝΘΡΩΠΟΙ...

Και για να λέμε τα πράγματα ξεκάθαρα
Δεν αντέχω να βλέπω τις υποκριτικές αγανακτήσεις. Τα υστερικά ξεσπάσματα που φωνάζουν ντροπή βγαλμένα από στόματα που όλη τους τη ζωή είναι αναιδώς απόντα από παντού!

Μου τη δίνει να φωνάζουν όσοι σωπαίνουν και όχι μόνο σωπαίνουν αλλά έχουν και μια φυσική απέχθεια στα «κατώτερα πλάσματα»

Αυτή η επιλεκτική κριτική ενός ελάχιστου σκατού μέσα στο απέραντο αποχωρητήριο που ζούμε.

Υπάρχουν άνθρωποι που χλευάζουν κάθε τι που ξεφεύγει από τα μουράτα πρότυπά τους. Παθαίνουν μια αναφυλαξία ακόμα και να πλησιάσουν τους υποβαθμισμένους πληθυσμούς.
Και στους υποβαθμισμένους πληθυσμούς στο μυαλό αυτών των υπανθρώπων ξέρετε τι συμπεριλαμβάνεται?

Το 80% της κοινωνίας. Ολων των κατηγοριών. Η φτωχολογιά, οι άποροι, οι άρρωστοι, οι άνθρωποι με ειδικά προβλήματα και όλες τους οι υποκατηγορίες. Για να μην αναφέρω ότι άτομο που δεν πρέπει καν να πλησιάσουν σε χιλιόμετρα απόσταση, αυτοί οι καραγκιόζηδες θεωρούν κι έναν εργάτη που είναι ιδρωμένη η φανέλλα του μετά από το 10ωρο μεροκάματο, η την αγρότισσα που έχει ροζιασμένα χέρια και δεν κάνει το τακτικό της μανικιούρ!

Μας σιχαίνονται όλους εμάς!!!! Περισσότερο κι απο το να βλέπανε σκουλήκια!
Το αχυρένιο μυαλό τους δεν μπορεί να συλλάβει τίποτα από αυτό που ονομάζουμε ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ.

Αυτή η κατηγορία λοιπόν να το βουλώσει γιατί ήδη έχει κάνει πολλά για να γίνει ο κόσμος στα χάλια που είναι.

Η άλλη η κατηγορία τώρα. Οι τρομερά απύθμενα φιλοσοφημένοι!
Οι περισσότεροι είναι των ίδιων προδιαγραφών με τα παραπάνω μηχανήματα.... συγνώμη ανθρώπους ήθελα να πω μόνο που έχουν και μόρφωση......

Οποιος δεν είναι κάτι από τα δύο παραπάνω δε πειράζει ας φωνάζει , ας κρίνει καλά ή άσχημα . Εχει το δικαίωμα. Και καλά κάνει.

Αλλά αυτό το είδος ανθρώπου με τη κατσούφικη μούρη και την άδεια καρδιά δεν έχει δικαίωμα να μιλάει για ΤΙΠΟΤΑ.

Και κάτι ακόμα. Οι λέξεις κακία και καλωσύνη είναι πολύ βαρειές για να χρησιμοποιουνται έτσι ανέμελα στο κάθενα που θέλει να ψιλοφιλοσοφήσει. Είναι βαρειά κληρονομιά και οι δύο.
Παρακαλούνται η μη έχοντες συγκεκριμένα βιώματα που να αποδεικνύουν ότι έχουν γνωρίσει για τα καλά, τα δυο αυτά κορίτσια , να περιορίζονται σε φράσεις που να αρχίζουν από το «νομίζω πως», «ίσως», «ενδέχεται να...».

Θαθελα να συνεχίσω να μιλήσω για τη φιλανθρωπία στην βαθύτερή της έννοια, αλλά από σεβασμό και μόνο δεν θα το κάνω γιατί ούτε στο ελάχιστο δεν μπορώ να πλησιάσω το μεγαλείο της.

ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΜΠΑΖΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΣΤΕ ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ!

Πρωινάδικα που όλα τα σφάζουν όλα τα μαχαιρώνουν, τηλεπαιχνίδια με πρωταγωνιστές τους διάφορους βλακοζογκ, δελτία ειδήσεων γεμάτα από φωνακλάδικα παράθυρα , τυχάρπαστοι ανεγκέφαλοι που μιλάνε για όλα χωρίς να γνωρίζουν τίποτα , δήθεν λαικοί υπερασπιστές, γλάστρες που δίνουν συμβουλές για το πως να αδυνατήσεις μέχρι για το τι γίνεται η ψυχή μετα θάνατον, χαβουζοεκπομπές που παίζουν με τον ανθρώπινο πόνο ζουμάροντας σε βασανισμένες φάτσες την ώρα που κάτι σκυλόψαρα μετράνε τα μηχανάκια τηλεθέασης , επαγγελματίες κινδυνολόγοι που ο τρόμος σου είναι η ζωή τους ολόκληρη , ξεφτιλισμένοι διεστραμμένοι που βρήκαν βήμα να κάνουν λαικό καμάκι, γλάστρες με τους κώλους έξω που τους κουνάνε μπροστά στις κάμερες μπας και κανα ραμολο με χοντρό πορτοφόλι τις δει και τους πάρει κανα δαχτυλιδάκι δώρο, άλλες που κουνώντας το κώλο κούναγαν και τα βυζιά μαζί και εκτός από δαχτυλίδι ποντάρουν και σε σπίτι στα βόρεια προάστια, μεγαλοκαρχαρίες που μιλάνε για τους πενιχρούς μισθούς και συντάξεις αγανακτισμένοι και η μύτη τους έχει καρφωθεί στον απέναντι τοίχο , καρεκλοκένταυροι οκτακοσίων ετών που σχολιάζουν τους νέους που απλά με το βλέμμα τους καταλαβαίνεις ότι τους ζηλεύουν μέχρι θανάτου, ραμολιμέντα με παλιπαιδισμό και τραβηγμένες μούρες που ζητούν την αποθέωση της ηλιθιότητάς τους απο τις κοσμικές που το μεγαλύτερο τους ανάγνωσμα είναι τα περιοδικά τύπου «πως θα του τη φορέσετε με εκατό τρόπους», φυντάνια στους δρόμους να αρπάζουν τους γείτονες για να ρωτάνε γαργαλιστικές λεπτομέρειες για εκείνο το κτήνος που κράταγε αλλοδαπές στην αποθήκη και η εικόνα πίσω να δείχνει τσίτσιδες άσχετες να λικνίζονται γύρω από τη μπάρα του στηπτιζάδικου,

Μεσα σ’ολη τη παραπάνω χαβούζα θεωρούν τις εκπομπές τους ανωτέρου επιπέδου από το je t’aime ή τα νοτιοαμερικάνικα σήριαλ.....

Πόσο χαρά νοιώθω να πω σ’εκείνη ή σ’εκείνο το ανθρωπάριο με τα φουσκωτά βυζιά ή τα τραβηγμένα γεροντομάγουλα αντίστοιχα ότι όταν μιλάω με τα φιλαράκια μου μαζί σας γελάμε όχι με το Παρασκευά. Ο Παρασκευάς είναι αστέρι! Εσείς ούτε καν για τη πλάκα δεν έχετε ταλέντο!!!

ακομη και η Μαρια θα ψηφισει Βουλγαρια, Ισραηλ, Γεωργια και οχι Σαμπρελ!!!

γεια σου Σαμπρελ!
θα πας απατος, ή μαλλον ξεφουσκωτος...

προτιμουσα να στειλουμε την Θωδη ντυμενη γκεϊσα να τραγουδισει στα κινεζικα το "γλύκα γλύκα γλυκειά μου"!

Μαρια η ασκημη

εκτακτος αποκαλυψις

ο johnniebegood ειναι το τερας της Πεντελης!!!

αποκαλυπτικα στοιχεια αυριο 7 με 9, στην εκπομπη "δυο λογοι παραλογοι" του ραδιο Αρμονια της Χαλκιδας.

μπαρμπα Γιαννη Σκαριμπα, σουρχομαι...

Και τους λέω. Δε μπορώ ρε παιδιά να σας εξυπηρετήσω όλους. Ελεος είσαστε πολλοί. Τίποτα αυτοί. Αν δεν ξέρεις να κάνεις τη δουλειά σου να προσλάβουμε άλλο μου λένε. Με παρακάλεσαν, με απείλησαν, μου δώσανε ανταλλάγματα. Και τώρα θα μου ζητήσουν και τα ρέστα? Αντε μη πάρω πίσω όσα τους έδωσα συμπεριλαμβανομένου και το φύλο από συκιά! Αχαριστα πλάσματα. Ούτε θεοί ούτε δαίμονες δεν προλαβαίνουν να καλύψουν τη πείνα σας. Αυτό δεν είναι πλανήτης. Κοσμικό ντελίβερυ είναι!!

Εχω κι εγώ τις αδυναμίες μου. Ανθρωπος είμαι :)

Πως να το ονομάζαμε? Η μάχη για μια θέση στον ήλιο??

εν δυναμει καταστασεις

στην ασταματητη ροη

ΑΝΤΕ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΚΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΤΑΚΗΔΕΣ!

Τι βλέπουμε για το νέο μήνα? Δεν θέλω να φανώ σαν το μόνιμο σπαστικό της παρέας αλλα βλέπω τα ίδια με το προηγουμενο και τα ίδια με τον επόμενο! Γιατί έχετε καμμιά άλλη καλύτερη ιδέα? Ενταξει το φιλόδοξο σχέδιο είναι να αρχίσουμε σιγά σιγά να οργανώνουμε το σωματείο των ματάκηδων (φυσικά συγχρόνως πρέπει να ανεχτουμε και το ρόλο του επιδειξία αφού κι αυτοί κοιτάνε.. τι να κάνουμε?). Βέβαια είναι ακόμα μακριά η προοπτική αλλά ρίχτε καμμιά ιδέα!!! Μια πρώτη σκέψη που έκανα είναι ότι ο κάθε ματάκιας πρέπει να κατανέμεται σε μια ειδική κατηγορία. Εγώ ας πούμε απαραίτητα πρέπει να βλέπω καλώδια!!! Εχω ένα φετίχ με τα καλώδια. Βίτσια είναι αυτά. Και όταν τα καλώδια είναι περιτύλιγμα ενός ακατοίκητου χαμένου στο διάστημα εγκέφαλου εκεί γίνεται σχεδόν πηγή δημιουργίας στο μικρόκοσμό μου. Εσείς καμμιά πρόταση?

ο καθένας βλέπει αλλιώς

η καρδηά ίνε το φίλτρο γιαβριά μου.

Προσδοκώ ανάσταση νεκρών
και ζωή του μέλλοντος...αμήν.

Το πρόβλημα είναι ότι οι νεκροί δεν είναι απαραιτήτως εκείνοι που έχουν αποδημήσει..
Ισα ισα αυτούς ας τους αφήσουμε στην ησυχία τους.
Με τους άλλους τι γίνεται...
Εκείνες τις παγωμένες ανάσες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας,σε χαιρετούν με ξυλιασμένα
χέρια, σε κοιτάζουν με τα ακίνητα μάτια τους, και το χειρότερο απ'όλα νομίζουν ότι
συγκαταλέγονται στους ζωντανούς!!!!!

Βάλτε τα ρημάδια τα μηχανήματα μπρος! Λίγο ξεσκόνισμα, λαδάκι, φόρτωμα στη μπαταρία, άντε να πάρει μπρος το ρημάδι.Ψιτ! όταν εννοώ μηχανήματα δεν εννοώ φυσικά εκείνο το μικρό μαιμουδάκι με το κουρδιστίρι πίσω στη πλάτη που κρικ κρικ κρικ ξεκίνησε να βαράει τα χεράκια του.

Ζωή του μέλλοντος.... αμήν.

Πάντα μ'ενοχλούσε η τόσο μελετημένη σπουδή για το πέρα από δω. Εκείνο το διδασκαλείο το μεταθανάτιο το οποίο επιμελώς παρακάμπτει το εδώ. Εκείνη η αντίληψη της εδώ μικρής και ασήμαντης παρένθεσης σε σχέση με τη σπουδαιότητα της μεταζωικής ακολουθίας της οποίας την ύπαρξη και τη μορφή μάθαμε παίζοντας το χαλασμένο τηλέφωνο ανα τους αιώνες.

Θάνατος είπε ο πρώτος. Αθάνατος κατέληξε ο τελευταίος παραμένοντας άγνωστο τι είχαν ακούσει οι ενδιάμεσοι παίκτες!!!

Ενόψει λοιπόν όλης αυτής της αβεβαιότητας φαίνεται ότι μερικοί επέλεξαν για να είναι καλυμμένοι και εκπαιδευμένοι να κανουν πρόβες θανάτου εν ζωή..

Το αποτέλεσμα ότι έχουμε μπερδευτεί πλήρως και το πρωί που ξυπνάμε οι εναπομείναντες ελπίζοντες στην εδώ ανάσταση τσιμπιόμαστε μετά μανίας για να βεβαιωθούμε ότι δεν μας πέρασαν ήδη απέναντι!!!!

Μια καλή μέθοδος είναι να προμηθευτούμε ένα ζευγάρι ακουστικά (φτηνά είναι) και που και που να κάνουμε ένα τσεκάρισμα. Βαράει ακόμα???

περη τισ κουνταληνασ εκ τισ μανταμ Ουρσουλοσ

αχ κουνταληνα, αχ κουνταληνα...
οχη δεν πρόκιτε για το αστρηκο γλικό του κουταλιού απο τιν σολωμονηκη τισ κιριασ Βεφασ που σασ ηποσκέθικα!
πρόκιτε για την Ζοικη σπηθα που αναπσε μετα απο ενα καλο (ή κακο) πιδιμα τον γονιόν σας, μεσα σας κάποτε.
το προταρχηκό δόρο, το προταρχηκό απόθεμα ενέργιας που κσοδέΒετε στη δηάρκια τις ζωις σας.

ινε μια μπάλα ενέργιας που βρήσκετε κριμένι κάτο απο τον αφαλό σας λενε κάπιη. (εγό δεν έχο αφαλό κε δεν ξέρο).
άλι τιν περηγράφουν σαν ενα καφτό φίδη που στρηφογιρίζει στα σπλάχνα μας. (ποσ ίνε το φηδακι ο δηαμαντίς? καμηα σχέσι)

Καυτί ίνε σηγουρα !
Κάπσα!
Χότ ποτέητο ενα πράμα.

αυτί ι κουνταλήνα λιπόν εΦθίνετε για τιν εροτικί κάψα που Φαγουρίζει τα κάτο κε τα άνο εΒρισκόμενα Οργανα, αλά αυτί ίνε και ότη δηαθέτουμε για να κάνουμε (ή να γίνουμε) σαν άνθροπεσ τα πάντα.
προσοχί τζηέρια μου στη μανδραγούρα και στην κουνταλήνα!

η κουνταλήνα πρέπι να φτάσι στον εγκέφαλα (ούτος ή άλος η σεκσουαλικί απόλαΦσι εδρεαζετε στον εγκεφαλα) δια να ολοκληροθί ο ανθροπας, αλά Πρέπι να περασι πρότα απ τιν Καρδηά!
ιδάλος ή καταλίγις Ζεξ Μανιακ ή σου κέι τον εγκέφαλα και γίνεσε Μαλακας (κάθε ομιότις με πρόσοπα ί καταστάσις ίνε συνμπτοματικί)

η καρδηά ίνε το φίλτρο γιαβριά μου.

ΟΙ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Η μαγεία της εξέλιξης. Δεν χρειάζεται πια να κοπιάζει κανείς. Είναι τόσο γοητευτικό να βλέπει κανείς πια ότι τα πειράματα του Παβλοβ έχουν επιτέλους μια συνολική εφαρμογή στο κοινωνικό σύνολο. Ο Παβλόβ τωρα δι-και-ω-νε-ται! Και χωρίς θορύβους από εξωτερικά καμπανάκια. Ενσωματομένο καμπανάκι 24ωρης ρύθμισης!! Ντιν ντιν ξεκίνα.

Τρέξε! Αντε πιο γρήγορα! Ωπα καλά είσαι! Πάρε μια καραμελίτσα για το κόπο σου. Ελα πάμε πάλι. Μόνος σου έτσι με πρωτοβουλία, αυτοδαμάσου, αυτοτεμαχίσου, υπόκυψε, σκύψε, φάτην. Πες κι ένα ευχαριστώ.. Μπράβο το καλό παιδί. Θα σ’εχουμε στα υπόψη να είσαι το βασικό πειραματόζωο στην επόμενη σκάλα εξέλιξης.

ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΚΙΑ ΑΜΙΛΗΤΑ ΑΚΟΥΝΗΤΑ ΚΙ ΑΓΕΛΑΣΤΑ!!! Ωπ... εσύ κουνήθηκες. Εχασες. Πρόσεξε μην το ξανακάνεις γιατί θα σε ρίξω ανάμεσα στα πιο εκπαιδευμένα πειραματόζωα και θα σε κολατσίσουν για πρωινό! Κι έχουν μια πείνα. Σ’εκείνο το επίπεδο έχουν φτάσει στο σημείο να μη δέχονται ούτε τη καραμέλα για επιβράβευση για να κάνουν καλύτερη εντύπωση.

Το απόλυτα επιτυχημένο πειραματόζωο, όχι μόνο έχει επίγνωση της φυλακής του αλλά καταθέτει και προτάσεις για βελτίωση των συστημάτων ασφαλείας! Είμαι βαθειά συγκινημένος που τελικά φθάσαμε το όνειρο να γίνει πραγματικότητα. Φύλακες επιτέλους μπορείτε να ξεκουραστείτε. Αράχτε την. Κίνδυνος ουδείς. Είναι γεγονός. Είναι οι αυτοδιαχειριζόμενοι άνθρωποι είναι ότι πιο όμορφο μπορούσαμε να φανταστούμε.

Ζήτω η εθελοντική ενσωμάτωση στο σύστημα! Ζήτω οι άνθρωποι που νοιώσαν επιτέλους ασφαλείς πίσω από τα κάγκελα! Τι πιο όμορφο από το να βλέπεις έναν υπηρέτη να κάνει περισσότερα απ΄ότι του ζητάει το αφεντικό του οικειωθελώς!!! Ιδιότητα όπως έλεγε κι ο συγγραφέας ανυπόφορη μεν, αλλά χρησιμότατη δε.

"Θα σου παίρνουν την ενεργεια που δικαιούσαι και θα στην ξαναπουλάνε με τόκο"

MPATARA.mp3

ειπες μετρό και μουρθαν οι αντρες με τα μαυρα...

υπαρχουν οντως!
τους ειδα με τα ματια μου στο μετρό, ντουλαπιτσες με μαυρα ομοιομορφα κοστουμια χωρις κανενα διακριτικο, να μπλοκαρουν τις πορτες για να κανουν οι αλλοι συναδελφοι τους, οι γιαλατζι ενστολοι των ιδιωτικων εταιριων τον ελεγχο των εισητηριων.

για να καταλαβω, αν δεν εχω εισητηριο, ειτε γιατι το εχασα, ειτε γιατι δεν ειχα λεφτα μαζι μου, θα με ακουμπησουν οι αντρες με τα μαυρα?

αν μπει ενας αστεγος μπατηρης, θα του επιβαλλουν το 40πλασιο της τιμης του εισητηριου?

θα μου πειτε αυτους δεν τους αφηνουν να πλησιασουν στους σταθμους.

εχουν ομως δικαιωμα απο την νομοθεσια και το συνταγμα, ιδιωτικοι υπαλληλοι να εκτελουν καθηκοντα της αστυνομιας και μαλιστα χωρις διακριτικα?

αν τους πλακωσω στις φαπες επειδη με ακουμπησαν, θα κατηγορηθω για αντισταση κατα της αρχης?

ποιας αρχης?

της ιδιωτικης εταιριας?

δεν παμε καθολου μα καθολου καλα...

ΣΕ ΒΛΕΠΩ!

Το πρωί στο μετρό με καλώδια στ’αυτιά και αδιάφορο βλέμμα καρφωμένο στον απέναντι

Στη δουλειά καλωδιομένο μπροστά σε μια οθόνη με βλέμμα επίσης αδιάφορο

Στο σπίτι πάλι μπροστά σε μια οποιαδήποτε οθόνη με βλέμμα ακόμα αδιάφορο

Στη καφετέρια παίζοντας μ’ενα κινητό αδιάφορο επίσης για τη παρέα που είναι γύρω σου

Στο μπαράκι το βράδυ πάλι με ένα κινητό μπροστά να χαζεύεις εικόνες και βιντεάκια συνεχίζεις να είσαι αδιάφορος στη παρέα που φλυαρεί δίπλα σου

Τη Κυριακή μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας να τρως και να κοιτάς πάλι αφηρημένα τη μεσημεριανή εκπομπή στη τηλεόραση αποφεύγοντας επιμελώς τα σχόλια του πατέρα σου.

Στο κρεββάτι να χαζεύεις ένα ταβάνι αδιαφορόντας ποιό όνειρο θα γεμίσει το χώρο σου.

Πρόσεξε γιατί κι αυτοί σε βλέπουν κάθε στιγμή.
Τρίβουν τα χέρια τους.

Βγάζουν ακόμα πιο φοβερά μηχανηματάκια ν’ακούς απομονομένος τη μουσικούλα σου να μην παίρνεις χαμπάρι τους ψιθύρους γύρω σου

Στη δουλειά θα σε πείσουν ότι όσο πιο μάνατζερ γίνεις τόσο πιο ταπεινό και ανάξιο λόγου είναι να ασχολείσαι με τους εργασιακούς νόμους

Στο σπίτι θα ρίξουν κι άλλες τηλεοράσεις ανάμεσα σε σένα και τους δικούς σου σχεδόν θα πιάνουν όλους τους τοίχους για να μάθεις να αναγνωρίζεις τον ευατό σου σου μόνο μέσα από ένα παράθυρο τηλεόρασης

Στις συναναστροφές σου θα αποφασίσεις να απευθύνεσαι μόνο με sms ακόμα και σ’αυτόν που κάθεται δίπλα σου γιατί θα βαριέσαι να μιλήσεις

Τον έρωτα θα συνηθίσεις να τον βιώνεις σαν μια μηχανική συγκεκριμένη κίνηση κι όχι απαραιτήτως αναγκαία, ίσως μάλιστα κατά βάθος ανούσια

Θα σου παίρνουν την ενεργεια που δικαιούσαι και θα στην ξαναπουλάνε με τόκο

Κι αυτοί που σου φωνάζουν γι αυτούς είναι παντελώς αδιάφοροι
Τους βλέπουν και τους μετατρέπουν στα μάτια σου σε εύθυμα γραφικά στοιχεία με τάσεις σχιζοειδούς προσωπικότητας

Τι ονειρεύεσαι όταν έχεις ξεφύγει απ’όλους και φτιάχνεις το απόρθητο κάστρο που θα κρυβεσαι για τα επόμενα χρόνια που σου απομένουν?

Δεν είναι μάτριξ όλα αυτά δεν είναι δρακονιανοί που έχουν μυστικά κατακτήσει το πλανήτη χωρίς να πάρουμε χαμπάρι
Ανθρωποι είναι κοινότυποι, κοιλιόδουλοι, ατομιστές, κλασσικοί αδιάφοροι προς τον πλησίον, άπληστοι, αχόρταγοι που ζουν και υπάρχουν και μεγαλώνουν μέσα από τη δική σου μιζέρια

Δεν είναι νέα σενάρια συνομοσιολογικού τύπου όπου θα είμαστε οι γοητευτικά ονειροπαρμένοι πράκτορες που θα τα νικάμε όλα παίρνοντας ένα χάπι και μ’ενα σουπερ διαστημόπλοιο θα νικήσουμε τα άλιεν και θα σηκώσουμε ψηλά τα αυτοσχέδια όπλα μας ντυμένοι με στολές mad max δίπλα στις απίστευτες μηχανές μας ακούγοντας μεταλάδικα που μας ανάβουν τα αίματα.

Δεν είσαι ήρωας του γουορκραφτ που θα κερδίσεις τη ζωή πολεμόντας δαίμονες σ’ενα κουτί εικονικής πραγματικότητας που μπαίνει στο πετσί σου ρυτιδιάζοντάς το

Δεν είσαι ο χακεράς που θα σπάσει το σύστημα υπολογιστών «μέδουσα» στο sword fish με το τραβόλτα να σου προσφέρει εκατομμύρια για ανταλλαγμα μια φεράρι και 25 γλάστρες να σου χαιδεύουν τα.... αυτιά

Δεν είσαι το κοράκι που θα βγει από το τάφο και με ένα γαμάτο ντύσιμο θα δέχεσαι τις σφαίρες στο θεικό κορμί σου και θα γελάς σαρδόνια

Δεν είσαι ο άρχοντας των δαχτυλιδιών που θα σε πάρουν οι αετοί του γκάνταλφ στην αγκαλιά τους μόλις θα έχεις σώσει το πλανήτη πετώντας το δαχτυλίδι στο βουνό του χαμού

Δεν είσαι ο μπλειντ ακόμα κι αν γεμίσεις το σώμα σου τατουάζ πανομοιότυπα δεν είσαι ο μπλειντ ούτε ο μεταλαγμένος xman που θα νικήσεις τους magnito που μπαίνουν στο δρόμο σου.

Αυτά είναι το χόλυγουντ

Είσαι ο X φοβισμένος, χαμένος στην μιζέρια που σου τάξανε που κάποια στιγμή θα ξυπνήσεις όχι στον Αρη αλλά στον ίδιο δρομάκο που ζεις τα τελευταία 20 χρόνια και ο αγωγός από τα βρωμόνερα ακόμα δεν θα έχει κλείσει και θα πλημυρίζει ακόμα το υπόγειο σου με τη πρώτη βροχούλα...

Εδώ είναι Ελλάδα.....

Το θυμάσαι καθόλου αυτό? Θυμάσαι από τι έχουμε κατορθώσει να επιβιώσουμε μέσα στους αιώνες? Θυμάσαι πόσες φορές στοιχημάτισαν ότι θα μας εξαφανίσουν από το χάρτη κι είμαστε ακόμα εδώ?

Θυμάσαι πόσοι σπάσαν τη μούρη τους επάνω μας? Θυμάσαι ότι όσες φορές τη σπάσαμε τη μουρη εμείς ήταν μεταξύ μας?

Ολα όσα ονειρεύεσαι εδώ έγιναν πραγματικότητα τότε που οι άλλοι όνειρα ακόμα δεν είχαν σχηματίσει...

Αν τίποτα άλλο δεν νοιώθεις ικανός να κάνεις και χάνεσαι
Κράτα μια μνήμη ελάχιστη του τι θα μπορούσες να γίνεις
Κράτα την γιατί θα χρειαστεί σύντομα.

ΗΡΩΕΣ!!!

Θα ξεκινήσουμε μια έρευνα για τους νεοήρωες νεοέλληνες. Δηλαδή τα σπουδαιότερα μοντελλα ψυχικής και σωματικής αντοχής που δίνουν ηρωικά τη μάχη τους στην Ελλάδα του 21ου αιώνα!!!!

Και ξεκινάμε φυσικά (και για λόγους τιμής) με τον έλληνα συνταξιούχο!!!

Οταν ο θεός κουρασμένος από τα ίδια και τα ίδια, κάποια μέρα θέλησε να κάνει ένα τεστ ντραιβ για τις αντοχές του δημιουργήματός του, έτσι για να δει πόσο ντούρο το είχε κάνει, έστρεψε το βλέμμα του και επέλεξε τον έλληνα συνταξιούχο.

Ο οποίος σήμερα πλέον έχει γίνει το φωτεινό παράδειγμα που έχει ανατρέψει όλα τα ιατρικά δεδομένα.

Είναι το μοντέλλο που θα κρατήσουν σαν βάση σε μελλοντικούς σχεδιασμούς μετανάστευσης σε πλανήτες με αντίξοες συνθήκες για το ανθρώπινο γένος. Το πειραματόζωο που δοκιμάστηκε και άντεξε!!!

Αντεξε ψύχραιμα το γεγονός ότι πρέπει να επιβιώσει το μήνα με τα ίδια λεφτά που η Μαντάμ Τζένη από την Εκάλη αγοράζει ένα μαντήλι και που δεν έχει δουλέψει ποτέ της!!

Αντεξε τις 24ωρες διακυμάνσεις , πάντα ανοδικές, στη τιμή της ντομάτας στη λαική!

Εριξε ένα ολύμπιο χαμόγελο μόλις είδε την τεράστια αύξηση των 4,26 ευρώ που θα παίρνει κάθε χρόνο!

Εδειξε κατανόηση για την ευρηματικότητα του κράτους να του αφαιρέσει την αισχρή σπατάλη που γινόταν με το ΕΚΑΣ!

Πειραματίστηκε στον εαυτό του, όντας καρδιοπαθής τι θα συμβεί αν κοβει το ΛΑΣΙΞ στα δύο για να του κρατάει 2 μήνες αντί για 1!!

Εγινε νέος ηρωικός λακαιδέμων δοκιμάζοντας να επιβιώσει με – βαθμούς χωρίς καλοριφέρ!

Μετετράπη σε επικίνδυνο αναρχοαυτόνομο στοιχείο όταν αποφάσισε ότι το γιαούρτι που επιβαλόταν να φάει για το βράδυ έπιανε καλύτερα τόπο αν το πέταγε στη μούρη των ιθυνόντων!

Πήρε τη μορφή του «πολύ σκληρός για να πεθάνει» δίνοντας μάχη με τους ληστές μπρος στα ΑΤΜ των τραπεζών με τη μαγκούρα του την ώρα που του άρπαζαν τα 325 ευρώ που μόλις είχε πάρει!

Ανέβηκε σαν νεανίας τα όρη και τα βουνά να μαζέψει σε τσουβάλια φύλλα για τη φραπελιά μπας και γλυτώσει από τα 80 ευρώ το μήνα που δίνει συμμετοχή στο ταμείο για φάρμακα!

Εμαθε να ζει τις 2 από τις 30 μέρες του μήνα και τις υπόλοιπες να κάνει υπομονή!

Σχεδιάζει ανέμελα τρόπους και σενάρια κοιτάζοντας περήφανα το θάνατο, για το τι θα γίνει ώστε να γλυτώσουν τα ήδη χρεωμένα παιδιά του από τα έξοδα της κηδείας του!

Και το σπουδαιότερο 350 από τους μεγαλύτερους τραπεζικούς αναλυτές στο κόσμο αυτή τη στιγμη αναλύουν κλεισμένοι μήνες τώρα σ’ενα κτίριο το πως με 400 ευρώ το μήνα, πληρώνει λογαριασμούς, τρώει, παίρνει φάρμακα, ντύνεται, κυκλοφορεί και ΔΙΝΕΙ ΚΑΙ ΧΑΡΤΖΗΛΙΚΙ ΣΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ!!!!!!

ΤΟ ΦΙΔΙ ΠΕΤΑΞΕ ΤΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ....

Το πνεύμα της οργής μ'είχε από καιρό εγκαταλείψει. Η ζωή ισορροπούσε σε μια καθημερινή ακινησία. Ηταν σαν να είχε φύγει μακριά ότι γνωστό εκείνη τη νύχτα. Η ψυχή ένοιωθε ήσυχη, μια περίεργη νηφαλιότητα σ'ενα λιβάδι που λύωνουν τα χιόνια και περιμένει κάτι να ξυπνήσει απ τη νάρκη του.

Ενα περίεργο βουητό άρχισε να σφίγγει το πάνω μέρος του κεφαλιού και να το ναρκώνει σιγά σιγά. Μονότονο, έντονο όχι ενοχλητικό. Οταν τα μάτια είχα σχεδόν θολώσει κι ολα γύρω μοιάζαν σκιές ακούστηκε ένα τρίξιμο σαν να σπαει το κρανίο και να ξεπετιέται από μέσα μια ανυποψίαστη δύναμη.

Πιο δίπλα κοντά στο τοίχο ένας άνθρωπος αετός καλούσε κοντά του το νεογέννητο. Ολοι οι νόμοι της φύσης χάθηκαν μονομιάς. Δεν υπήρχαν πόρτες που να χρειάζεται ν'ανοίξουν ούτε τοίχοι που να εμποδίζουν το πέρασμα. Το νεογέννητο κι ο αετός πετούσαν ψηλά σε μια στήλη από μπλε φως που είχε απλωθεί σαν ένα τεράστιο χωνί και τους τράβαγε μ'ενα αόρατο παντοδύναμο μαγνήτη.

Δεν υπήρχε αίσθηση καμμιά, δεν υπήρχε χώρος ούτε χρόνος, μόνο η αιώρηση. Μια αίσθηση βάρους ελαφρύτερη από ένα φτερό που αργά αργά κυλούσε στη μεγάλη στήλη. Κι αυτό το βουητό που έμοιαζε με πυρετό ήταν ο μόνος ήχος σ'ενα ταξίδι προς το τίποτα. Δεν υπήρχαν φωνές που να καλούν που να ζητάνε κάτι μόνο μια απίστευτη έλξη, μια γοητεία να σε ρουφήξει το μεγάλο χωνί και να περάσεις στους κήπους της ανυπαρξίας ξέροντας ότι κάποτε υπήρξες.

Το πνεύμα το σώμα οι αισθήσεις ήταν όλα μαζί ένα απαλό λίκνισμα φτερού. Δεν ξέρω γιατί γύρισα. Δεν ξέρω τι σύνδεσε την αιωνιότητα με ένα απλό κορμί που άρχισε να σφαδάζει χάνοντας αέρα. Είχε μείνει μάλλον κάποια αόρατη κλωστή που ένωσε τους χώρους. Και το πλάσμα το αρχοντικό, το πνεύμα φύλκας στο μεγάλο ταξίδι εκείνος ο μεγαλόπρεπος αετός, με τα τεράστια φτερά έφυγε μόνος του σ'ενα ταξίδι που δεν έμαθα που θαφτανε παίρνοντας μαζί του όλο το πουκάμισο του παλιού εαυτού μου.

Πέρασαν μέρες ναρκωμενες από την ανάμνηση αυτού του καλέσματος. Ρώτησα με αγωνία να μάθω, έψαξα να εξηγήσω, έπαιρνα σημειώσεις κάθε στιγμή που η εικόνα ξαναρχόταν στο νού μου.

Σήμερα δεν ψάχνω πια τι ήταν. Σημασία δεν έχει τι ήταν αλλά γιατί έγινε. Κι αυτό το γιατί θα προσπαθήσω να μάθω και να το τιμήσω. Δεν υπάρχει τελικά ούτε νόμος, ούτε χρόνος, ούτε τόπος για το κάλεσμα. Είναι το μόνο που μπορώ να πω. Ολα τα άλλα θα τ'ανακαλύψει ο καθένας στο δικό του ταξίδι.

(Καταγραφή ενός βιώματος σαν αφιέρωμα στη γιορτή της γης μ'ενα αλλοιώτικο τρόπο...)

ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ..

Λες και οι υπόλοιπες μέρες του χρόνου δεν ανήκουν στη Γη!!!
Αντε καλέ, πάρτε τα κουβαδάκια σας να βγείτε να παίξετε. Ευκαιρία είναι. Να μυρίσετε και κανένα λουλουδάκι, να δείτε και τα πουλάκια να πετάνε.
Ηταν ένα μικρό καράβι που ήταν α-α-α-αταξιδευτο! Οεοεοεοεοεεεεεεε!
Ψιτ τρέξε κι εσύ λιγάκι , κυλίσου στο χορτάρι παίξε με τα παιδιά σου!
Ασε το ρημάδι το πηρουνι κάτω. Δε στη παίρνει κανείς τη ποικιλία δική σου είναι θα προλάβεις να φας!!!
Κάνε δυο βήματα ρε μες τη φύση δε δαγκώνει!!!!!!!!!!!!!!!!

ΠΑΡΤΟ ΑΛΛΟΙΩΣ ΤΟ ΖΕΙΜΠΕΚΙΚΟ ΘΑ ΠΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑΧΩ ΤΥΨΕΙΣ!!!

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΦΩΤΟ ΓΝΩΣΤΟΥ ΜΕΛΟΥΣ! ΟΥΣΤ! ΑΝΤΕ ΝΑ ΦΥΓΕΤΕ ΟΛΟΙ ΠΑΛΙΟΒΛΑΧΟΙ!

ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ! (μη μου το χαλας απανω που βρηκα τροπο να κονομησουμε)

ΣΧΟΛΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΛΕΜΟΥΡΙΩΝ
διδασκει ο sri astana pan και το εκλεκτο του επιτελειο απο gurunes!
300 ευρω τον μηνα, ΜΟΝΟ!
ΠΡΟΛΑΒΕΤΕ!!! ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ!!! ΑΜΕΣΗ ΦΩΤΙΣΗ ΜΕ LED!!!

Η ΜΥΡΙΑΜ, Ο ΤΖΟΣΟΥΑ ΚΙ Ο ΜΑΥΡΟΣ ΠΗΤ ΜΑΖΙ, ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ!

ΟΙ ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΑΡΧΙΣΑΝ!

ΟΠΟΙΟΣ ΕΓΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΜΙΣΑΩΡΟ, ΠΑΙΡΝΕΙ ΔΩΡΟ ΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΥΤΣΟΥΛΙΕΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΟΥΛΙ!

εχουμε και παιδια να προικισουμε...

ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ

Για λίγους αυτό το μπλογκ. Δεν έχει σημασία αν είναι σπουδαίοι, σοφοί, σημαντικοί. Απλά και μόνο να λένε αλήθεια. Δεν υπάρχει λόγος να δίνω πάντα μάχες με το ψέμα. Το ψέμα θα το αφήσω λίγο πιο εκεί με τους δούλους του να αυτοθαυμάζονται, να νοιώθουν σπουδαίοι μέσα στην ασημαντότητά τους, να ελπίζουν πως είναι έτσι όπως φαντάζονται. Γιατί τα μεγαλύτερα ψέμματα τα λέμε στον ευατό μας όχι στους άλλους.

Εγώ εδώ σ'αυτό το μικρό μπλογκάκι δεν θέλω να γράψω αυτό που θα με κάνει ιδιαίτερη, σπουδαία, ξεχωριστή θέλω να γράψω απλά αυτά που ξέρω.
Εδω πρέπει να μιλήσουν τα βιώματα.

Με λόγια απλά, με εικόνες, με στίχους, με κάποια αποσπάσματα από τα σκονισμένα βιβλία. Κάθε τελίτσα μέσα στο σύμπαν έχει δημιουργήσει ένα κόσμο και το σύμπαν ολόκληρο είναι αυτοί οι κόσμοι.
Μακάρι να μπορέσω κάποια στιγμή να βρω τα λόγια να πω...

Δεν είναι εύκολο. Πως να περιγράψεις κάτι που είναι μια στιγμή στο άπειρο και την ίδια στιγμή άπειρες στιγμές. Πως να περιγράψεις ποιό είναι το όνειρο και ποιά η πραγματικότητα? Πως να περιγράψεις πως νοιώθεις μικρός και απέραντος την ίδια στιγμή?
Είναι πολλά αλλά σίγουρα θα μιλήσω γι'αυτά με σεβασμό. Μακριά από τους αχυρένιους ανθρώπους, μακριά από τα βέβηλα μάτια που λαχταρούν όλα να είναι ασήμαντα σαν κι αυτούς.

Ολα θα γίνουν όπως πρέπει. Οπως η φύση μας προστάζει. Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγώτερο.

Είναι άνοιξη. Εξω άπειρες αιώνιες ψυχές χορεύουν τρελλούς απίθανους χορούς. Στριγμώνονται παλεύουν να παραβγούν η μια την άλλη σε χάρη σε φαντασία. Εκτοξεύονται, παίζουν, ταξιδεύουν, σκουντουφλάνε μεταξύ τους, γέρνουν νωχελικά πάνω σε φύλλα, λουλούδια, έντομα, σταγόνες νερού, δροσερό χορταράκι. Μικρές νύμφες αόρατες που αν αφουγκραστείς καλά νοιώθεις ένα ελάχιστο ρίγος μόλις γίνεις ο χαρούμενος στόχος τους. Το μικρότερο φυλλαράκι που τεντώνεται βαριεστημένα και μισοκοιμιέται ζαλισμένο από τον ήλιο που το χαιδεύει έχει συλλάβει το νόημα που οι μεγάλοι σπουδαίοι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν χωμένοι στο κατασκότεινο υπόγειο της κλειδωμένης αντίληψής τους.
Κάθε σταγόνα νερού μπορεί να σου πει τόσα μυστικά που μάταια προσπαθούν οι λόγιοι και οι σοφοί αυτού του κόσμου να εξηγήσουν μελετώντας τα σημάδια στις πέτρες.
Το ξύσιμο των νυχιών ενός αγριμιού στη λασπωμένη γη είναι λόγος
Ο ήχος από τα φτερά ενός γερακιού είναι το μήνυμα της κυριαρχίας του
Ο χορός μιας πεταλούδας γύρω από ένα δέντρο είναι ιεροτελεστία ενός ξεχασμένου χρησμού.

Με φυλάκισαν χρόνια πολλά τώρα σε μερικά τετραγωνικά αυτού του κόσμου. Προσπαθώ να γυρίσω σ'εκείνο το τόπο που ακόμα και τα βράχια τα σκληροτράχηλα γέρνουν ταπεινά στο θαύμα μιας αιώνιας δημιουργίας. Ισως δεν τα καταφέρω ποτέ αλλά τουλάχιστον προσπάθησα να μην ξεχάσω....

σταρατα λογια

ξεκαθαρες απαντησεις

ΠΕΤΑΞΕ, ΤΑΞΙΔΕΨΕ, ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΑΚΟΜΑ...

δυστυχως δεν γινεται να "βλεπεις" και να μην συμπασχεις...

οχι οσο διατηρεις ακομη την ανθρωπινη ιδιοτητα.
αλλά δεν μπορεις παντα να επεμβαινεις.

αποψε μπηκε στο μετρο ενας ευκαταστατος κυριος πανω απο 60, με το κουστουμακι του, την γραβατουλα του, την σαμσοναϊτ του και απιστευτο αγχος.
το αγχος του εκπεμποταν απο καθε πορο του κορμιου του, τον περιεβαλε σαν αυρα σκοτεινη.
καθοταν απεναντι μου και τα ματια του επαιζαν χωρις να κοιταει συγκεκριμενα και αποφευγε τις ματιες ολων των αλλων.
τον κοιταζα και δεν με κοιταξε ουτε μια στιγμη.
ηταν χαμενος στις σκεψεις του, δεν βιωνε καν το που βρισκοταν.
καποια στιγμη λυνει την γραβατα και την βαζει μεσα στην σαμσοναϊτ.
μου ηρθε να του πω "εγω θα την πεταγα απο το παραθυρο μαζι με την γραβατα", αλλά δεν ηταν ετοιμος για να το ακουσει, τουλαχιστον απο μενα.
κριμα γι αυτον.
δεν ζει τις πολυτιμες στιγμες που του απομενουν...

ζηστε την στιγμη, δειτε την στιγμη,
και τοτε θα αρχισετε να "βλεπετε".

ναστε καλα!

Η ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΕΥΓΕΝΗΣ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΙ. ΤΙ ΕΤΣΙ ΧΤΙΖΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΤΥΧΑΙΑ? ΧΑΧΑ.. ΕΧΟΥΜΕ ΒΟΗΘΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΔΥΣΘΕΩΡΗΤΑ ΜΗΚΗ ΚΑΙ ΠΛΑΤΗ!!!!!

ΜΕΤΑ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ...ΕΙΜΑΙ ΑΗΤΟΣ ΧΩΡΙΣ ΦΤΕΡΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ

ΦΤΙΑΞΑΜΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΜΑΣ ΟΛΟΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ...

ΑΧ ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΚΑΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ..

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ..

Αγαπητέ Τζόνι,

Στο βιβλίο που ανέφερα υπάρχουν μερικά ερωτηματικά που παραμένουν «σκοτεινά»...

1.Ποιός ήταν τελικά ο μυστικός συνεργάτης του Ακέφαλου Γιδοβοσκού? Γιατί η φωτογραφία του έχει μπει στη σελίδα 666 του βιβλίου. Είναι σύμπτωση? Είναι τελικά ο γιδοβοσκός υπηρέτης του (......)

2.Τι κρύβεται πίσω από την αινιγματική φράση « ολα τα μαχαιρώνω» Γιατί όχι «και ολα τα σφάζω» ? Υπάρχουν υπόνοιες για μια εκτεταμένη συνομωσία εξολόθρευσης μικρών πιθήκων , που λαβαίνει χώρα στα νταμάρια-σφαγεία της σπηλιάς της Παναγιάς της δεξιοκρατούσας....

3.Τι υπάρχει ανάμεσα στο πριονικό πεδίο και το πεδίο του Αρεως? ....

4.Τι κβύβεται πίσω από το αινιγματικό παιχνίδι της πρέφας ? Τι είναι η «τσάκα»??? Γιατί δεν μπορούν όλοι να παίξουν πρέφα ?

5.Ποιοί είναι οι μικροί νέοι που υπαινίσεσαι , που άφησαν στη θέση τους οι μεγάλοι παλαιοί όταν έφυγαν? Είναι η γενιά με το κωδικό όνομα ΝΙΝΤΕΝΤO?

Σ’ευχαριστώ για την κατανόηση. Ισως πολλά πράγματα δεν πρέπει να ειπωθούν...πρέπει να μείνουν ανείπωτα στους αιώνες, καταλαβαίνω αν δεν μου απαντήσεις απλά να ξέρεις ότι ο εκδοτικός οίκος τα 7 γουρουνάκια διεξάγει κάποιες πολύ σοβαρές έρευνες.


Ισως πολλοί φίλοι αναρωτηθούν, μα είναι τόσο επιφανειακή? Τι θέλει να πει με αυτές τις ανοησίες? (εδώ παίρνω ένα αινιγματικό σαδιστικό χαμόγελο....)
ΧΕΧΕΧΕ.... είστε σίγουροι ότι είναι ανοησίες? (μπαίνει η μουσική από το για μια χούφτα δολλάρια)

ΔΥΣΕΥΡΕΤΑ ΑΛΛΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ

Μερικές προτάσεις βιβλίων άκρως σημαντικών.

ΤΟ ΠΗΔΗΧΤΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΠΙΘΗΚΟΥ - Αυτό είναι δυσεύρετο αλλά αξίζει το κόπο να το ψάξετε. Είναι ο πρόγονός μας? Ζούσε αρχικά στην χαμένη ήπειρο των πιθήκων? Μεταφέρθηκε στη γη με το αερόπλοιο Ταγκανίκα? Υπήρχαν οι μπανάνες τότε? Ο σημερινός άνθρωπος είναι αποτυχημένο πείραμα μια ανάμιξης πιθήκου και καβουροσάλιγκα ? Και το βασικώτερο τι ακριβώς ανάγκες εξυπηρετούσε το μυστηριώδες πηδηχτό βήμα?

Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ - Για τους ήδη πλησιάζοντες τη μύηση γιατί υπάρχουν πολλά που δεν μπορεί να τ'αντέξει ένα απλοικό πνεύμα. Πως μπαίνει ο διάολος μέσα σου? Από πάνω ή από κάτω? Τι επικλήσεις πρέπει να προηγηθούν ώστε να τον ανακαλέσουν? Τι κρύβει το σπάνιο αλλά υπαρκτό χειρόγραφο του νεκρού βουνού? Τι συνέβη στην αποστολή που το 1265 μ.χ. αποφάσισε θαραλλέα να αντιμετωπίσει τις απόκρημνες πλαγιές? Τι απέγινε ο συνταγματάρχης Ζαρτάνης που ηγείτο της αποστολής? Είναι αλήθεια ότι ανήκε στην μυστηριώδη και υπόγεια στοά του μετρό γραμμή 4 Αγιος Σώστης - Σφαγείο?

ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΤΗΣ ΛΟΛΟΤΑΣ - Μεγάλη φυσιογνωμία του νοτίου εσωτερισμού η Λολότα, το βιβλίο είναι μια πλήρης καταγραφή των επικοινωνιών της με τον ανατριχιαστικό κόσμο του Ζολ-Ακ-Αντερβαιλ. Τι συνέβη σ'εκείνες τις συνεδρίες? Τι απέγινε η μικρή μαθητευόμενή της Ζουζού μετά την νύχτα της μεγάλης ανατριχίλας? Είναι η ίδια με την σύζυγο του Πρίγκηπα του Αρμουδιστάν? Ηταν το καταφύγιό της η λίμνη της Τριχονίτσας? Γιατί διέκοψε τις επαφές της με όλο το τάγμα του Κορακιού? Οι επαφές με τον Ζολ-Ακ-Αντερβαιλ γινόντουσαν σε τούτο το κόσμο ή στον έξω αποδω?

ΟΜΑΔΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΩΜΕΓΑ - Το βιβλίο που συγκλόνισε το πλανήτη για 24 ώρες, πούλησε 1.000.000 αντίτυπα σε ωράριο καταστημάτων αμέσως μετά μυστηριωδώς αποσύρθηκε. Ενα μόνο αντίτυπο βρίσκεται σε ιδιωτική συλλογή οι υπόλοιπες 999.999 χιλιάδες τι απέγιναν? Ποιός είναι ο πράκτορας Ρόμπερτ Ο'Κόλον που έχει μια περίεργη ανάμιξη στην υπόθεση και τώρα βρίσκεται κλεισμένος στην ίδια κλινική με τα εναπομείνοντα μέλη του πληρώματος του αερόστατου με το κωδικό ΥΑΚΙΝΘΟΣ? Και τι ακριβώς τελικά είναι η ομάδα αίματος ΩΜΕΓΑ? Ποιοί είναι οι 426 κάτοικοι του πλανήτη που την έχουν και από ποιούς φυλάγονται? Είναι αλήθεια ότι οι 426 έχουν LNA +%*^^??

Συνεχίζεται.. Θα αναφερθούμε με μεγάλη προσοχή και εκτενώς σε ένα αριστούργημα που ονομάζεται ΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΣΑΛΙΓΓΑΡΟΙ. Θα είναι ένα αφιέρωμα σε μια ξεχασμένη φυλή σαλιγκαριών που ξέρουν να χειρίζονται υπολογιστές!!!! Ναι σωστά το ακούσατε....

ΜΙΚΡΑ ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟΥ (1)

Νά τος και ο κυνηγός
που σκότωσε το λύκο
που έφαγε το βόδι
που ρούφηξε το ποτάμι
που ’σβησε τη φωτιά
που έκαψε το ξύλο
που σκότωσε το σκύλο
που έπνιξε τη γάτα
που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.

ΣΤΟΥΣ ΠΑΛΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ

Υπάρχουν κάτι άνθρωποι ευλογημένοι. Τους είδα να περνάνε τα μονοπάτια αυτού του κόσμου ανάλαφροι σαν όνειρα. Η παρουσία τους χανόταν με ένα ανοιγόκλειμα του ματιού σου. Τίποτα παραπάνω. Τίποτα λιγώτερο. Σ'ενα βλέμμα τους μπορούσες να διαβάσεις την ιστορία όλου του κόσμου. Δεν έμαθε κανείς ποτέ ούτε τ'ονομά τους. Ούτε κανένα βιβλίο τους αφιέρωσε έστω και μια απο τις σελίδες του. Πέρασαν αθόρυβα, γαλήνια και μοίρασαν τα δώρα τους σε τυχαίους ανυποψίαστους διαβάτες. Ανθρωποι που απλόχερα χαμογέλασαν στον συγκάτοικο στο παγκάκι και το κέρασαν το τελευταίο τσιγάρο που είχε μείνει στο πακέτο τους. Ανθρωποι που ξενύχτισαν με τον ανθρώπινο πόνο και τον γιάτρεψαν. Που γνώριζαν τ'ονομά σου χωρίς να μπεις στο κόπο να το πεις. Εναπομείναντα δείγματα από κάποια ράτσα που χάθηκε στο περάσμα του χρόνου. Ηταν εκείνοι που μ'έκαναν να σκεφτώ ότι ο άνθρωπος δεν φτιάχτηκε απλά για καλαμπούρι. Φίλοι μου εσείς δεν διαβάζετε αυτό το μπλογκάκι, είστε πολύ μακριά ήδη, αλλά κάποια μέρα μπορεί να βρω την ευκαιρία να σας πω εκείνο το ευχαριστώ, που έχει μείνει ξεκρέμαστο στη σκέψη μου.
Ξέρω ότι χαμογελάτε όπου και νάσαστε.

ΤΡΕΙΣ ΛΑΛΟΥΝ ΚΑΙ ΔΥΟ ΧΟΡΕΥΟΥΝ!!!

Αγαπητέ τάδε,

Η διαφορά που χωρίζει τους δύο κόσμους μας είναι κάπως μεγαλούτσικη. Είναι ζήτημα ελευθερίας. Οπότε όπως καταλαβαίνεις πολύ σοβαρό ζήτημα. Δεν θεωρώ ότι είσαι κακοπροαίρετο άτομο. Ισα ίσα ξεκίνησες με όλες τις καλές προθέσεις να μάθεις κάτι περισσότερο. Η φλέβα υπάρχει. Το πρόβλημα είναι αν βρήκες χρυσό. Φυσικά επειδή όλα είναι μέσα στο μυαλό μας, το οποίο έχει την εκπληκτική ιδιότητα σε συνδυασμό με τις φαντασιώσεις μας να φτιάχνει κόσμους ιδανικούς στα μέτρα μας, μπορεί όντως να πιστεύεις ότι έχεις ανακαλύψει τη χρυσή φλέβα.
Το πρόβλημα είναι ότι εγώ δεν ψάχνω να βρω τα μυστικά του κόσμου με τον κόσμο να μοιάζει στη φαντασία μου σαν κάτι το "ανάξιο λόγου σκυλάδικο τραγουδάκι". Εγώ ζω και είμαι μέρος αυτού του κόσμου. Ναι στη φαντασία μου πολλές φορές ονειρεύτηκα ότι είμαι ο ιππότης που βρήκε το δισκοπότηρο και ο θεός διάλεξε ειδικά εμένα. Το να έχω μια "ελαφριούτσικη παράνοια" δεν σημαίνει ότι μπορώ να την κάνω και ιδεολογία.
Είναι πολύ δύσκολο για έναν άνθρωπο που έχει χτίσει ένα ολόκληρο βασίλειο πάνω σε φιλόδοξες παράνοιες να τον κατεβάσεις στο χωράφι με τα πίτουρα και να του πεις "φίλε μήπως να το πάρεις από την αρχή αλλοιώς το θέμα?"
Στην δική μου περίπτωση υπάρχει επι πλέον ένα ακόμη προβληματάκι που μπορεί να μην είχες υπολογίσει. Το ότι ψάχνω ένα μονοπάτι δύσκολο γεμάτο από πράγματα ιδιαίτερα και ονειρικά δεν σημαίνει αυτόματα ότι είμαι έτοιμη να χάψω ότι σαβουρα μου πετάνε...
Μ'αρέσει να με λένε ηλίθια. Μου δίνει ένα συναίσθημα ασφάλειας. Επίσης και αμόρφωτη, κι αυτό μου δίνει ένα αίσθημα ασφάλειας. Και ότι η πνευματική μου κατάσταση είναι νηπιακή. Αυτό κι αν μ'αρέσει. Γιατί σημαίνει ότι έχω πολλά ακόμα να μάθω.
Επίσης έχω τη μεγάλη χαρά να μπορώ να βλέπω ότι οι μπουρδολογίες που αραδιάζεις στο κόσμο και σε κοιτάνε σαν χάνοι είναι απλά μπουρδολογίες. Εσύ μπορείς να το πεις αυτό στ'αφεντικά σου? Μπα δε νομίζω. Και να σε κάνουν νταντά?
Είδες λοιπόν τη διαφορά μεταξύ του πολύ διαβασμένου ατόμου και του "γειά σου"?
Είναι απλή. Εσύ θα ζήσεις όλη σου τη ζωή να ψάχνεις με αγωνία τι υπάρχει μετά από αυτήν, θα κάνεις τεράστιες προσπάθειες να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι είσαι κάτι το ξεχωριστό από τους άλλους, θα γλύψεις διάφορες κατουρημένες ποδιές για να ξεφύγεις από την αγωνία σου μήπως πέσεις στη "πλέμπα" της γνώσης,
ενώ εγώ απλά ζω και δεν μασάω τις μαλακίες του είδους "και που το ξέρεις? είσαι νυχτωμένη μακριά, κρίμα που δεν μπορείς να δεις, σε πίστευα για άλλο άνθρωπο, είναι περιττό να συζητήσω μαζί σου γιατί δεν μπορείς να κατανοήσεις κλπ"
Ψιτ εγώ σε βλέπω!!!
Και μην πεις στο κόπο να αναλύσεις το παιδικόν της προσωπικότητάς μου. Εχω καμμιά εκατοστή βιβλία κάπου πεταμένα που μιλάνε για το θέμα. Αλλά βαριέμαι να αρχίσω να κάνω κόπυ πειστ.
Τι έχουν να δουν ακόμα τα ματάκια μας. Τα θέλουμε όμως. Ψοφάμε να ακούμε ηλιθιότητες. Λες και η ηλιθιόητα έχει μαγνήτη. Είδες γιατί δεν με τράβηξε εμένα? Γιατί είμαι από άχυρο!!!
Πωπω κουράστηκα... πάνω να δω τους ήρωες του δάσους σε dvd! Καλό ψάξιμο στα μυστήρια του κόσμου. Ξέρεις τρίτη πόρτα δεξιά και μετά αριστερά πίσω από το κομοδίνο με το ξυπνητήρι υπάρχει η πύλη του χάους. Μπες να δεις έχει πλάκα!
Είσαι σίγουρος ότι θέλεις?
Δεν θα στο συνιστούσα... το ότι έχεις δώσει συγκεκριμένους ορισμούς στα ζωτικά σου ψέμματα δεν σημαίνει ότι το χάος θα δείξει κατανόηση...

ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Η κοπέλα έμενε σ'ενα μικρό διαμερισματάκι ισόγειο που βρισκόταν από τη μεριά του κήπου. Ηταν λίγες μέρες πριν το 15αύγουστο. Περίμενε να έρθει η οικογένειά της σε 2 μέρες για να περάσουν μαζί τη γιορτή. Η συνοικία που έμενε είχε ερημώσει εντελώς. Ολοι διακοπές. Στην πολυκατοικία της είχε μείνει ο τελευταίος κάτοικος. Εκείνο το βράδυ λοιπόν καθώς κοιμόταν άκουσε θορύβους στο κήπο. Της κόπηκε η ανάσα. Σηκώθηκε μέσα στα σκοτάδια προσπαθώντας να μην κάνει κανένα θόρυβο και κρυφοκύταξε από τις γρίλιες προς το κήπο. Κάτι φιγούρες κινόντουσαν μιλάγανε ψιθυριστά. Κλέφτες σκέφτηκε. Πάγωσε από φόβο. Δεν είχε το κουράγιο να πάρει καν την αστυνομία. Φοβόταν ότι το παραμικρό που θα έκανε θα το έπαιρναν χαμπάρι και θα κινδύνευε. Εμεινε κοκκαλωμένη στο σκοτάδι χωρίς ν'ανασαίνει. Για καλή της τύχη άκουσε να τρέχουν να βγαίνουν από την εξώπορτα του κήπου και μετά ησυχία. Δεν υπήρχε ύπνος εκείνο το βράδυ. Το πρωί που ν'ανοίξη ως συνήθως τη μπαλκονόπορτα του κήπου να πιει το καφεδάκι. Σκεφτόταν τι θα κάνει τη 1 μέρα ακόμα που μένει μέχρι να έρθουν οι δικοί της.
Τότε άκουσε εκείνο το περιέργο γρατζούνισμα στις γρίλιες. Τη βάψαμε σκέφθηκε. Ηρθαν ξανά. Μ'οσο θάρρος μπορούσε πλησιάζει τη γρύλια κοιτάει και βλέπει ένα λυκόσκυλο...
Αυτό γρατζούναγε συνέχεια το παράθυρο. Ανοίγει σιγά σιγά και ο σκύλος μόλις τη βλέπει αρχίζει να της γλύφει τα χέρια και να κουνάει χαρούμενα την ουρά. Ηταν ένα αυθεντικό πανέμορφο λυκόσκυλο. Τον χαιδεύει κι εκείνος τακτοποιείται μπροστά στη μπαλκονόπορτα. Είχε ένα λουρί στο λαιμό που δεν έγραφε κανένα στοιχείο.
Ολη η μέρα ήταν απίστευτη. Οτι και να έκανε όπου και να πήγε ο λύκος ακολουθούσε από κοντά. Μόλις πέρναγε κάποιος από δίπλα της γαύγιζε μέχρι που έπαιρναν δρόμο όλοι. Ηταν άγριο σκυλί και καθόλου φιλικό. Μόνο σ'εκείνη έμοιαζε με γατάκι.
Πήγε στην αστυνομία μαζί του και έκανε μια δήλωση μήπως κάποιος το είχε χάσει.
Πήγε για ψώνια αυτός κοντά. Γύρισε στο σπίτι και εκείνος στη θέση του στο κήπο.
Τη νύχτα εκεί πάντα στο κήπο.
Την άλλη μέρα ήρθαν η οικογένεια της κοπέλας. Δεν ήξερε τι να τους πρωτοπεί. Αλλά δε χρειάστηκε. Είδαν το λύκο κι εκείνος τους υποδέχτηκε όλους κουνώντας την ουρά και παίζοντας.
Του έβαλαν κι άλλο φαγάκι και νερό και φύγαν όλοι για να ψωνίσουν να του πάρουν κι εκείνου φαγητό. Ομως δεν τους ακολούθησε έμεινε στην αυλή.
Γύρισαν χαρούμενοι κάνοντας σχέδια τι να κάνουν με το καινούργιο φίλο αν δεν τον αναζητούσε κάποιος. Να του πάρουν ένα σπιτάκι του κήπου, πιάτα για το φαί, σπρέυ κλπ.και τι όνομα να του δώσουν. Η κοπέλα είπε ο φύλακας φυσικά.
Ομως όλα μάταια όταν γύρισαν κανένας σκύλος δεν υπήρχε. Το φαί και το νερό εκεί.
Μέρες μετά όταν όλοι γύρισαν ρώταγε σ'ολα τα σπίτια αν χάθηκε κάποιο σκυλί. Κοίταζε τις αυλές σε όλη τη συνοικία να δει αν υπήρχε ένα τέτοιο σκυλί.
Κανείς δεν είχε δει ένα λυκόσκυλο στη γειτονιά. Ούτε κανείς το έψαξε.
Εφυγε έτσι απλά όπως ήθρε και δεν το ξαναείδε ποτέ πια.

ΜΙΑ ΠΑΡΕΝΘΕΣΟΥΛΑ

Το μπλογκάκι αυτό δεν φιλοδοξεί να γεμίσει το κόσμο με την υπέρτατη γνώση. Αντίθετα θα είναι ένας μακρύς κατάλογος από μικρές καθημερινές ιστοριούλες. Χαριτωμένες. Στιγμές από τη ζωή που άφησαν ένα μικρό σημαδάκι. Ακόμα βέβαια είμαστε στην αρχή. Στη συνέχεια θα πέσει και το βαρύ πυροβολικό αλλά σιγά - σιγά. Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι!
Αλλωστε αν δεν μας πούλαγαν φούμαρα συνεχώς ώστε να μας τραβάνε σαν τη μέλισσα με τη γύρη σε κάθε είδους μαλακία που ακούγεται μπορεί να είχαμε πάρει ήδη πρέφα μερικά "πραγματάκια".

ΕΠΙΚΤΗΤΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ?

Ο κύριος Χ κατά την παιδική ηλικία ωσαν σκανδαλιάρικο παιδάκι έπεσε μια μέρα και τσακίστηκε με αποτέλεσμα ένα ξύλο που προεξείχε στο χώμα του τραυμάτησε το δεξιό κρόταφο και τις έφαγε κι από τη μάνα του. Το δυσάρεστο γεγονός έμεινε σαν μια μακρινή ανάμνηση η οποία χαράκτηκε από ένα σημάδι στο δεξιό κρόταφο, και το οποίο σημάδι τελικά κατέληξε να είναι και το χαρακτηρηστικό του, μια μικρή χαριτωμένη λακουβίτσα που φαινόταν μόλις γέλαγε και του έδινε τη δική του μοναδικότητα. Πολλά χρόνια αργότερα ο κύριος Χ έκανε ένα παιδάκι. Το παιδάκι όταν άρχισε να μεγαλώνει είδαν όλοι ότι είχε ένα μικρό χαρακτηριστικό που μάλλον το πήρε από τη γέννα. Ενα σημαδάκι στο δεξί κρόταφο που γινόταν μια χαριτωμένη λακουβίτσα όταν γελούσε? Δεν είναι πολύ γλύκό?

ΜΑΡΤΥΡΙΑ Α.Σ.

Ηταν μέρες πολέμου. Οι δυό στρατιώτες έχουν κρυφτεί πίσω από ένα βραχάκι και γύρω γίνεται χαμός. Ο Α.Σ. κοιτάζει το φίλο του που έχει πληγωθεί. Δεν ξέρει τι να κάνει. Ξαφνικά ενώ όλα έχουν ησυχάσει για λίγα λεπτά αισθάνεται σαν κάποιος να τον βουτάει και να το τινάζει μακρυά. Εχει "πετάξει" στη κυριολεξία από κάτι, που μετά από 60 χρόνια δεν μπορεί να εξηγήσει, κι έχει σκάσει σ'ενα δέντρο που βρισκόταν παραπέρα ζαλισμένος και με τα κόκκαλά του να πονάνε λες και έπεσε από ουρανοξύστη. Προσπαθεί να καταλάβει τι έχει συμβεί και ψάχνει μακριά να δει που είναι ο φίλος του. Εκείνος έχει μείνει εκεί στο βράχο και δε μπορεί να κουνηθεί. Αρχίζει πάλι η μάχη, ο χαμός και λίγο μετά... στο βραχάκι που ήταν πριν σκάει μια χειροβομβίδα και γίνονται όλα στάχτη.
ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΜΠΕΙΡΟΓΝΟΜΩΝΩΝ - Καλέ από τη χειροβομβίδα έφυγε μακριά και μες τη ζάλη του δεν το κατάλαβε. Εντάξει ήταν λίγο περίεργη αυτή η χειροβομβίδα γιατί έσκασε σε δύο χρόνους. Σε πρώτη φάση χρησίμευσε να φυγαδεύσει κάποιον, και του έδωσε το περιθώριο να κοιτάξει, πως σε δεύτερη φάση, κανα τέταρτο μετά σκοτώθηκε ο άλλος. Ηταν πολύ χάι χειροβομβίδα.

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Η κόρη έχει δώσει διαγωνισμό για μια πολύ καλή θέση στο δημόσιο.Πρέπει να περάσει και μετά να ζητήσει τη μετάθεσή της σ'εκείνη του χώρα του εξωτερικού όπου όλη η υπόλοιπη οικογένεια διαμένει.Η οικογένεια περιμένει εναγωνίως τα αποτελέσματα. Ο πατέρας ξυπνάει εκείνο το πρωϊ χαρούμενος και αναφωνεί. Μη φοβάστε είδα ένα καλό όνειρο. Ολα θα πάνε καλά. Θα περάσει αλλά δεν θα πάρει τη μετάθεση ακόμα. Ενώ του ζητήθηκε αρνήθηκε να πει τι όνειρο ήταν. Πράγματι την επόμενη ημέρα βγαίνουν τα αποτελέσματα και έχει περάσει. Για το όνειρο κουβέντα. Ομως δεν παίρνει την πολυπόθητη μετάθεση κι αναγκάζεται να μείνει στην Αθήνα παρόλες τις αιτήσεις που υποβάλλει. Ενα χρόνο μετά κι ενώ βρίσκεται σε ταξίδι στην οικογένεια της ξυπνάει ένα πρωί έχοντας δει ένα παράξενο όνειρο. Βρισκόταν μέσα σ'ενα σπίτι που ήταν πεντακάθαρο όμως σε μια γωνιά είναι μείνει ένα μικρό βουναλάκι από σκουπίδια. Τότε ανοίγει η πόρτα μπαίνει μέσα μια γριούλα και μαζεύει όλα τα σκουπίδια και τα πετάει από το παράθυρο. Η κόρη λοιπόν περίεργη πηγαίνει προς τον πατέρα ονειροκρίτη αλλά ΠΡΙΝ του πει το όνειρο που είδε τον ρωτάει "Πατέρα τι όνειρο είχες δει τότε που πέρασα το διαγωνισμό? Και πως ήξερες ότι δε θα πάρω τη μετάθεση? Ο πατέρας απαντάει.. απλά. Είδα ότι είχες αγοράσει ένα σπίτι και ήταν γεμάτο σκουπίδια. Μπήκες λοιπόν με μια σκούπα κι άρχισες να το καθαρίζεις όλο το έκανες ν'αστράφτει, όμως υπήρχε ένα σκοτεινό σημείο. Σε μια γωνιά του σπιτιού μάζεψες ένα βουναλάκι από σκουπίδια και τα άφησες εκεί....
Σημείωση - Την επόμενη μέρα του δεύτερου μέρους του ονείρου της βγήκε και η πολυπόθητη μετάθεση.
Που ταξιδεύουν τα μάτια σου?

ΜΑΡΤΥΡΙΑ "ΑΛΦΑ"

Ενα παλιό κλασσικό διόροφο, ερειπωμένο χρόνια. Κάπου στα βόρεια προάστια. Στην εξωτερική πόρτα τυλιγμένη αλυσίδα με λουκέτο. Χορτάρι υψηλόν και άγριον. Παράθυρα τζάμια άρτια, εξώφυλα τσακισμένα. Κάτω είσοδος σπιτιού κλεισμένη επίσης με λουκέτο. Αλλη πόρτα δεν έχει. Μονο μια είσοδος. Παράθυρο πάνω ορόφου, τζάμι κλειστό, εξώφυλο πεσμένο κατά το ήμισυ. Ποιός είναι μέσα? Στα ερειπωμένα σπίτια το βράδυ παίζει και φως? Παρατήρηση ωρών. Κίνηση στο εσωτερικό του σπιτιού έχει παρατηρηθεί τρεις φορές κατά το τετράωρο. Η ανυπομονησία κατευθύνει την έρευνά προς τον γειτονικό ανθοπώλη που είναι πάντα εκεί κοντά. "Ενδιαφερόμαστε να βρούμε ένα σπίτι στη περιοχή. Και βλέπουμε ότι εκείνο εκεί είναι το μόνο που δεν κατοικείται. Μπορείτε να μας πείτε που θα βρουμε πληροφορίες σχετικά με τον ιδιοκτήτη για να δουμε αν ενδιαφέρεται να το πουλήσει? Απάντηση ανθοπώλη "Ούτε πρόκειται ποτέ να πουληθεί. Λειπουν όλοι όσοι απέμειναν. Κι ούτε πρόκειται να μπει άνθρωπος εκει μέσα. Ρε παιδιά δεν το παρατάτε καλύτερα το θέμα. Ακούστε με και μένα. 40 χρόνια είμαι εδώ και βλέπω". Η εμμονή μας όντως πρέπει να σταματήσει. Γιατί γινόμαστε εκνευριστικοί. Σε μια τελευταία επίσκεψη τσαντίστηκε το παραθυρόφυλο και ανοιγόκλεισε μετά μανίας.Και είχε και πλήρη άπνοια. Δεν μας βοήθησε κι ο θεός των ανέμων να βρούμε μια δικαιολογία....
Πόρισμα εμπειρογνωμόνων - Παραισθήσεις μετά καλής προθέσεως. Εντοπισμός εμμονής για παλαιά κτίσματα. Ισως προσκόληση με παιδικές αναμνήσεις του σπιτιού της γιαγιά Ευτέρπης που μύριζαν ωραία κεφτεδάκια όταν γυρίζαμε από το σχολείο.

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΑ!!

Τι βλέπετε? Εκείνα τ'ανθρωπάκια με τις κεραιούλες και τα γουρλωμένα ματάκια?
Τους μάγους μετα δώρα? Τον Οσιο Σουτρούκιο να κουνιέται στο κάδρο σας? Το καζανάκι να τραβιέται μόνο του? Τη πόρτα ν'ανοιγοκλείνει μόλις λέτε Βαγγέλη? Τ'αφεντικό σας να βγάζει χταποδοειδή πλοκάμια στη πλάτη? Το γείτονα να σκάβει το κήπο το βράδυ? Τον υπολογιστή να μπαίνει στα πορνοσαιτ από μόνος του? Το θεό να σας φωνάζει "ρε μητσάρα ακουσέ με αγόρι μου"? Τη τηλεόραση να βγάζει υπόκωφους ήχους βζιιιιιιιν?
Κι εγώ καλέ κι εγώ!!!! Αφού να τώρα που γράφω είναι τέσσερα χέρια που πατάνε τα πλήκτρα. Τα βλέπω! Μα το Θεό!
Και πίσω στη πλάτη μου ένα μάτι να - με το συμπάθειο - το νοιώθω εισχωρεί στο κάτω δεξιά τεταρτημόριο του εγκεφάλου μου και εκπέμπει το "σαν πας στη καλαμάτα".
Εχω να σας πω μυστικά εδώ μέσα!!! Θα φρίξει το σκυλί! Θα καεί το κορδελιό! Τώρα που την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια ο ψυχιάτρός μου επιτέλους μπορώ να κάνω αποκαλύψεις!!!