ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ

Για λίγους αυτό το μπλογκ. Δεν έχει σημασία αν είναι σπουδαίοι, σοφοί, σημαντικοί. Απλά και μόνο να λένε αλήθεια. Δεν υπάρχει λόγος να δίνω πάντα μάχες με το ψέμα. Το ψέμα θα το αφήσω λίγο πιο εκεί με τους δούλους του να αυτοθαυμάζονται, να νοιώθουν σπουδαίοι μέσα στην ασημαντότητά τους, να ελπίζουν πως είναι έτσι όπως φαντάζονται. Γιατί τα μεγαλύτερα ψέμματα τα λέμε στον ευατό μας όχι στους άλλους.

Εγώ εδώ σ'αυτό το μικρό μπλογκάκι δεν θέλω να γράψω αυτό που θα με κάνει ιδιαίτερη, σπουδαία, ξεχωριστή θέλω να γράψω απλά αυτά που ξέρω.
Εδω πρέπει να μιλήσουν τα βιώματα.

Με λόγια απλά, με εικόνες, με στίχους, με κάποια αποσπάσματα από τα σκονισμένα βιβλία. Κάθε τελίτσα μέσα στο σύμπαν έχει δημιουργήσει ένα κόσμο και το σύμπαν ολόκληρο είναι αυτοί οι κόσμοι.
Μακάρι να μπορέσω κάποια στιγμή να βρω τα λόγια να πω...

Δεν είναι εύκολο. Πως να περιγράψεις κάτι που είναι μια στιγμή στο άπειρο και την ίδια στιγμή άπειρες στιγμές. Πως να περιγράψεις ποιό είναι το όνειρο και ποιά η πραγματικότητα? Πως να περιγράψεις πως νοιώθεις μικρός και απέραντος την ίδια στιγμή?
Είναι πολλά αλλά σίγουρα θα μιλήσω γι'αυτά με σεβασμό. Μακριά από τους αχυρένιους ανθρώπους, μακριά από τα βέβηλα μάτια που λαχταρούν όλα να είναι ασήμαντα σαν κι αυτούς.

Ολα θα γίνουν όπως πρέπει. Οπως η φύση μας προστάζει. Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγώτερο.

Είναι άνοιξη. Εξω άπειρες αιώνιες ψυχές χορεύουν τρελλούς απίθανους χορούς. Στριγμώνονται παλεύουν να παραβγούν η μια την άλλη σε χάρη σε φαντασία. Εκτοξεύονται, παίζουν, ταξιδεύουν, σκουντουφλάνε μεταξύ τους, γέρνουν νωχελικά πάνω σε φύλλα, λουλούδια, έντομα, σταγόνες νερού, δροσερό χορταράκι. Μικρές νύμφες αόρατες που αν αφουγκραστείς καλά νοιώθεις ένα ελάχιστο ρίγος μόλις γίνεις ο χαρούμενος στόχος τους. Το μικρότερο φυλλαράκι που τεντώνεται βαριεστημένα και μισοκοιμιέται ζαλισμένο από τον ήλιο που το χαιδεύει έχει συλλάβει το νόημα που οι μεγάλοι σπουδαίοι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν χωμένοι στο κατασκότεινο υπόγειο της κλειδωμένης αντίληψής τους.
Κάθε σταγόνα νερού μπορεί να σου πει τόσα μυστικά που μάταια προσπαθούν οι λόγιοι και οι σοφοί αυτού του κόσμου να εξηγήσουν μελετώντας τα σημάδια στις πέτρες.
Το ξύσιμο των νυχιών ενός αγριμιού στη λασπωμένη γη είναι λόγος
Ο ήχος από τα φτερά ενός γερακιού είναι το μήνυμα της κυριαρχίας του
Ο χορός μιας πεταλούδας γύρω από ένα δέντρο είναι ιεροτελεστία ενός ξεχασμένου χρησμού.

Με φυλάκισαν χρόνια πολλά τώρα σε μερικά τετραγωνικά αυτού του κόσμου. Προσπαθώ να γυρίσω σ'εκείνο το τόπο που ακόμα και τα βράχια τα σκληροτράχηλα γέρνουν ταπεινά στο θαύμα μιας αιώνιας δημιουργίας. Ισως δεν τα καταφέρω ποτέ αλλά τουλάχιστον προσπάθησα να μην ξεχάσω....