ΤΡΕΙΣ ΛΑΛΟΥΝ ΚΑΙ ΔΥΟ ΧΟΡΕΥΟΥΝ!!!

Αγαπητέ τάδε,

Η διαφορά που χωρίζει τους δύο κόσμους μας είναι κάπως μεγαλούτσικη. Είναι ζήτημα ελευθερίας. Οπότε όπως καταλαβαίνεις πολύ σοβαρό ζήτημα. Δεν θεωρώ ότι είσαι κακοπροαίρετο άτομο. Ισα ίσα ξεκίνησες με όλες τις καλές προθέσεις να μάθεις κάτι περισσότερο. Η φλέβα υπάρχει. Το πρόβλημα είναι αν βρήκες χρυσό. Φυσικά επειδή όλα είναι μέσα στο μυαλό μας, το οποίο έχει την εκπληκτική ιδιότητα σε συνδυασμό με τις φαντασιώσεις μας να φτιάχνει κόσμους ιδανικούς στα μέτρα μας, μπορεί όντως να πιστεύεις ότι έχεις ανακαλύψει τη χρυσή φλέβα.
Το πρόβλημα είναι ότι εγώ δεν ψάχνω να βρω τα μυστικά του κόσμου με τον κόσμο να μοιάζει στη φαντασία μου σαν κάτι το "ανάξιο λόγου σκυλάδικο τραγουδάκι". Εγώ ζω και είμαι μέρος αυτού του κόσμου. Ναι στη φαντασία μου πολλές φορές ονειρεύτηκα ότι είμαι ο ιππότης που βρήκε το δισκοπότηρο και ο θεός διάλεξε ειδικά εμένα. Το να έχω μια "ελαφριούτσικη παράνοια" δεν σημαίνει ότι μπορώ να την κάνω και ιδεολογία.
Είναι πολύ δύσκολο για έναν άνθρωπο που έχει χτίσει ένα ολόκληρο βασίλειο πάνω σε φιλόδοξες παράνοιες να τον κατεβάσεις στο χωράφι με τα πίτουρα και να του πεις "φίλε μήπως να το πάρεις από την αρχή αλλοιώς το θέμα?"
Στην δική μου περίπτωση υπάρχει επι πλέον ένα ακόμη προβληματάκι που μπορεί να μην είχες υπολογίσει. Το ότι ψάχνω ένα μονοπάτι δύσκολο γεμάτο από πράγματα ιδιαίτερα και ονειρικά δεν σημαίνει αυτόματα ότι είμαι έτοιμη να χάψω ότι σαβουρα μου πετάνε...
Μ'αρέσει να με λένε ηλίθια. Μου δίνει ένα συναίσθημα ασφάλειας. Επίσης και αμόρφωτη, κι αυτό μου δίνει ένα αίσθημα ασφάλειας. Και ότι η πνευματική μου κατάσταση είναι νηπιακή. Αυτό κι αν μ'αρέσει. Γιατί σημαίνει ότι έχω πολλά ακόμα να μάθω.
Επίσης έχω τη μεγάλη χαρά να μπορώ να βλέπω ότι οι μπουρδολογίες που αραδιάζεις στο κόσμο και σε κοιτάνε σαν χάνοι είναι απλά μπουρδολογίες. Εσύ μπορείς να το πεις αυτό στ'αφεντικά σου? Μπα δε νομίζω. Και να σε κάνουν νταντά?
Είδες λοιπόν τη διαφορά μεταξύ του πολύ διαβασμένου ατόμου και του "γειά σου"?
Είναι απλή. Εσύ θα ζήσεις όλη σου τη ζωή να ψάχνεις με αγωνία τι υπάρχει μετά από αυτήν, θα κάνεις τεράστιες προσπάθειες να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι είσαι κάτι το ξεχωριστό από τους άλλους, θα γλύψεις διάφορες κατουρημένες ποδιές για να ξεφύγεις από την αγωνία σου μήπως πέσεις στη "πλέμπα" της γνώσης,
ενώ εγώ απλά ζω και δεν μασάω τις μαλακίες του είδους "και που το ξέρεις? είσαι νυχτωμένη μακριά, κρίμα που δεν μπορείς να δεις, σε πίστευα για άλλο άνθρωπο, είναι περιττό να συζητήσω μαζί σου γιατί δεν μπορείς να κατανοήσεις κλπ"
Ψιτ εγώ σε βλέπω!!!
Και μην πεις στο κόπο να αναλύσεις το παιδικόν της προσωπικότητάς μου. Εχω καμμιά εκατοστή βιβλία κάπου πεταμένα που μιλάνε για το θέμα. Αλλά βαριέμαι να αρχίσω να κάνω κόπυ πειστ.
Τι έχουν να δουν ακόμα τα ματάκια μας. Τα θέλουμε όμως. Ψοφάμε να ακούμε ηλιθιότητες. Λες και η ηλιθιόητα έχει μαγνήτη. Είδες γιατί δεν με τράβηξε εμένα? Γιατί είμαι από άχυρο!!!
Πωπω κουράστηκα... πάνω να δω τους ήρωες του δάσους σε dvd! Καλό ψάξιμο στα μυστήρια του κόσμου. Ξέρεις τρίτη πόρτα δεξιά και μετά αριστερά πίσω από το κομοδίνο με το ξυπνητήρι υπάρχει η πύλη του χάους. Μπες να δεις έχει πλάκα!
Είσαι σίγουρος ότι θέλεις?
Δεν θα στο συνιστούσα... το ότι έχεις δώσει συγκεκριμένους ορισμούς στα ζωτικά σου ψέμματα δεν σημαίνει ότι το χάος θα δείξει κατανόηση...