Σάββατο 31 Μαρτίου 2007

ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Η κοπέλα έμενε σ'ενα μικρό διαμερισματάκι ισόγειο που βρισκόταν από τη μεριά του κήπου. Ηταν λίγες μέρες πριν το 15αύγουστο. Περίμενε να έρθει η οικογένειά της σε 2 μέρες για να περάσουν μαζί τη γιορτή. Η συνοικία που έμενε είχε ερημώσει εντελώς. Ολοι διακοπές. Στην πολυκατοικία της είχε μείνει ο τελευταίος κάτοικος. Εκείνο το βράδυ λοιπόν καθώς κοιμόταν άκουσε θορύβους στο κήπο. Της κόπηκε η ανάσα. Σηκώθηκε μέσα στα σκοτάδια προσπαθώντας να μην κάνει κανένα θόρυβο και κρυφοκύταξε από τις γρίλιες προς το κήπο. Κάτι φιγούρες κινόντουσαν μιλάγανε ψιθυριστά. Κλέφτες σκέφτηκε. Πάγωσε από φόβο. Δεν είχε το κουράγιο να πάρει καν την αστυνομία. Φοβόταν ότι το παραμικρό που θα έκανε θα το έπαιρναν χαμπάρι και θα κινδύνευε. Εμεινε κοκκαλωμένη στο σκοτάδι χωρίς ν'ανασαίνει. Για καλή της τύχη άκουσε να τρέχουν να βγαίνουν από την εξώπορτα του κήπου και μετά ησυχία. Δεν υπήρχε ύπνος εκείνο το βράδυ. Το πρωί που ν'ανοίξη ως συνήθως τη μπαλκονόπορτα του κήπου να πιει το καφεδάκι. Σκεφτόταν τι θα κάνει τη 1 μέρα ακόμα που μένει μέχρι να έρθουν οι δικοί της.
Τότε άκουσε εκείνο το περιέργο γρατζούνισμα στις γρίλιες. Τη βάψαμε σκέφθηκε. Ηρθαν ξανά. Μ'οσο θάρρος μπορούσε πλησιάζει τη γρύλια κοιτάει και βλέπει ένα λυκόσκυλο...
Αυτό γρατζούναγε συνέχεια το παράθυρο. Ανοίγει σιγά σιγά και ο σκύλος μόλις τη βλέπει αρχίζει να της γλύφει τα χέρια και να κουνάει χαρούμενα την ουρά. Ηταν ένα αυθεντικό πανέμορφο λυκόσκυλο. Τον χαιδεύει κι εκείνος τακτοποιείται μπροστά στη μπαλκονόπορτα. Είχε ένα λουρί στο λαιμό που δεν έγραφε κανένα στοιχείο.
Ολη η μέρα ήταν απίστευτη. Οτι και να έκανε όπου και να πήγε ο λύκος ακολουθούσε από κοντά. Μόλις πέρναγε κάποιος από δίπλα της γαύγιζε μέχρι που έπαιρναν δρόμο όλοι. Ηταν άγριο σκυλί και καθόλου φιλικό. Μόνο σ'εκείνη έμοιαζε με γατάκι.
Πήγε στην αστυνομία μαζί του και έκανε μια δήλωση μήπως κάποιος το είχε χάσει.
Πήγε για ψώνια αυτός κοντά. Γύρισε στο σπίτι και εκείνος στη θέση του στο κήπο.
Τη νύχτα εκεί πάντα στο κήπο.
Την άλλη μέρα ήρθαν η οικογένεια της κοπέλας. Δεν ήξερε τι να τους πρωτοπεί. Αλλά δε χρειάστηκε. Είδαν το λύκο κι εκείνος τους υποδέχτηκε όλους κουνώντας την ουρά και παίζοντας.
Του έβαλαν κι άλλο φαγάκι και νερό και φύγαν όλοι για να ψωνίσουν να του πάρουν κι εκείνου φαγητό. Ομως δεν τους ακολούθησε έμεινε στην αυλή.
Γύρισαν χαρούμενοι κάνοντας σχέδια τι να κάνουν με το καινούργιο φίλο αν δεν τον αναζητούσε κάποιος. Να του πάρουν ένα σπιτάκι του κήπου, πιάτα για το φαί, σπρέυ κλπ.και τι όνομα να του δώσουν. Η κοπέλα είπε ο φύλακας φυσικά.
Ομως όλα μάταια όταν γύρισαν κανένας σκύλος δεν υπήρχε. Το φαί και το νερό εκεί.
Μέρες μετά όταν όλοι γύρισαν ρώταγε σ'ολα τα σπίτια αν χάθηκε κάποιο σκυλί. Κοίταζε τις αυλές σε όλη τη συνοικία να δει αν υπήρχε ένα τέτοιο σκυλί.
Κανείς δεν είχε δει ένα λυκόσκυλο στη γειτονιά. Ούτε κανείς το έψαξε.
Εφυγε έτσι απλά όπως ήθρε και δεν το ξαναείδε ποτέ πια.

ΜΙΑ ΠΑΡΕΝΘΕΣΟΥΛΑ

Το μπλογκάκι αυτό δεν φιλοδοξεί να γεμίσει το κόσμο με την υπέρτατη γνώση. Αντίθετα θα είναι ένας μακρύς κατάλογος από μικρές καθημερινές ιστοριούλες. Χαριτωμένες. Στιγμές από τη ζωή που άφησαν ένα μικρό σημαδάκι. Ακόμα βέβαια είμαστε στην αρχή. Στη συνέχεια θα πέσει και το βαρύ πυροβολικό αλλά σιγά - σιγά. Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι!
Αλλωστε αν δεν μας πούλαγαν φούμαρα συνεχώς ώστε να μας τραβάνε σαν τη μέλισσα με τη γύρη σε κάθε είδους μαλακία που ακούγεται μπορεί να είχαμε πάρει ήδη πρέφα μερικά "πραγματάκια".

ΕΠΙΚΤΗΤΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ?

Ο κύριος Χ κατά την παιδική ηλικία ωσαν σκανδαλιάρικο παιδάκι έπεσε μια μέρα και τσακίστηκε με αποτέλεσμα ένα ξύλο που προεξείχε στο χώμα του τραυμάτησε το δεξιό κρόταφο και τις έφαγε κι από τη μάνα του. Το δυσάρεστο γεγονός έμεινε σαν μια μακρινή ανάμνηση η οποία χαράκτηκε από ένα σημάδι στο δεξιό κρόταφο, και το οποίο σημάδι τελικά κατέληξε να είναι και το χαρακτηρηστικό του, μια μικρή χαριτωμένη λακουβίτσα που φαινόταν μόλις γέλαγε και του έδινε τη δική του μοναδικότητα. Πολλά χρόνια αργότερα ο κύριος Χ έκανε ένα παιδάκι. Το παιδάκι όταν άρχισε να μεγαλώνει είδαν όλοι ότι είχε ένα μικρό χαρακτηριστικό που μάλλον το πήρε από τη γέννα. Ενα σημαδάκι στο δεξί κρόταφο που γινόταν μια χαριτωμένη λακουβίτσα όταν γελούσε? Δεν είναι πολύ γλύκό?

ΜΑΡΤΥΡΙΑ Α.Σ.

Ηταν μέρες πολέμου. Οι δυό στρατιώτες έχουν κρυφτεί πίσω από ένα βραχάκι και γύρω γίνεται χαμός. Ο Α.Σ. κοιτάζει το φίλο του που έχει πληγωθεί. Δεν ξέρει τι να κάνει. Ξαφνικά ενώ όλα έχουν ησυχάσει για λίγα λεπτά αισθάνεται σαν κάποιος να τον βουτάει και να το τινάζει μακρυά. Εχει "πετάξει" στη κυριολεξία από κάτι, που μετά από 60 χρόνια δεν μπορεί να εξηγήσει, κι έχει σκάσει σ'ενα δέντρο που βρισκόταν παραπέρα ζαλισμένος και με τα κόκκαλά του να πονάνε λες και έπεσε από ουρανοξύστη. Προσπαθεί να καταλάβει τι έχει συμβεί και ψάχνει μακριά να δει που είναι ο φίλος του. Εκείνος έχει μείνει εκεί στο βράχο και δε μπορεί να κουνηθεί. Αρχίζει πάλι η μάχη, ο χαμός και λίγο μετά... στο βραχάκι που ήταν πριν σκάει μια χειροβομβίδα και γίνονται όλα στάχτη.
ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΜΠΕΙΡΟΓΝΟΜΩΝΩΝ - Καλέ από τη χειροβομβίδα έφυγε μακριά και μες τη ζάλη του δεν το κατάλαβε. Εντάξει ήταν λίγο περίεργη αυτή η χειροβομβίδα γιατί έσκασε σε δύο χρόνους. Σε πρώτη φάση χρησίμευσε να φυγαδεύσει κάποιον, και του έδωσε το περιθώριο να κοιτάξει, πως σε δεύτερη φάση, κανα τέταρτο μετά σκοτώθηκε ο άλλος. Ηταν πολύ χάι χειροβομβίδα.

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Η κόρη έχει δώσει διαγωνισμό για μια πολύ καλή θέση στο δημόσιο.Πρέπει να περάσει και μετά να ζητήσει τη μετάθεσή της σ'εκείνη του χώρα του εξωτερικού όπου όλη η υπόλοιπη οικογένεια διαμένει.Η οικογένεια περιμένει εναγωνίως τα αποτελέσματα. Ο πατέρας ξυπνάει εκείνο το πρωϊ χαρούμενος και αναφωνεί. Μη φοβάστε είδα ένα καλό όνειρο. Ολα θα πάνε καλά. Θα περάσει αλλά δεν θα πάρει τη μετάθεση ακόμα. Ενώ του ζητήθηκε αρνήθηκε να πει τι όνειρο ήταν. Πράγματι την επόμενη ημέρα βγαίνουν τα αποτελέσματα και έχει περάσει. Για το όνειρο κουβέντα. Ομως δεν παίρνει την πολυπόθητη μετάθεση κι αναγκάζεται να μείνει στην Αθήνα παρόλες τις αιτήσεις που υποβάλλει. Ενα χρόνο μετά κι ενώ βρίσκεται σε ταξίδι στην οικογένεια της ξυπνάει ένα πρωί έχοντας δει ένα παράξενο όνειρο. Βρισκόταν μέσα σ'ενα σπίτι που ήταν πεντακάθαρο όμως σε μια γωνιά είναι μείνει ένα μικρό βουναλάκι από σκουπίδια. Τότε ανοίγει η πόρτα μπαίνει μέσα μια γριούλα και μαζεύει όλα τα σκουπίδια και τα πετάει από το παράθυρο. Η κόρη λοιπόν περίεργη πηγαίνει προς τον πατέρα ονειροκρίτη αλλά ΠΡΙΝ του πει το όνειρο που είδε τον ρωτάει "Πατέρα τι όνειρο είχες δει τότε που πέρασα το διαγωνισμό? Και πως ήξερες ότι δε θα πάρω τη μετάθεση? Ο πατέρας απαντάει.. απλά. Είδα ότι είχες αγοράσει ένα σπίτι και ήταν γεμάτο σκουπίδια. Μπήκες λοιπόν με μια σκούπα κι άρχισες να το καθαρίζεις όλο το έκανες ν'αστράφτει, όμως υπήρχε ένα σκοτεινό σημείο. Σε μια γωνιά του σπιτιού μάζεψες ένα βουναλάκι από σκουπίδια και τα άφησες εκεί....
Σημείωση - Την επόμενη μέρα του δεύτερου μέρους του ονείρου της βγήκε και η πολυπόθητη μετάθεση.
Που ταξιδεύουν τα μάτια σου?

ΜΑΡΤΥΡΙΑ "ΑΛΦΑ"

Ενα παλιό κλασσικό διόροφο, ερειπωμένο χρόνια. Κάπου στα βόρεια προάστια. Στην εξωτερική πόρτα τυλιγμένη αλυσίδα με λουκέτο. Χορτάρι υψηλόν και άγριον. Παράθυρα τζάμια άρτια, εξώφυλα τσακισμένα. Κάτω είσοδος σπιτιού κλεισμένη επίσης με λουκέτο. Αλλη πόρτα δεν έχει. Μονο μια είσοδος. Παράθυρο πάνω ορόφου, τζάμι κλειστό, εξώφυλο πεσμένο κατά το ήμισυ. Ποιός είναι μέσα? Στα ερειπωμένα σπίτια το βράδυ παίζει και φως? Παρατήρηση ωρών. Κίνηση στο εσωτερικό του σπιτιού έχει παρατηρηθεί τρεις φορές κατά το τετράωρο. Η ανυπομονησία κατευθύνει την έρευνά προς τον γειτονικό ανθοπώλη που είναι πάντα εκεί κοντά. "Ενδιαφερόμαστε να βρούμε ένα σπίτι στη περιοχή. Και βλέπουμε ότι εκείνο εκεί είναι το μόνο που δεν κατοικείται. Μπορείτε να μας πείτε που θα βρουμε πληροφορίες σχετικά με τον ιδιοκτήτη για να δουμε αν ενδιαφέρεται να το πουλήσει? Απάντηση ανθοπώλη "Ούτε πρόκειται ποτέ να πουληθεί. Λειπουν όλοι όσοι απέμειναν. Κι ούτε πρόκειται να μπει άνθρωπος εκει μέσα. Ρε παιδιά δεν το παρατάτε καλύτερα το θέμα. Ακούστε με και μένα. 40 χρόνια είμαι εδώ και βλέπω". Η εμμονή μας όντως πρέπει να σταματήσει. Γιατί γινόμαστε εκνευριστικοί. Σε μια τελευταία επίσκεψη τσαντίστηκε το παραθυρόφυλο και ανοιγόκλεισε μετά μανίας.Και είχε και πλήρη άπνοια. Δεν μας βοήθησε κι ο θεός των ανέμων να βρούμε μια δικαιολογία....
Πόρισμα εμπειρογνωμόνων - Παραισθήσεις μετά καλής προθέσεως. Εντοπισμός εμμονής για παλαιά κτίσματα. Ισως προσκόληση με παιδικές αναμνήσεις του σπιτιού της γιαγιά Ευτέρπης που μύριζαν ωραία κεφτεδάκια όταν γυρίζαμε από το σχολείο.

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2007

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΑ!!

Τι βλέπετε? Εκείνα τ'ανθρωπάκια με τις κεραιούλες και τα γουρλωμένα ματάκια?
Τους μάγους μετα δώρα? Τον Οσιο Σουτρούκιο να κουνιέται στο κάδρο σας? Το καζανάκι να τραβιέται μόνο του? Τη πόρτα ν'ανοιγοκλείνει μόλις λέτε Βαγγέλη? Τ'αφεντικό σας να βγάζει χταποδοειδή πλοκάμια στη πλάτη? Το γείτονα να σκάβει το κήπο το βράδυ? Τον υπολογιστή να μπαίνει στα πορνοσαιτ από μόνος του? Το θεό να σας φωνάζει "ρε μητσάρα ακουσέ με αγόρι μου"? Τη τηλεόραση να βγάζει υπόκωφους ήχους βζιιιιιιιν?
Κι εγώ καλέ κι εγώ!!!! Αφού να τώρα που γράφω είναι τέσσερα χέρια που πατάνε τα πλήκτρα. Τα βλέπω! Μα το Θεό!
Και πίσω στη πλάτη μου ένα μάτι να - με το συμπάθειο - το νοιώθω εισχωρεί στο κάτω δεξιά τεταρτημόριο του εγκεφάλου μου και εκπέμπει το "σαν πας στη καλαμάτα".
Εχω να σας πω μυστικά εδώ μέσα!!! Θα φρίξει το σκυλί! Θα καεί το κορδελιό! Τώρα που την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια ο ψυχιάτρός μου επιτέλους μπορώ να κάνω αποκαλύψεις!!!