Τρίτη 10 Ιουλίου 2007

ΠΩΣ ΜΟΥ ΞΕΦΥΓΕ?


Ανάμεσα στη δίψα και στο κορεσμό υπάρχει ένα μυστικό σημείο που πρέπει
Να σταματήσω. Πρέπει να προσπαθήσω να διψάω ήρεμα σε μικρά διαστήματα και να μην πιώ τόσο ώστε να χάσει την αγωνία της η έρημος.

Σ’ενα μικρό πλαστικό μπουκάλι κρύβεται η απαραίτητη συντροφία στο πόλεμο ανάμεσα στους ξεραμένους θάμνους και τις καυτερές πέτρες.
Ανεβαίνω συνέχεια ένα μονοπάτι που δεν έχει τη δυνατότητα να αλλάξεις γνώμη να το πας απ’την αρχή.

Στάλες νερού και σκόνης. Δημιουργήθηκα.
Απιθανο παιχνίδι του πιο απλού συνδυασμού.
Το μόνο που παρεμβλήθηκε ανάμεσα στα δυό στοιχεία είναι ένας ξαφνικός άνεμος που φύσυξε.
Νερό, σκόνη και αέρας.
Κι όταν σχεδόν είχαν ταιριάξει αρμονικά κάτι ξέφευγε και τότε ήρθε στη συντροφιά η φωτιά του ήλιου που παραμόνευε να τα δέσει.

Ψάχνοντας το νόημα της ζωής οδηγήθηκα στο παλιό ανηφορικό μονοπάτι με τους ξεραμένους θάμνους και τον ήλιο που έκαιγε.
Αναγκαστικά χαμογέλασα μόλις θυμήθηκα το νερό που είχα στριμώξει στο σακο μου.
Είμαι εδώ άρτια. Πλήρης.
Πως μου είχε διαφύγει?

Δεν υπάρχουν σχόλια: