Τρίτη 10 Ιουλίου 2007

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΦΡΕΣΚΟΜΠΟΓΙΑΣ...


ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΦΡΕΣΚΟΜΠΟΓΙΑΣ...

Να θυμάσαι. Την αλήθεια. Σ’αρέσει δεν σ’αρέσει είναι εκεί. Η χρωματιστή κολώνα που στερεώνεις το χέρι επάνω, γέρνεις το σώμα και αρχίζεις ένα ξέφρενο γύρω – γύρω δοκιμάζοντας την ισορροπία σου. Τη δοκιμάζεις γιατί η κολώνα είναι δυνατή, υπαρκτή, ο άξονας της ασφάλειάς σου για τη μεγάλη δοκιμασία του στροβιλίσματος.

Στη μεγάλη φόρα, σίγουρος ότι έχεις χαράξει μια ανεξάρτητη τροχιά, αφήνεις τα χέρια με θάρρος και θράσος γιατί αυτό που θα ακολουθήσει είναι μια θαυμαστή σβουριά που θα πάει στο στόχο που ώρα τώρα έχεις επιλέξει να σταματήσεις.

Τι βλέπω? Δεν είναι σβουριά...είναι ξεκόλλημα, τίναγμα και στραπατσάρισμα πάνω σ’ενα τυχαίο φράχτη. Η απομάκρυνση από τον άξονα επιφέρει τραυματισμούς ενίοτε θανατηφόρους. Ο στόχος αλλού, η ισορροπία σπασμένη, η αλήθεια μένει εκεί περιμένοντας τον επόμενο επισκέπτη. Αδιαφορεί για το ποιός γυρνάει γύρω της ποιός την αφήνει, ποιός την κρατάει σφιχτά.

Στροβιλίσου με το χέρι να γλυστράει πάνω στο φρεσκοβαμμένο μπλε.
Αφήσου σ’ενα τυχαίο στόχο να σε τραυματίσει.
Παιχνίδια μιας ευκαιρίας.

Χρώματα κι οσμές..
Στο παλιό λουνα παρκ βάψανε τις κολώνες. Αχ αυτή η μυρουδιά από φρέσκο βερνίκι. Να ενώνει τα χρώματα με την όσφρηση. Μπλε που διαπερνάει, κίτρινο που θαμπώνει, πράσινο που δροσίζει, κόκκινο που διψάει.

Ουράνιο τόξο σε ξύλινα αλογάκια με μισοφαγωμένες σέλες.
Ενα κατάλευκο μπαλόνι σημαίνει την έναρξη.

Τι χρώμα έχουν οι χώροι που σώπασαν?
Τι χρώμα αφήνουν οι άνθρωποι που φεύγουν?
Η βροχή το φθινώπορο ξεπαστρεύει τα ίχνη. Μα τώρα στους καλοκαιρινούς τόπους που ξεχάστηκαν έτσι, χωρίς τουρίστες, εκατοντάδες πατημασίες πηγαινοέρχονται.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΠΑΡΑΝΟΙΑ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: