Τρίτη 10 Ιουλίου 2007

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ...


Ενα κύμα ελάχιστο που σκάει πάνω στη ξεροψημένη άμμο.
Η αίσθηση δροσιάς στα πόδια που πλατσουρίζουν με αυθάδεια επάνω του.
Ανάμεσα στο κύμα, στις πατούσες και τη χρυσόσκονη περιφέρεται νυσταγμένο
αυτό το καλοκαίρι.

Οταν τα καλοκαίρια πληθαίνουν δεν γερνάνε, απλά τεμπελιάζουν.
Υπάρχει οικειότητα πια με τη θάλασσα και την άμμο.
Δεν είναι πάθος, ούτε έρωτας, δεν ύπάρχει ανταγωνισμός, είναι μια σιωπηλή
αποδοχή της αθανασίας και των δύο.

Εγώ θα είμαι εδώ για να πλατσουρίζω ανέμελα,
Κι εσύ θα πηγαινοέρχεσαι για να μην χαλάσεις τη κοσμική ισορροπία.

Και το δώρο, αυτό το θαυμάσιο δώρο που δεν μπορώ ν’αρνηθώ.
Γύρω από αυτή την ηλιακή συμφωνία έχουν φύγει μακριά όλα αθόρυβα, χωρίς να νοιάζομαι να τα προφτάσω.

Δεν ξέρω καν πως να ανταποδώσω αυτή την αυθόρμητη τζάμπα προσφορά απόλαυσης.
Το κρίμα στο λαιμό σου που με κάνεις να ξεχνάω τους χειμώνες που παραμονεύουν...

Δεν υπάρχουν σχόλια: