Πρώτον αισθάνομαι ένα τεμπέλικο σκουλίκι γεμάτο ζήλεια που εσύ βρισκόσουν κάπου στη Χαλκίδα και είδες, έκανες κάτι άλλο, γνώρισες κι εγώ ήμουν καθηλωμένη στο καναπέ με καφέδες και διάφορα μπινελίκια να μασουλάω και ψόφησα να βλέπω το LOST!!:)
Δεύτερον θα περιμένω να βάλεις κάπου αυτή την εκπομπή να ακούσω τι λεγατε είμαι πολύ περίεργη!
Περί καρδιάς λοιπόν. Οι άνθρωποι που μιλούν με τη καρδιά τους είναι πολλοί. Πιστεύω δε ότι αυξάνονται παρόλο που γκρινιάζω συνέχεια καταστροφολογόντας. Απλά πρέπει να γίνουν πολλοί περισσότεροι για να ακούγεται καλύτερα η γκρίνια.
Προς το παρόν αναγκαστικά δέχομαι τον χαριτωμένο χαρακτηρισμο που αρέσκονται να μου αποδίδουν οι μεγάλοι σοφοί αυτου του κόσμου. ΓΡΑΦΙΚΗ!!! Ξέρεις μπορείς εύκολα να προσπαθήσεις να υποβιβάσεις αυτά που λέει κάποιος αν αντί να ξεκινήσεις να επιτίθεσαι κουνήσεις συγκαταβατικά το κεφάλι λέγοντας ΓΡΑΦΙΚΟΣ. Η λέξη αυτή παραπέμπει στον αγαθό τρελλό που τριγυρίζει τις πλατείες μιλώντας για τη καταστροφή του κόσμου και οι άνθρωποι χαμογελούν με συγκατάβαση. Τον κερνάνε και κανα τσιγάρο, του πιάνουν και κουβέντα για να δουν τι παλαβομάρες θα πει να γελάσουν αλλά κατα βάθος είναι ένα ταπεινό ακίνδυνο ανθρωπάκι που κάποια στιγμή τα έπαιξε και παραμιλάει.
Τι χαρακτηριστικά έχει η γραφικότητα? Πρωτα απ'ολα την απλότητα του λόγου. Ο νεοφώτιστος σωτήρας του κόσμου δεν ξέρει πολλά γράμματα, ουτε κατέχει καμμιά έδρα στο Πανεπιστήμιο. Απλά υπάρχουν μέσα του εικόνες, σκέψεις που προσπαθεί να τις βγάλει να τις φωνάξει στους άλλους αδιαφορόντας για το πως θα τον χαρακτηρίσουν.
Η πλάκα είναι ότι αν τα ίδια λόγια τα στόλιζε κάπως πιο διανοουμενίστικα, βάραγε και μια καλή βιβλιογραφία και τα έκλεινε σ'ενα βιβλίο δεν θα ήταν πια γραφικός, θα ήταν κάποιος που έχει "πολλά πράγματα να πει"..
Το να μιλάω από καρδιάς λοιπόν, δεν είναι τίποτα άλλο από την υιοθέτηση του απλού και άμεσου λόγου. Η καρδιά για να συνεχίσει να χτυπάει με κέφι και να ονειρεύεται, (τι αγράμματη που είμαι ακού να ονειρεύεται η καρδιά), έχει ανάγκη να της δίνεις κάπου κάπου το λόγο γιατί κάθε χτύπος της είναι όχι απλά μια φράση αλλά ολόκληρο μυθιστόρημα!!!
Πριν απο πολλά χρόνια ο Κάρπεντερ γύρισε τη ταινία ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ (που είναι και το logo αυτού του μπλογκ) Γύρισε τη ταινία με ένα φτωχικό budget, χωρίς πρωταγωνιστές σταρ, με μια απλοική ιδέα. Ενας εργάτης βρίσκει ένα ζευγάρι γυαλιά τα φοράει και αρχίζει να βλέπει γύρω του τι έχει συμβεί πραγματικά στο κόσμο.
Το ματριξ χρειάστηκε τρεις ταινίες εκατομύρρια δολάρια, δεκάδες αστέρια του χόλυγουντ και απίστευτη πολυλογία φαντασμαγορικών εφέ τελευταίας τεχνολογίας για να πει αυτό που ο άλλος είχε πει με δυο λεξούλες THEY LIVE...
Γιατί άραγε ο Κάρπεντερ διώχθηκε από τα στούντιο του Χόλυγουντ και οι άλλοι όχι?
Σάββατο 12 Μαΐου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου