Δευτέρα 30 Απριλίου 2007
Κυριακή 29 Απριλίου 2007
η καρδηά ίνε το φίλτρο γιαβριά μου.
Προσδοκώ ανάσταση νεκρών
και ζωή του μέλλοντος...αμήν.
Το πρόβλημα είναι ότι οι νεκροί δεν είναι απαραιτήτως εκείνοι που έχουν αποδημήσει..
Ισα ισα αυτούς ας τους αφήσουμε στην ησυχία τους.
Με τους άλλους τι γίνεται...
Εκείνες τις παγωμένες ανάσες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας,σε χαιρετούν με ξυλιασμένα
χέρια, σε κοιτάζουν με τα ακίνητα μάτια τους, και το χειρότερο απ'όλα νομίζουν ότι
συγκαταλέγονται στους ζωντανούς!!!!!
Βάλτε τα ρημάδια τα μηχανήματα μπρος! Λίγο ξεσκόνισμα, λαδάκι, φόρτωμα στη μπαταρία, άντε να πάρει μπρος το ρημάδι.Ψιτ! όταν εννοώ μηχανήματα δεν εννοώ φυσικά εκείνο το μικρό μαιμουδάκι με το κουρδιστίρι πίσω στη πλάτη που κρικ κρικ κρικ ξεκίνησε να βαράει τα χεράκια του.
Ζωή του μέλλοντος.... αμήν.
Πάντα μ'ενοχλούσε η τόσο μελετημένη σπουδή για το πέρα από δω. Εκείνο το διδασκαλείο το μεταθανάτιο το οποίο επιμελώς παρακάμπτει το εδώ. Εκείνη η αντίληψη της εδώ μικρής και ασήμαντης παρένθεσης σε σχέση με τη σπουδαιότητα της μεταζωικής ακολουθίας της οποίας την ύπαρξη και τη μορφή μάθαμε παίζοντας το χαλασμένο τηλέφωνο ανα τους αιώνες.
Θάνατος είπε ο πρώτος. Αθάνατος κατέληξε ο τελευταίος παραμένοντας άγνωστο τι είχαν ακούσει οι ενδιάμεσοι παίκτες!!!
Ενόψει λοιπόν όλης αυτής της αβεβαιότητας φαίνεται ότι μερικοί επέλεξαν για να είναι καλυμμένοι και εκπαιδευμένοι να κανουν πρόβες θανάτου εν ζωή..
Το αποτέλεσμα ότι έχουμε μπερδευτεί πλήρως και το πρωί που ξυπνάμε οι εναπομείναντες ελπίζοντες στην εδώ ανάσταση τσιμπιόμαστε μετά μανίας για να βεβαιωθούμε ότι δεν μας πέρασαν ήδη απέναντι!!!!
Μια καλή μέθοδος είναι να προμηθευτούμε ένα ζευγάρι ακουστικά (φτηνά είναι) και που και που να κάνουμε ένα τσεκάρισμα. Βαράει ακόμα???
και ζωή του μέλλοντος...αμήν.
Το πρόβλημα είναι ότι οι νεκροί δεν είναι απαραιτήτως εκείνοι που έχουν αποδημήσει..
Ισα ισα αυτούς ας τους αφήσουμε στην ησυχία τους.
Με τους άλλους τι γίνεται...
Εκείνες τις παγωμένες ανάσες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας,σε χαιρετούν με ξυλιασμένα
χέρια, σε κοιτάζουν με τα ακίνητα μάτια τους, και το χειρότερο απ'όλα νομίζουν ότι
συγκαταλέγονται στους ζωντανούς!!!!!
Βάλτε τα ρημάδια τα μηχανήματα μπρος! Λίγο ξεσκόνισμα, λαδάκι, φόρτωμα στη μπαταρία, άντε να πάρει μπρος το ρημάδι.Ψιτ! όταν εννοώ μηχανήματα δεν εννοώ φυσικά εκείνο το μικρό μαιμουδάκι με το κουρδιστίρι πίσω στη πλάτη που κρικ κρικ κρικ ξεκίνησε να βαράει τα χεράκια του.
Ζωή του μέλλοντος.... αμήν.
Πάντα μ'ενοχλούσε η τόσο μελετημένη σπουδή για το πέρα από δω. Εκείνο το διδασκαλείο το μεταθανάτιο το οποίο επιμελώς παρακάμπτει το εδώ. Εκείνη η αντίληψη της εδώ μικρής και ασήμαντης παρένθεσης σε σχέση με τη σπουδαιότητα της μεταζωικής ακολουθίας της οποίας την ύπαρξη και τη μορφή μάθαμε παίζοντας το χαλασμένο τηλέφωνο ανα τους αιώνες.
Θάνατος είπε ο πρώτος. Αθάνατος κατέληξε ο τελευταίος παραμένοντας άγνωστο τι είχαν ακούσει οι ενδιάμεσοι παίκτες!!!
Ενόψει λοιπόν όλης αυτής της αβεβαιότητας φαίνεται ότι μερικοί επέλεξαν για να είναι καλυμμένοι και εκπαιδευμένοι να κανουν πρόβες θανάτου εν ζωή..
Το αποτέλεσμα ότι έχουμε μπερδευτεί πλήρως και το πρωί που ξυπνάμε οι εναπομείναντες ελπίζοντες στην εδώ ανάσταση τσιμπιόμαστε μετά μανίας για να βεβαιωθούμε ότι δεν μας πέρασαν ήδη απέναντι!!!!
Μια καλή μέθοδος είναι να προμηθευτούμε ένα ζευγάρι ακουστικά (φτηνά είναι) και που και που να κάνουμε ένα τσεκάρισμα. Βαράει ακόμα???
περη τισ κουνταληνασ εκ τισ μανταμ Ουρσουλοσ
αχ κουνταληνα, αχ κουνταληνα...
οχη δεν πρόκιτε για το αστρηκο γλικό του κουταλιού απο τιν σολωμονηκη τισ κιριασ Βεφασ που σασ ηποσκέθικα!
πρόκιτε για την Ζοικη σπηθα που αναπσε μετα απο ενα καλο (ή κακο) πιδιμα τον γονιόν σας, μεσα σας κάποτε.
το προταρχηκό δόρο, το προταρχηκό απόθεμα ενέργιας που κσοδέΒετε στη δηάρκια τις ζωις σας.
ινε μια μπάλα ενέργιας που βρήσκετε κριμένι κάτο απο τον αφαλό σας λενε κάπιη. (εγό δεν έχο αφαλό κε δεν ξέρο).
άλι τιν περηγράφουν σαν ενα καφτό φίδη που στρηφογιρίζει στα σπλάχνα μας. (ποσ ίνε το φηδακι ο δηαμαντίς? καμηα σχέσι)
Καυτί ίνε σηγουρα !
Κάπσα!
Χότ ποτέητο ενα πράμα.
αυτί ι κουνταλήνα λιπόν εΦθίνετε για τιν εροτικί κάψα που Φαγουρίζει τα κάτο κε τα άνο εΒρισκόμενα Οργανα, αλά αυτί ίνε και ότη δηαθέτουμε για να κάνουμε (ή να γίνουμε) σαν άνθροπεσ τα πάντα.
προσοχί τζηέρια μου στη μανδραγούρα και στην κουνταλήνα!
η κουνταλήνα πρέπι να φτάσι στον εγκέφαλα (ούτος ή άλος η σεκσουαλικί απόλαΦσι εδρεαζετε στον εγκεφαλα) δια να ολοκληροθί ο ανθροπας, αλά Πρέπι να περασι πρότα απ τιν Καρδηά!
ιδάλος ή καταλίγις Ζεξ Μανιακ ή σου κέι τον εγκέφαλα και γίνεσε Μαλακας (κάθε ομιότις με πρόσοπα ί καταστάσις ίνε συνμπτοματικί)
η καρδηά ίνε το φίλτρο γιαβριά μου.
οχη δεν πρόκιτε για το αστρηκο γλικό του κουταλιού απο τιν σολωμονηκη τισ κιριασ Βεφασ που σασ ηποσκέθικα!
πρόκιτε για την Ζοικη σπηθα που αναπσε μετα απο ενα καλο (ή κακο) πιδιμα τον γονιόν σας, μεσα σας κάποτε.
το προταρχηκό δόρο, το προταρχηκό απόθεμα ενέργιας που κσοδέΒετε στη δηάρκια τις ζωις σας.
ινε μια μπάλα ενέργιας που βρήσκετε κριμένι κάτο απο τον αφαλό σας λενε κάπιη. (εγό δεν έχο αφαλό κε δεν ξέρο).
άλι τιν περηγράφουν σαν ενα καφτό φίδη που στρηφογιρίζει στα σπλάχνα μας. (ποσ ίνε το φηδακι ο δηαμαντίς? καμηα σχέσι)
Καυτί ίνε σηγουρα !
Κάπσα!
Χότ ποτέητο ενα πράμα.
αυτί ι κουνταλήνα λιπόν εΦθίνετε για τιν εροτικί κάψα που Φαγουρίζει τα κάτο κε τα άνο εΒρισκόμενα Οργανα, αλά αυτί ίνε και ότη δηαθέτουμε για να κάνουμε (ή να γίνουμε) σαν άνθροπεσ τα πάντα.
προσοχί τζηέρια μου στη μανδραγούρα και στην κουνταλήνα!
η κουνταλήνα πρέπι να φτάσι στον εγκέφαλα (ούτος ή άλος η σεκσουαλικί απόλαΦσι εδρεαζετε στον εγκεφαλα) δια να ολοκληροθί ο ανθροπας, αλά Πρέπι να περασι πρότα απ τιν Καρδηά!
ιδάλος ή καταλίγις Ζεξ Μανιακ ή σου κέι τον εγκέφαλα και γίνεσε Μαλακας (κάθε ομιότις με πρόσοπα ί καταστάσις ίνε συνμπτοματικί)
η καρδηά ίνε το φίλτρο γιαβριά μου.
Σάββατο 28 Απριλίου 2007
ΟΙ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Η μαγεία της εξέλιξης. Δεν χρειάζεται πια να κοπιάζει κανείς. Είναι τόσο γοητευτικό να βλέπει κανείς πια ότι τα πειράματα του Παβλοβ έχουν επιτέλους μια συνολική εφαρμογή στο κοινωνικό σύνολο. Ο Παβλόβ τωρα δι-και-ω-νε-ται! Και χωρίς θορύβους από εξωτερικά καμπανάκια. Ενσωματομένο καμπανάκι 24ωρης ρύθμισης!! Ντιν ντιν ξεκίνα.
Τρέξε! Αντε πιο γρήγορα! Ωπα καλά είσαι! Πάρε μια καραμελίτσα για το κόπο σου. Ελα πάμε πάλι. Μόνος σου έτσι με πρωτοβουλία, αυτοδαμάσου, αυτοτεμαχίσου, υπόκυψε, σκύψε, φάτην. Πες κι ένα ευχαριστώ.. Μπράβο το καλό παιδί. Θα σ’εχουμε στα υπόψη να είσαι το βασικό πειραματόζωο στην επόμενη σκάλα εξέλιξης.
ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΚΙΑ ΑΜΙΛΗΤΑ ΑΚΟΥΝΗΤΑ ΚΙ ΑΓΕΛΑΣΤΑ!!! Ωπ... εσύ κουνήθηκες. Εχασες. Πρόσεξε μην το ξανακάνεις γιατί θα σε ρίξω ανάμεσα στα πιο εκπαιδευμένα πειραματόζωα και θα σε κολατσίσουν για πρωινό! Κι έχουν μια πείνα. Σ’εκείνο το επίπεδο έχουν φτάσει στο σημείο να μη δέχονται ούτε τη καραμέλα για επιβράβευση για να κάνουν καλύτερη εντύπωση.
Το απόλυτα επιτυχημένο πειραματόζωο, όχι μόνο έχει επίγνωση της φυλακής του αλλά καταθέτει και προτάσεις για βελτίωση των συστημάτων ασφαλείας! Είμαι βαθειά συγκινημένος που τελικά φθάσαμε το όνειρο να γίνει πραγματικότητα. Φύλακες επιτέλους μπορείτε να ξεκουραστείτε. Αράχτε την. Κίνδυνος ουδείς. Είναι γεγονός. Είναι οι αυτοδιαχειριζόμενοι άνθρωποι είναι ότι πιο όμορφο μπορούσαμε να φανταστούμε.
Ζήτω η εθελοντική ενσωμάτωση στο σύστημα! Ζήτω οι άνθρωποι που νοιώσαν επιτέλους ασφαλείς πίσω από τα κάγκελα! Τι πιο όμορφο από το να βλέπεις έναν υπηρέτη να κάνει περισσότερα απ΄ότι του ζητάει το αφεντικό του οικειωθελώς!!! Ιδιότητα όπως έλεγε κι ο συγγραφέας ανυπόφορη μεν, αλλά χρησιμότατη δε.
Τρέξε! Αντε πιο γρήγορα! Ωπα καλά είσαι! Πάρε μια καραμελίτσα για το κόπο σου. Ελα πάμε πάλι. Μόνος σου έτσι με πρωτοβουλία, αυτοδαμάσου, αυτοτεμαχίσου, υπόκυψε, σκύψε, φάτην. Πες κι ένα ευχαριστώ.. Μπράβο το καλό παιδί. Θα σ’εχουμε στα υπόψη να είσαι το βασικό πειραματόζωο στην επόμενη σκάλα εξέλιξης.
ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΚΙΑ ΑΜΙΛΗΤΑ ΑΚΟΥΝΗΤΑ ΚΙ ΑΓΕΛΑΣΤΑ!!! Ωπ... εσύ κουνήθηκες. Εχασες. Πρόσεξε μην το ξανακάνεις γιατί θα σε ρίξω ανάμεσα στα πιο εκπαιδευμένα πειραματόζωα και θα σε κολατσίσουν για πρωινό! Κι έχουν μια πείνα. Σ’εκείνο το επίπεδο έχουν φτάσει στο σημείο να μη δέχονται ούτε τη καραμέλα για επιβράβευση για να κάνουν καλύτερη εντύπωση.
Το απόλυτα επιτυχημένο πειραματόζωο, όχι μόνο έχει επίγνωση της φυλακής του αλλά καταθέτει και προτάσεις για βελτίωση των συστημάτων ασφαλείας! Είμαι βαθειά συγκινημένος που τελικά φθάσαμε το όνειρο να γίνει πραγματικότητα. Φύλακες επιτέλους μπορείτε να ξεκουραστείτε. Αράχτε την. Κίνδυνος ουδείς. Είναι γεγονός. Είναι οι αυτοδιαχειριζόμενοι άνθρωποι είναι ότι πιο όμορφο μπορούσαμε να φανταστούμε.
Ζήτω η εθελοντική ενσωμάτωση στο σύστημα! Ζήτω οι άνθρωποι που νοιώσαν επιτέλους ασφαλείς πίσω από τα κάγκελα! Τι πιο όμορφο από το να βλέπεις έναν υπηρέτη να κάνει περισσότερα απ΄ότι του ζητάει το αφεντικό του οικειωθελώς!!! Ιδιότητα όπως έλεγε κι ο συγγραφέας ανυπόφορη μεν, αλλά χρησιμότατη δε.
Παρασκευή 27 Απριλίου 2007
ειπες μετρό και μουρθαν οι αντρες με τα μαυρα...
υπαρχουν οντως!
τους ειδα με τα ματια μου στο μετρό, ντουλαπιτσες με μαυρα ομοιομορφα κοστουμια χωρις κανενα διακριτικο, να μπλοκαρουν τις πορτες για να κανουν οι αλλοι συναδελφοι τους, οι γιαλατζι ενστολοι των ιδιωτικων εταιριων τον ελεγχο των εισητηριων.
για να καταλαβω, αν δεν εχω εισητηριο, ειτε γιατι το εχασα, ειτε γιατι δεν ειχα λεφτα μαζι μου, θα με ακουμπησουν οι αντρες με τα μαυρα?
αν μπει ενας αστεγος μπατηρης, θα του επιβαλλουν το 40πλασιο της τιμης του εισητηριου?
θα μου πειτε αυτους δεν τους αφηνουν να πλησιασουν στους σταθμους.
εχουν ομως δικαιωμα απο την νομοθεσια και το συνταγμα, ιδιωτικοι υπαλληλοι να εκτελουν καθηκοντα της αστυνομιας και μαλιστα χωρις διακριτικα?
αν τους πλακωσω στις φαπες επειδη με ακουμπησαν, θα κατηγορηθω για αντισταση κατα της αρχης?
ποιας αρχης?
της ιδιωτικης εταιριας?
δεν παμε καθολου μα καθολου καλα...
τους ειδα με τα ματια μου στο μετρό, ντουλαπιτσες με μαυρα ομοιομορφα κοστουμια χωρις κανενα διακριτικο, να μπλοκαρουν τις πορτες για να κανουν οι αλλοι συναδελφοι τους, οι γιαλατζι ενστολοι των ιδιωτικων εταιριων τον ελεγχο των εισητηριων.
για να καταλαβω, αν δεν εχω εισητηριο, ειτε γιατι το εχασα, ειτε γιατι δεν ειχα λεφτα μαζι μου, θα με ακουμπησουν οι αντρες με τα μαυρα?
αν μπει ενας αστεγος μπατηρης, θα του επιβαλλουν το 40πλασιο της τιμης του εισητηριου?
θα μου πειτε αυτους δεν τους αφηνουν να πλησιασουν στους σταθμους.
εχουν ομως δικαιωμα απο την νομοθεσια και το συνταγμα, ιδιωτικοι υπαλληλοι να εκτελουν καθηκοντα της αστυνομιας και μαλιστα χωρις διακριτικα?
αν τους πλακωσω στις φαπες επειδη με ακουμπησαν, θα κατηγορηθω για αντισταση κατα της αρχης?
ποιας αρχης?
της ιδιωτικης εταιριας?
δεν παμε καθολου μα καθολου καλα...
Πέμπτη 26 Απριλίου 2007
ΣΕ ΒΛΕΠΩ!
Το πρωί στο μετρό με καλώδια στ’αυτιά και αδιάφορο βλέμμα καρφωμένο στον απέναντι
Στη δουλειά καλωδιομένο μπροστά σε μια οθόνη με βλέμμα επίσης αδιάφορο
Στο σπίτι πάλι μπροστά σε μια οποιαδήποτε οθόνη με βλέμμα ακόμα αδιάφορο
Στη καφετέρια παίζοντας μ’ενα κινητό αδιάφορο επίσης για τη παρέα που είναι γύρω σου
Στο μπαράκι το βράδυ πάλι με ένα κινητό μπροστά να χαζεύεις εικόνες και βιντεάκια συνεχίζεις να είσαι αδιάφορος στη παρέα που φλυαρεί δίπλα σου
Τη Κυριακή μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας να τρως και να κοιτάς πάλι αφηρημένα τη μεσημεριανή εκπομπή στη τηλεόραση αποφεύγοντας επιμελώς τα σχόλια του πατέρα σου.
Στο κρεββάτι να χαζεύεις ένα ταβάνι αδιαφορόντας ποιό όνειρο θα γεμίσει το χώρο σου.
Πρόσεξε γιατί κι αυτοί σε βλέπουν κάθε στιγμή.
Τρίβουν τα χέρια τους.
Βγάζουν ακόμα πιο φοβερά μηχανηματάκια ν’ακούς απομονομένος τη μουσικούλα σου να μην παίρνεις χαμπάρι τους ψιθύρους γύρω σου
Στη δουλειά θα σε πείσουν ότι όσο πιο μάνατζερ γίνεις τόσο πιο ταπεινό και ανάξιο λόγου είναι να ασχολείσαι με τους εργασιακούς νόμους
Στο σπίτι θα ρίξουν κι άλλες τηλεοράσεις ανάμεσα σε σένα και τους δικούς σου σχεδόν θα πιάνουν όλους τους τοίχους για να μάθεις να αναγνωρίζεις τον ευατό σου σου μόνο μέσα από ένα παράθυρο τηλεόρασης
Στις συναναστροφές σου θα αποφασίσεις να απευθύνεσαι μόνο με sms ακόμα και σ’αυτόν που κάθεται δίπλα σου γιατί θα βαριέσαι να μιλήσεις
Τον έρωτα θα συνηθίσεις να τον βιώνεις σαν μια μηχανική συγκεκριμένη κίνηση κι όχι απαραιτήτως αναγκαία, ίσως μάλιστα κατά βάθος ανούσια
Θα σου παίρνουν την ενεργεια που δικαιούσαι και θα στην ξαναπουλάνε με τόκο
Κι αυτοί που σου φωνάζουν γι αυτούς είναι παντελώς αδιάφοροι
Τους βλέπουν και τους μετατρέπουν στα μάτια σου σε εύθυμα γραφικά στοιχεία με τάσεις σχιζοειδούς προσωπικότητας
Τι ονειρεύεσαι όταν έχεις ξεφύγει απ’όλους και φτιάχνεις το απόρθητο κάστρο που θα κρυβεσαι για τα επόμενα χρόνια που σου απομένουν?
Δεν είναι μάτριξ όλα αυτά δεν είναι δρακονιανοί που έχουν μυστικά κατακτήσει το πλανήτη χωρίς να πάρουμε χαμπάρι
Ανθρωποι είναι κοινότυποι, κοιλιόδουλοι, ατομιστές, κλασσικοί αδιάφοροι προς τον πλησίον, άπληστοι, αχόρταγοι που ζουν και υπάρχουν και μεγαλώνουν μέσα από τη δική σου μιζέρια
Δεν είναι νέα σενάρια συνομοσιολογικού τύπου όπου θα είμαστε οι γοητευτικά ονειροπαρμένοι πράκτορες που θα τα νικάμε όλα παίρνοντας ένα χάπι και μ’ενα σουπερ διαστημόπλοιο θα νικήσουμε τα άλιεν και θα σηκώσουμε ψηλά τα αυτοσχέδια όπλα μας ντυμένοι με στολές mad max δίπλα στις απίστευτες μηχανές μας ακούγοντας μεταλάδικα που μας ανάβουν τα αίματα.
Δεν είσαι ήρωας του γουορκραφτ που θα κερδίσεις τη ζωή πολεμόντας δαίμονες σ’ενα κουτί εικονικής πραγματικότητας που μπαίνει στο πετσί σου ρυτιδιάζοντάς το
Δεν είσαι ο χακεράς που θα σπάσει το σύστημα υπολογιστών «μέδουσα» στο sword fish με το τραβόλτα να σου προσφέρει εκατομμύρια για ανταλλαγμα μια φεράρι και 25 γλάστρες να σου χαιδεύουν τα.... αυτιά
Δεν είσαι το κοράκι που θα βγει από το τάφο και με ένα γαμάτο ντύσιμο θα δέχεσαι τις σφαίρες στο θεικό κορμί σου και θα γελάς σαρδόνια
Δεν είσαι ο άρχοντας των δαχτυλιδιών που θα σε πάρουν οι αετοί του γκάνταλφ στην αγκαλιά τους μόλις θα έχεις σώσει το πλανήτη πετώντας το δαχτυλίδι στο βουνό του χαμού
Δεν είσαι ο μπλειντ ακόμα κι αν γεμίσεις το σώμα σου τατουάζ πανομοιότυπα δεν είσαι ο μπλειντ ούτε ο μεταλαγμένος xman που θα νικήσεις τους magnito που μπαίνουν στο δρόμο σου.
Αυτά είναι το χόλυγουντ
Είσαι ο X φοβισμένος, χαμένος στην μιζέρια που σου τάξανε που κάποια στιγμή θα ξυπνήσεις όχι στον Αρη αλλά στον ίδιο δρομάκο που ζεις τα τελευταία 20 χρόνια και ο αγωγός από τα βρωμόνερα ακόμα δεν θα έχει κλείσει και θα πλημυρίζει ακόμα το υπόγειο σου με τη πρώτη βροχούλα...
Εδώ είναι Ελλάδα.....
Το θυμάσαι καθόλου αυτό? Θυμάσαι από τι έχουμε κατορθώσει να επιβιώσουμε μέσα στους αιώνες? Θυμάσαι πόσες φορές στοιχημάτισαν ότι θα μας εξαφανίσουν από το χάρτη κι είμαστε ακόμα εδώ?
Θυμάσαι πόσοι σπάσαν τη μούρη τους επάνω μας? Θυμάσαι ότι όσες φορές τη σπάσαμε τη μουρη εμείς ήταν μεταξύ μας?
Ολα όσα ονειρεύεσαι εδώ έγιναν πραγματικότητα τότε που οι άλλοι όνειρα ακόμα δεν είχαν σχηματίσει...
Αν τίποτα άλλο δεν νοιώθεις ικανός να κάνεις και χάνεσαι
Κράτα μια μνήμη ελάχιστη του τι θα μπορούσες να γίνεις
Κράτα την γιατί θα χρειαστεί σύντομα.
Στη δουλειά καλωδιομένο μπροστά σε μια οθόνη με βλέμμα επίσης αδιάφορο
Στο σπίτι πάλι μπροστά σε μια οποιαδήποτε οθόνη με βλέμμα ακόμα αδιάφορο
Στη καφετέρια παίζοντας μ’ενα κινητό αδιάφορο επίσης για τη παρέα που είναι γύρω σου
Στο μπαράκι το βράδυ πάλι με ένα κινητό μπροστά να χαζεύεις εικόνες και βιντεάκια συνεχίζεις να είσαι αδιάφορος στη παρέα που φλυαρεί δίπλα σου
Τη Κυριακή μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας να τρως και να κοιτάς πάλι αφηρημένα τη μεσημεριανή εκπομπή στη τηλεόραση αποφεύγοντας επιμελώς τα σχόλια του πατέρα σου.
Στο κρεββάτι να χαζεύεις ένα ταβάνι αδιαφορόντας ποιό όνειρο θα γεμίσει το χώρο σου.
Πρόσεξε γιατί κι αυτοί σε βλέπουν κάθε στιγμή.
Τρίβουν τα χέρια τους.
Βγάζουν ακόμα πιο φοβερά μηχανηματάκια ν’ακούς απομονομένος τη μουσικούλα σου να μην παίρνεις χαμπάρι τους ψιθύρους γύρω σου
Στη δουλειά θα σε πείσουν ότι όσο πιο μάνατζερ γίνεις τόσο πιο ταπεινό και ανάξιο λόγου είναι να ασχολείσαι με τους εργασιακούς νόμους
Στο σπίτι θα ρίξουν κι άλλες τηλεοράσεις ανάμεσα σε σένα και τους δικούς σου σχεδόν θα πιάνουν όλους τους τοίχους για να μάθεις να αναγνωρίζεις τον ευατό σου σου μόνο μέσα από ένα παράθυρο τηλεόρασης
Στις συναναστροφές σου θα αποφασίσεις να απευθύνεσαι μόνο με sms ακόμα και σ’αυτόν που κάθεται δίπλα σου γιατί θα βαριέσαι να μιλήσεις
Τον έρωτα θα συνηθίσεις να τον βιώνεις σαν μια μηχανική συγκεκριμένη κίνηση κι όχι απαραιτήτως αναγκαία, ίσως μάλιστα κατά βάθος ανούσια
Θα σου παίρνουν την ενεργεια που δικαιούσαι και θα στην ξαναπουλάνε με τόκο
Κι αυτοί που σου φωνάζουν γι αυτούς είναι παντελώς αδιάφοροι
Τους βλέπουν και τους μετατρέπουν στα μάτια σου σε εύθυμα γραφικά στοιχεία με τάσεις σχιζοειδούς προσωπικότητας
Τι ονειρεύεσαι όταν έχεις ξεφύγει απ’όλους και φτιάχνεις το απόρθητο κάστρο που θα κρυβεσαι για τα επόμενα χρόνια που σου απομένουν?
Δεν είναι μάτριξ όλα αυτά δεν είναι δρακονιανοί που έχουν μυστικά κατακτήσει το πλανήτη χωρίς να πάρουμε χαμπάρι
Ανθρωποι είναι κοινότυποι, κοιλιόδουλοι, ατομιστές, κλασσικοί αδιάφοροι προς τον πλησίον, άπληστοι, αχόρταγοι που ζουν και υπάρχουν και μεγαλώνουν μέσα από τη δική σου μιζέρια
Δεν είναι νέα σενάρια συνομοσιολογικού τύπου όπου θα είμαστε οι γοητευτικά ονειροπαρμένοι πράκτορες που θα τα νικάμε όλα παίρνοντας ένα χάπι και μ’ενα σουπερ διαστημόπλοιο θα νικήσουμε τα άλιεν και θα σηκώσουμε ψηλά τα αυτοσχέδια όπλα μας ντυμένοι με στολές mad max δίπλα στις απίστευτες μηχανές μας ακούγοντας μεταλάδικα που μας ανάβουν τα αίματα.
Δεν είσαι ήρωας του γουορκραφτ που θα κερδίσεις τη ζωή πολεμόντας δαίμονες σ’ενα κουτί εικονικής πραγματικότητας που μπαίνει στο πετσί σου ρυτιδιάζοντάς το
Δεν είσαι ο χακεράς που θα σπάσει το σύστημα υπολογιστών «μέδουσα» στο sword fish με το τραβόλτα να σου προσφέρει εκατομμύρια για ανταλλαγμα μια φεράρι και 25 γλάστρες να σου χαιδεύουν τα.... αυτιά
Δεν είσαι το κοράκι που θα βγει από το τάφο και με ένα γαμάτο ντύσιμο θα δέχεσαι τις σφαίρες στο θεικό κορμί σου και θα γελάς σαρδόνια
Δεν είσαι ο άρχοντας των δαχτυλιδιών που θα σε πάρουν οι αετοί του γκάνταλφ στην αγκαλιά τους μόλις θα έχεις σώσει το πλανήτη πετώντας το δαχτυλίδι στο βουνό του χαμού
Δεν είσαι ο μπλειντ ακόμα κι αν γεμίσεις το σώμα σου τατουάζ πανομοιότυπα δεν είσαι ο μπλειντ ούτε ο μεταλαγμένος xman που θα νικήσεις τους magnito που μπαίνουν στο δρόμο σου.
Αυτά είναι το χόλυγουντ
Είσαι ο X φοβισμένος, χαμένος στην μιζέρια που σου τάξανε που κάποια στιγμή θα ξυπνήσεις όχι στον Αρη αλλά στον ίδιο δρομάκο που ζεις τα τελευταία 20 χρόνια και ο αγωγός από τα βρωμόνερα ακόμα δεν θα έχει κλείσει και θα πλημυρίζει ακόμα το υπόγειο σου με τη πρώτη βροχούλα...
Εδώ είναι Ελλάδα.....
Το θυμάσαι καθόλου αυτό? Θυμάσαι από τι έχουμε κατορθώσει να επιβιώσουμε μέσα στους αιώνες? Θυμάσαι πόσες φορές στοιχημάτισαν ότι θα μας εξαφανίσουν από το χάρτη κι είμαστε ακόμα εδώ?
Θυμάσαι πόσοι σπάσαν τη μούρη τους επάνω μας? Θυμάσαι ότι όσες φορές τη σπάσαμε τη μουρη εμείς ήταν μεταξύ μας?
Ολα όσα ονειρεύεσαι εδώ έγιναν πραγματικότητα τότε που οι άλλοι όνειρα ακόμα δεν είχαν σχηματίσει...
Αν τίποτα άλλο δεν νοιώθεις ικανός να κάνεις και χάνεσαι
Κράτα μια μνήμη ελάχιστη του τι θα μπορούσες να γίνεις
Κράτα την γιατί θα χρειαστεί σύντομα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
