Δευτέρα 30 Απριλίου 2007
Κυριακή 29 Απριλίου 2007
η καρδηά ίνε το φίλτρο γιαβριά μου.
Προσδοκώ ανάσταση νεκρών
και ζωή του μέλλοντος...αμήν.
Το πρόβλημα είναι ότι οι νεκροί δεν είναι απαραιτήτως εκείνοι που έχουν αποδημήσει..
Ισα ισα αυτούς ας τους αφήσουμε στην ησυχία τους.
Με τους άλλους τι γίνεται...
Εκείνες τις παγωμένες ανάσες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας,σε χαιρετούν με ξυλιασμένα
χέρια, σε κοιτάζουν με τα ακίνητα μάτια τους, και το χειρότερο απ'όλα νομίζουν ότι
συγκαταλέγονται στους ζωντανούς!!!!!
Βάλτε τα ρημάδια τα μηχανήματα μπρος! Λίγο ξεσκόνισμα, λαδάκι, φόρτωμα στη μπαταρία, άντε να πάρει μπρος το ρημάδι.Ψιτ! όταν εννοώ μηχανήματα δεν εννοώ φυσικά εκείνο το μικρό μαιμουδάκι με το κουρδιστίρι πίσω στη πλάτη που κρικ κρικ κρικ ξεκίνησε να βαράει τα χεράκια του.
Ζωή του μέλλοντος.... αμήν.
Πάντα μ'ενοχλούσε η τόσο μελετημένη σπουδή για το πέρα από δω. Εκείνο το διδασκαλείο το μεταθανάτιο το οποίο επιμελώς παρακάμπτει το εδώ. Εκείνη η αντίληψη της εδώ μικρής και ασήμαντης παρένθεσης σε σχέση με τη σπουδαιότητα της μεταζωικής ακολουθίας της οποίας την ύπαρξη και τη μορφή μάθαμε παίζοντας το χαλασμένο τηλέφωνο ανα τους αιώνες.
Θάνατος είπε ο πρώτος. Αθάνατος κατέληξε ο τελευταίος παραμένοντας άγνωστο τι είχαν ακούσει οι ενδιάμεσοι παίκτες!!!
Ενόψει λοιπόν όλης αυτής της αβεβαιότητας φαίνεται ότι μερικοί επέλεξαν για να είναι καλυμμένοι και εκπαιδευμένοι να κανουν πρόβες θανάτου εν ζωή..
Το αποτέλεσμα ότι έχουμε μπερδευτεί πλήρως και το πρωί που ξυπνάμε οι εναπομείναντες ελπίζοντες στην εδώ ανάσταση τσιμπιόμαστε μετά μανίας για να βεβαιωθούμε ότι δεν μας πέρασαν ήδη απέναντι!!!!
Μια καλή μέθοδος είναι να προμηθευτούμε ένα ζευγάρι ακουστικά (φτηνά είναι) και που και που να κάνουμε ένα τσεκάρισμα. Βαράει ακόμα???
και ζωή του μέλλοντος...αμήν.
Το πρόβλημα είναι ότι οι νεκροί δεν είναι απαραιτήτως εκείνοι που έχουν αποδημήσει..
Ισα ισα αυτούς ας τους αφήσουμε στην ησυχία τους.
Με τους άλλους τι γίνεται...
Εκείνες τις παγωμένες ανάσες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας,σε χαιρετούν με ξυλιασμένα
χέρια, σε κοιτάζουν με τα ακίνητα μάτια τους, και το χειρότερο απ'όλα νομίζουν ότι
συγκαταλέγονται στους ζωντανούς!!!!!
Βάλτε τα ρημάδια τα μηχανήματα μπρος! Λίγο ξεσκόνισμα, λαδάκι, φόρτωμα στη μπαταρία, άντε να πάρει μπρος το ρημάδι.Ψιτ! όταν εννοώ μηχανήματα δεν εννοώ φυσικά εκείνο το μικρό μαιμουδάκι με το κουρδιστίρι πίσω στη πλάτη που κρικ κρικ κρικ ξεκίνησε να βαράει τα χεράκια του.
Ζωή του μέλλοντος.... αμήν.
Πάντα μ'ενοχλούσε η τόσο μελετημένη σπουδή για το πέρα από δω. Εκείνο το διδασκαλείο το μεταθανάτιο το οποίο επιμελώς παρακάμπτει το εδώ. Εκείνη η αντίληψη της εδώ μικρής και ασήμαντης παρένθεσης σε σχέση με τη σπουδαιότητα της μεταζωικής ακολουθίας της οποίας την ύπαρξη και τη μορφή μάθαμε παίζοντας το χαλασμένο τηλέφωνο ανα τους αιώνες.
Θάνατος είπε ο πρώτος. Αθάνατος κατέληξε ο τελευταίος παραμένοντας άγνωστο τι είχαν ακούσει οι ενδιάμεσοι παίκτες!!!
Ενόψει λοιπόν όλης αυτής της αβεβαιότητας φαίνεται ότι μερικοί επέλεξαν για να είναι καλυμμένοι και εκπαιδευμένοι να κανουν πρόβες θανάτου εν ζωή..
Το αποτέλεσμα ότι έχουμε μπερδευτεί πλήρως και το πρωί που ξυπνάμε οι εναπομείναντες ελπίζοντες στην εδώ ανάσταση τσιμπιόμαστε μετά μανίας για να βεβαιωθούμε ότι δεν μας πέρασαν ήδη απέναντι!!!!
Μια καλή μέθοδος είναι να προμηθευτούμε ένα ζευγάρι ακουστικά (φτηνά είναι) και που και που να κάνουμε ένα τσεκάρισμα. Βαράει ακόμα???
περη τισ κουνταληνασ εκ τισ μανταμ Ουρσουλοσ
αχ κουνταληνα, αχ κουνταληνα...
οχη δεν πρόκιτε για το αστρηκο γλικό του κουταλιού απο τιν σολωμονηκη τισ κιριασ Βεφασ που σασ ηποσκέθικα!
πρόκιτε για την Ζοικη σπηθα που αναπσε μετα απο ενα καλο (ή κακο) πιδιμα τον γονιόν σας, μεσα σας κάποτε.
το προταρχηκό δόρο, το προταρχηκό απόθεμα ενέργιας που κσοδέΒετε στη δηάρκια τις ζωις σας.
ινε μια μπάλα ενέργιας που βρήσκετε κριμένι κάτο απο τον αφαλό σας λενε κάπιη. (εγό δεν έχο αφαλό κε δεν ξέρο).
άλι τιν περηγράφουν σαν ενα καφτό φίδη που στρηφογιρίζει στα σπλάχνα μας. (ποσ ίνε το φηδακι ο δηαμαντίς? καμηα σχέσι)
Καυτί ίνε σηγουρα !
Κάπσα!
Χότ ποτέητο ενα πράμα.
αυτί ι κουνταλήνα λιπόν εΦθίνετε για τιν εροτικί κάψα που Φαγουρίζει τα κάτο κε τα άνο εΒρισκόμενα Οργανα, αλά αυτί ίνε και ότη δηαθέτουμε για να κάνουμε (ή να γίνουμε) σαν άνθροπεσ τα πάντα.
προσοχί τζηέρια μου στη μανδραγούρα και στην κουνταλήνα!
η κουνταλήνα πρέπι να φτάσι στον εγκέφαλα (ούτος ή άλος η σεκσουαλικί απόλαΦσι εδρεαζετε στον εγκεφαλα) δια να ολοκληροθί ο ανθροπας, αλά Πρέπι να περασι πρότα απ τιν Καρδηά!
ιδάλος ή καταλίγις Ζεξ Μανιακ ή σου κέι τον εγκέφαλα και γίνεσε Μαλακας (κάθε ομιότις με πρόσοπα ί καταστάσις ίνε συνμπτοματικί)
η καρδηά ίνε το φίλτρο γιαβριά μου.
οχη δεν πρόκιτε για το αστρηκο γλικό του κουταλιού απο τιν σολωμονηκη τισ κιριασ Βεφασ που σασ ηποσκέθικα!
πρόκιτε για την Ζοικη σπηθα που αναπσε μετα απο ενα καλο (ή κακο) πιδιμα τον γονιόν σας, μεσα σας κάποτε.
το προταρχηκό δόρο, το προταρχηκό απόθεμα ενέργιας που κσοδέΒετε στη δηάρκια τις ζωις σας.
ινε μια μπάλα ενέργιας που βρήσκετε κριμένι κάτο απο τον αφαλό σας λενε κάπιη. (εγό δεν έχο αφαλό κε δεν ξέρο).
άλι τιν περηγράφουν σαν ενα καφτό φίδη που στρηφογιρίζει στα σπλάχνα μας. (ποσ ίνε το φηδακι ο δηαμαντίς? καμηα σχέσι)
Καυτί ίνε σηγουρα !
Κάπσα!
Χότ ποτέητο ενα πράμα.
αυτί ι κουνταλήνα λιπόν εΦθίνετε για τιν εροτικί κάψα που Φαγουρίζει τα κάτο κε τα άνο εΒρισκόμενα Οργανα, αλά αυτί ίνε και ότη δηαθέτουμε για να κάνουμε (ή να γίνουμε) σαν άνθροπεσ τα πάντα.
προσοχί τζηέρια μου στη μανδραγούρα και στην κουνταλήνα!
η κουνταλήνα πρέπι να φτάσι στον εγκέφαλα (ούτος ή άλος η σεκσουαλικί απόλαΦσι εδρεαζετε στον εγκεφαλα) δια να ολοκληροθί ο ανθροπας, αλά Πρέπι να περασι πρότα απ τιν Καρδηά!
ιδάλος ή καταλίγις Ζεξ Μανιακ ή σου κέι τον εγκέφαλα και γίνεσε Μαλακας (κάθε ομιότις με πρόσοπα ί καταστάσις ίνε συνμπτοματικί)
η καρδηά ίνε το φίλτρο γιαβριά μου.
Σάββατο 28 Απριλίου 2007
ΟΙ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Η μαγεία της εξέλιξης. Δεν χρειάζεται πια να κοπιάζει κανείς. Είναι τόσο γοητευτικό να βλέπει κανείς πια ότι τα πειράματα του Παβλοβ έχουν επιτέλους μια συνολική εφαρμογή στο κοινωνικό σύνολο. Ο Παβλόβ τωρα δι-και-ω-νε-ται! Και χωρίς θορύβους από εξωτερικά καμπανάκια. Ενσωματομένο καμπανάκι 24ωρης ρύθμισης!! Ντιν ντιν ξεκίνα.
Τρέξε! Αντε πιο γρήγορα! Ωπα καλά είσαι! Πάρε μια καραμελίτσα για το κόπο σου. Ελα πάμε πάλι. Μόνος σου έτσι με πρωτοβουλία, αυτοδαμάσου, αυτοτεμαχίσου, υπόκυψε, σκύψε, φάτην. Πες κι ένα ευχαριστώ.. Μπράβο το καλό παιδί. Θα σ’εχουμε στα υπόψη να είσαι το βασικό πειραματόζωο στην επόμενη σκάλα εξέλιξης.
ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΚΙΑ ΑΜΙΛΗΤΑ ΑΚΟΥΝΗΤΑ ΚΙ ΑΓΕΛΑΣΤΑ!!! Ωπ... εσύ κουνήθηκες. Εχασες. Πρόσεξε μην το ξανακάνεις γιατί θα σε ρίξω ανάμεσα στα πιο εκπαιδευμένα πειραματόζωα και θα σε κολατσίσουν για πρωινό! Κι έχουν μια πείνα. Σ’εκείνο το επίπεδο έχουν φτάσει στο σημείο να μη δέχονται ούτε τη καραμέλα για επιβράβευση για να κάνουν καλύτερη εντύπωση.
Το απόλυτα επιτυχημένο πειραματόζωο, όχι μόνο έχει επίγνωση της φυλακής του αλλά καταθέτει και προτάσεις για βελτίωση των συστημάτων ασφαλείας! Είμαι βαθειά συγκινημένος που τελικά φθάσαμε το όνειρο να γίνει πραγματικότητα. Φύλακες επιτέλους μπορείτε να ξεκουραστείτε. Αράχτε την. Κίνδυνος ουδείς. Είναι γεγονός. Είναι οι αυτοδιαχειριζόμενοι άνθρωποι είναι ότι πιο όμορφο μπορούσαμε να φανταστούμε.
Ζήτω η εθελοντική ενσωμάτωση στο σύστημα! Ζήτω οι άνθρωποι που νοιώσαν επιτέλους ασφαλείς πίσω από τα κάγκελα! Τι πιο όμορφο από το να βλέπεις έναν υπηρέτη να κάνει περισσότερα απ΄ότι του ζητάει το αφεντικό του οικειωθελώς!!! Ιδιότητα όπως έλεγε κι ο συγγραφέας ανυπόφορη μεν, αλλά χρησιμότατη δε.
Τρέξε! Αντε πιο γρήγορα! Ωπα καλά είσαι! Πάρε μια καραμελίτσα για το κόπο σου. Ελα πάμε πάλι. Μόνος σου έτσι με πρωτοβουλία, αυτοδαμάσου, αυτοτεμαχίσου, υπόκυψε, σκύψε, φάτην. Πες κι ένα ευχαριστώ.. Μπράβο το καλό παιδί. Θα σ’εχουμε στα υπόψη να είσαι το βασικό πειραματόζωο στην επόμενη σκάλα εξέλιξης.
ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΚΙΑ ΑΜΙΛΗΤΑ ΑΚΟΥΝΗΤΑ ΚΙ ΑΓΕΛΑΣΤΑ!!! Ωπ... εσύ κουνήθηκες. Εχασες. Πρόσεξε μην το ξανακάνεις γιατί θα σε ρίξω ανάμεσα στα πιο εκπαιδευμένα πειραματόζωα και θα σε κολατσίσουν για πρωινό! Κι έχουν μια πείνα. Σ’εκείνο το επίπεδο έχουν φτάσει στο σημείο να μη δέχονται ούτε τη καραμέλα για επιβράβευση για να κάνουν καλύτερη εντύπωση.
Το απόλυτα επιτυχημένο πειραματόζωο, όχι μόνο έχει επίγνωση της φυλακής του αλλά καταθέτει και προτάσεις για βελτίωση των συστημάτων ασφαλείας! Είμαι βαθειά συγκινημένος που τελικά φθάσαμε το όνειρο να γίνει πραγματικότητα. Φύλακες επιτέλους μπορείτε να ξεκουραστείτε. Αράχτε την. Κίνδυνος ουδείς. Είναι γεγονός. Είναι οι αυτοδιαχειριζόμενοι άνθρωποι είναι ότι πιο όμορφο μπορούσαμε να φανταστούμε.
Ζήτω η εθελοντική ενσωμάτωση στο σύστημα! Ζήτω οι άνθρωποι που νοιώσαν επιτέλους ασφαλείς πίσω από τα κάγκελα! Τι πιο όμορφο από το να βλέπεις έναν υπηρέτη να κάνει περισσότερα απ΄ότι του ζητάει το αφεντικό του οικειωθελώς!!! Ιδιότητα όπως έλεγε κι ο συγγραφέας ανυπόφορη μεν, αλλά χρησιμότατη δε.
Παρασκευή 27 Απριλίου 2007
ειπες μετρό και μουρθαν οι αντρες με τα μαυρα...
υπαρχουν οντως!
τους ειδα με τα ματια μου στο μετρό, ντουλαπιτσες με μαυρα ομοιομορφα κοστουμια χωρις κανενα διακριτικο, να μπλοκαρουν τις πορτες για να κανουν οι αλλοι συναδελφοι τους, οι γιαλατζι ενστολοι των ιδιωτικων εταιριων τον ελεγχο των εισητηριων.
για να καταλαβω, αν δεν εχω εισητηριο, ειτε γιατι το εχασα, ειτε γιατι δεν ειχα λεφτα μαζι μου, θα με ακουμπησουν οι αντρες με τα μαυρα?
αν μπει ενας αστεγος μπατηρης, θα του επιβαλλουν το 40πλασιο της τιμης του εισητηριου?
θα μου πειτε αυτους δεν τους αφηνουν να πλησιασουν στους σταθμους.
εχουν ομως δικαιωμα απο την νομοθεσια και το συνταγμα, ιδιωτικοι υπαλληλοι να εκτελουν καθηκοντα της αστυνομιας και μαλιστα χωρις διακριτικα?
αν τους πλακωσω στις φαπες επειδη με ακουμπησαν, θα κατηγορηθω για αντισταση κατα της αρχης?
ποιας αρχης?
της ιδιωτικης εταιριας?
δεν παμε καθολου μα καθολου καλα...
τους ειδα με τα ματια μου στο μετρό, ντουλαπιτσες με μαυρα ομοιομορφα κοστουμια χωρις κανενα διακριτικο, να μπλοκαρουν τις πορτες για να κανουν οι αλλοι συναδελφοι τους, οι γιαλατζι ενστολοι των ιδιωτικων εταιριων τον ελεγχο των εισητηριων.
για να καταλαβω, αν δεν εχω εισητηριο, ειτε γιατι το εχασα, ειτε γιατι δεν ειχα λεφτα μαζι μου, θα με ακουμπησουν οι αντρες με τα μαυρα?
αν μπει ενας αστεγος μπατηρης, θα του επιβαλλουν το 40πλασιο της τιμης του εισητηριου?
θα μου πειτε αυτους δεν τους αφηνουν να πλησιασουν στους σταθμους.
εχουν ομως δικαιωμα απο την νομοθεσια και το συνταγμα, ιδιωτικοι υπαλληλοι να εκτελουν καθηκοντα της αστυνομιας και μαλιστα χωρις διακριτικα?
αν τους πλακωσω στις φαπες επειδη με ακουμπησαν, θα κατηγορηθω για αντισταση κατα της αρχης?
ποιας αρχης?
της ιδιωτικης εταιριας?
δεν παμε καθολου μα καθολου καλα...
Πέμπτη 26 Απριλίου 2007
ΣΕ ΒΛΕΠΩ!
Το πρωί στο μετρό με καλώδια στ’αυτιά και αδιάφορο βλέμμα καρφωμένο στον απέναντι
Στη δουλειά καλωδιομένο μπροστά σε μια οθόνη με βλέμμα επίσης αδιάφορο
Στο σπίτι πάλι μπροστά σε μια οποιαδήποτε οθόνη με βλέμμα ακόμα αδιάφορο
Στη καφετέρια παίζοντας μ’ενα κινητό αδιάφορο επίσης για τη παρέα που είναι γύρω σου
Στο μπαράκι το βράδυ πάλι με ένα κινητό μπροστά να χαζεύεις εικόνες και βιντεάκια συνεχίζεις να είσαι αδιάφορος στη παρέα που φλυαρεί δίπλα σου
Τη Κυριακή μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας να τρως και να κοιτάς πάλι αφηρημένα τη μεσημεριανή εκπομπή στη τηλεόραση αποφεύγοντας επιμελώς τα σχόλια του πατέρα σου.
Στο κρεββάτι να χαζεύεις ένα ταβάνι αδιαφορόντας ποιό όνειρο θα γεμίσει το χώρο σου.
Πρόσεξε γιατί κι αυτοί σε βλέπουν κάθε στιγμή.
Τρίβουν τα χέρια τους.
Βγάζουν ακόμα πιο φοβερά μηχανηματάκια ν’ακούς απομονομένος τη μουσικούλα σου να μην παίρνεις χαμπάρι τους ψιθύρους γύρω σου
Στη δουλειά θα σε πείσουν ότι όσο πιο μάνατζερ γίνεις τόσο πιο ταπεινό και ανάξιο λόγου είναι να ασχολείσαι με τους εργασιακούς νόμους
Στο σπίτι θα ρίξουν κι άλλες τηλεοράσεις ανάμεσα σε σένα και τους δικούς σου σχεδόν θα πιάνουν όλους τους τοίχους για να μάθεις να αναγνωρίζεις τον ευατό σου σου μόνο μέσα από ένα παράθυρο τηλεόρασης
Στις συναναστροφές σου θα αποφασίσεις να απευθύνεσαι μόνο με sms ακόμα και σ’αυτόν που κάθεται δίπλα σου γιατί θα βαριέσαι να μιλήσεις
Τον έρωτα θα συνηθίσεις να τον βιώνεις σαν μια μηχανική συγκεκριμένη κίνηση κι όχι απαραιτήτως αναγκαία, ίσως μάλιστα κατά βάθος ανούσια
Θα σου παίρνουν την ενεργεια που δικαιούσαι και θα στην ξαναπουλάνε με τόκο
Κι αυτοί που σου φωνάζουν γι αυτούς είναι παντελώς αδιάφοροι
Τους βλέπουν και τους μετατρέπουν στα μάτια σου σε εύθυμα γραφικά στοιχεία με τάσεις σχιζοειδούς προσωπικότητας
Τι ονειρεύεσαι όταν έχεις ξεφύγει απ’όλους και φτιάχνεις το απόρθητο κάστρο που θα κρυβεσαι για τα επόμενα χρόνια που σου απομένουν?
Δεν είναι μάτριξ όλα αυτά δεν είναι δρακονιανοί που έχουν μυστικά κατακτήσει το πλανήτη χωρίς να πάρουμε χαμπάρι
Ανθρωποι είναι κοινότυποι, κοιλιόδουλοι, ατομιστές, κλασσικοί αδιάφοροι προς τον πλησίον, άπληστοι, αχόρταγοι που ζουν και υπάρχουν και μεγαλώνουν μέσα από τη δική σου μιζέρια
Δεν είναι νέα σενάρια συνομοσιολογικού τύπου όπου θα είμαστε οι γοητευτικά ονειροπαρμένοι πράκτορες που θα τα νικάμε όλα παίρνοντας ένα χάπι και μ’ενα σουπερ διαστημόπλοιο θα νικήσουμε τα άλιεν και θα σηκώσουμε ψηλά τα αυτοσχέδια όπλα μας ντυμένοι με στολές mad max δίπλα στις απίστευτες μηχανές μας ακούγοντας μεταλάδικα που μας ανάβουν τα αίματα.
Δεν είσαι ήρωας του γουορκραφτ που θα κερδίσεις τη ζωή πολεμόντας δαίμονες σ’ενα κουτί εικονικής πραγματικότητας που μπαίνει στο πετσί σου ρυτιδιάζοντάς το
Δεν είσαι ο χακεράς που θα σπάσει το σύστημα υπολογιστών «μέδουσα» στο sword fish με το τραβόλτα να σου προσφέρει εκατομμύρια για ανταλλαγμα μια φεράρι και 25 γλάστρες να σου χαιδεύουν τα.... αυτιά
Δεν είσαι το κοράκι που θα βγει από το τάφο και με ένα γαμάτο ντύσιμο θα δέχεσαι τις σφαίρες στο θεικό κορμί σου και θα γελάς σαρδόνια
Δεν είσαι ο άρχοντας των δαχτυλιδιών που θα σε πάρουν οι αετοί του γκάνταλφ στην αγκαλιά τους μόλις θα έχεις σώσει το πλανήτη πετώντας το δαχτυλίδι στο βουνό του χαμού
Δεν είσαι ο μπλειντ ακόμα κι αν γεμίσεις το σώμα σου τατουάζ πανομοιότυπα δεν είσαι ο μπλειντ ούτε ο μεταλαγμένος xman που θα νικήσεις τους magnito που μπαίνουν στο δρόμο σου.
Αυτά είναι το χόλυγουντ
Είσαι ο X φοβισμένος, χαμένος στην μιζέρια που σου τάξανε που κάποια στιγμή θα ξυπνήσεις όχι στον Αρη αλλά στον ίδιο δρομάκο που ζεις τα τελευταία 20 χρόνια και ο αγωγός από τα βρωμόνερα ακόμα δεν θα έχει κλείσει και θα πλημυρίζει ακόμα το υπόγειο σου με τη πρώτη βροχούλα...
Εδώ είναι Ελλάδα.....
Το θυμάσαι καθόλου αυτό? Θυμάσαι από τι έχουμε κατορθώσει να επιβιώσουμε μέσα στους αιώνες? Θυμάσαι πόσες φορές στοιχημάτισαν ότι θα μας εξαφανίσουν από το χάρτη κι είμαστε ακόμα εδώ?
Θυμάσαι πόσοι σπάσαν τη μούρη τους επάνω μας? Θυμάσαι ότι όσες φορές τη σπάσαμε τη μουρη εμείς ήταν μεταξύ μας?
Ολα όσα ονειρεύεσαι εδώ έγιναν πραγματικότητα τότε που οι άλλοι όνειρα ακόμα δεν είχαν σχηματίσει...
Αν τίποτα άλλο δεν νοιώθεις ικανός να κάνεις και χάνεσαι
Κράτα μια μνήμη ελάχιστη του τι θα μπορούσες να γίνεις
Κράτα την γιατί θα χρειαστεί σύντομα.
Στη δουλειά καλωδιομένο μπροστά σε μια οθόνη με βλέμμα επίσης αδιάφορο
Στο σπίτι πάλι μπροστά σε μια οποιαδήποτε οθόνη με βλέμμα ακόμα αδιάφορο
Στη καφετέρια παίζοντας μ’ενα κινητό αδιάφορο επίσης για τη παρέα που είναι γύρω σου
Στο μπαράκι το βράδυ πάλι με ένα κινητό μπροστά να χαζεύεις εικόνες και βιντεάκια συνεχίζεις να είσαι αδιάφορος στη παρέα που φλυαρεί δίπλα σου
Τη Κυριακή μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας να τρως και να κοιτάς πάλι αφηρημένα τη μεσημεριανή εκπομπή στη τηλεόραση αποφεύγοντας επιμελώς τα σχόλια του πατέρα σου.
Στο κρεββάτι να χαζεύεις ένα ταβάνι αδιαφορόντας ποιό όνειρο θα γεμίσει το χώρο σου.
Πρόσεξε γιατί κι αυτοί σε βλέπουν κάθε στιγμή.
Τρίβουν τα χέρια τους.
Βγάζουν ακόμα πιο φοβερά μηχανηματάκια ν’ακούς απομονομένος τη μουσικούλα σου να μην παίρνεις χαμπάρι τους ψιθύρους γύρω σου
Στη δουλειά θα σε πείσουν ότι όσο πιο μάνατζερ γίνεις τόσο πιο ταπεινό και ανάξιο λόγου είναι να ασχολείσαι με τους εργασιακούς νόμους
Στο σπίτι θα ρίξουν κι άλλες τηλεοράσεις ανάμεσα σε σένα και τους δικούς σου σχεδόν θα πιάνουν όλους τους τοίχους για να μάθεις να αναγνωρίζεις τον ευατό σου σου μόνο μέσα από ένα παράθυρο τηλεόρασης
Στις συναναστροφές σου θα αποφασίσεις να απευθύνεσαι μόνο με sms ακόμα και σ’αυτόν που κάθεται δίπλα σου γιατί θα βαριέσαι να μιλήσεις
Τον έρωτα θα συνηθίσεις να τον βιώνεις σαν μια μηχανική συγκεκριμένη κίνηση κι όχι απαραιτήτως αναγκαία, ίσως μάλιστα κατά βάθος ανούσια
Θα σου παίρνουν την ενεργεια που δικαιούσαι και θα στην ξαναπουλάνε με τόκο
Κι αυτοί που σου φωνάζουν γι αυτούς είναι παντελώς αδιάφοροι
Τους βλέπουν και τους μετατρέπουν στα μάτια σου σε εύθυμα γραφικά στοιχεία με τάσεις σχιζοειδούς προσωπικότητας
Τι ονειρεύεσαι όταν έχεις ξεφύγει απ’όλους και φτιάχνεις το απόρθητο κάστρο που θα κρυβεσαι για τα επόμενα χρόνια που σου απομένουν?
Δεν είναι μάτριξ όλα αυτά δεν είναι δρακονιανοί που έχουν μυστικά κατακτήσει το πλανήτη χωρίς να πάρουμε χαμπάρι
Ανθρωποι είναι κοινότυποι, κοιλιόδουλοι, ατομιστές, κλασσικοί αδιάφοροι προς τον πλησίον, άπληστοι, αχόρταγοι που ζουν και υπάρχουν και μεγαλώνουν μέσα από τη δική σου μιζέρια
Δεν είναι νέα σενάρια συνομοσιολογικού τύπου όπου θα είμαστε οι γοητευτικά ονειροπαρμένοι πράκτορες που θα τα νικάμε όλα παίρνοντας ένα χάπι και μ’ενα σουπερ διαστημόπλοιο θα νικήσουμε τα άλιεν και θα σηκώσουμε ψηλά τα αυτοσχέδια όπλα μας ντυμένοι με στολές mad max δίπλα στις απίστευτες μηχανές μας ακούγοντας μεταλάδικα που μας ανάβουν τα αίματα.
Δεν είσαι ήρωας του γουορκραφτ που θα κερδίσεις τη ζωή πολεμόντας δαίμονες σ’ενα κουτί εικονικής πραγματικότητας που μπαίνει στο πετσί σου ρυτιδιάζοντάς το
Δεν είσαι ο χακεράς που θα σπάσει το σύστημα υπολογιστών «μέδουσα» στο sword fish με το τραβόλτα να σου προσφέρει εκατομμύρια για ανταλλαγμα μια φεράρι και 25 γλάστρες να σου χαιδεύουν τα.... αυτιά
Δεν είσαι το κοράκι που θα βγει από το τάφο και με ένα γαμάτο ντύσιμο θα δέχεσαι τις σφαίρες στο θεικό κορμί σου και θα γελάς σαρδόνια
Δεν είσαι ο άρχοντας των δαχτυλιδιών που θα σε πάρουν οι αετοί του γκάνταλφ στην αγκαλιά τους μόλις θα έχεις σώσει το πλανήτη πετώντας το δαχτυλίδι στο βουνό του χαμού
Δεν είσαι ο μπλειντ ακόμα κι αν γεμίσεις το σώμα σου τατουάζ πανομοιότυπα δεν είσαι ο μπλειντ ούτε ο μεταλαγμένος xman που θα νικήσεις τους magnito που μπαίνουν στο δρόμο σου.
Αυτά είναι το χόλυγουντ
Είσαι ο X φοβισμένος, χαμένος στην μιζέρια που σου τάξανε που κάποια στιγμή θα ξυπνήσεις όχι στον Αρη αλλά στον ίδιο δρομάκο που ζεις τα τελευταία 20 χρόνια και ο αγωγός από τα βρωμόνερα ακόμα δεν θα έχει κλείσει και θα πλημυρίζει ακόμα το υπόγειο σου με τη πρώτη βροχούλα...
Εδώ είναι Ελλάδα.....
Το θυμάσαι καθόλου αυτό? Θυμάσαι από τι έχουμε κατορθώσει να επιβιώσουμε μέσα στους αιώνες? Θυμάσαι πόσες φορές στοιχημάτισαν ότι θα μας εξαφανίσουν από το χάρτη κι είμαστε ακόμα εδώ?
Θυμάσαι πόσοι σπάσαν τη μούρη τους επάνω μας? Θυμάσαι ότι όσες φορές τη σπάσαμε τη μουρη εμείς ήταν μεταξύ μας?
Ολα όσα ονειρεύεσαι εδώ έγιναν πραγματικότητα τότε που οι άλλοι όνειρα ακόμα δεν είχαν σχηματίσει...
Αν τίποτα άλλο δεν νοιώθεις ικανός να κάνεις και χάνεσαι
Κράτα μια μνήμη ελάχιστη του τι θα μπορούσες να γίνεις
Κράτα την γιατί θα χρειαστεί σύντομα.
Δευτέρα 23 Απριλίου 2007
ΗΡΩΕΣ!!!
Θα ξεκινήσουμε μια έρευνα για τους νεοήρωες νεοέλληνες. Δηλαδή τα σπουδαιότερα μοντελλα ψυχικής και σωματικής αντοχής που δίνουν ηρωικά τη μάχη τους στην Ελλάδα του 21ου αιώνα!!!!
Και ξεκινάμε φυσικά (και για λόγους τιμής) με τον έλληνα συνταξιούχο!!!
Οταν ο θεός κουρασμένος από τα ίδια και τα ίδια, κάποια μέρα θέλησε να κάνει ένα τεστ ντραιβ για τις αντοχές του δημιουργήματός του, έτσι για να δει πόσο ντούρο το είχε κάνει, έστρεψε το βλέμμα του και επέλεξε τον έλληνα συνταξιούχο.
Ο οποίος σήμερα πλέον έχει γίνει το φωτεινό παράδειγμα που έχει ανατρέψει όλα τα ιατρικά δεδομένα.
Είναι το μοντέλλο που θα κρατήσουν σαν βάση σε μελλοντικούς σχεδιασμούς μετανάστευσης σε πλανήτες με αντίξοες συνθήκες για το ανθρώπινο γένος. Το πειραματόζωο που δοκιμάστηκε και άντεξε!!!
Αντεξε ψύχραιμα το γεγονός ότι πρέπει να επιβιώσει το μήνα με τα ίδια λεφτά που η Μαντάμ Τζένη από την Εκάλη αγοράζει ένα μαντήλι και που δεν έχει δουλέψει ποτέ της!!
Αντεξε τις 24ωρες διακυμάνσεις , πάντα ανοδικές, στη τιμή της ντομάτας στη λαική!
Εριξε ένα ολύμπιο χαμόγελο μόλις είδε την τεράστια αύξηση των 4,26 ευρώ που θα παίρνει κάθε χρόνο!
Εδειξε κατανόηση για την ευρηματικότητα του κράτους να του αφαιρέσει την αισχρή σπατάλη που γινόταν με το ΕΚΑΣ!
Πειραματίστηκε στον εαυτό του, όντας καρδιοπαθής τι θα συμβεί αν κοβει το ΛΑΣΙΞ στα δύο για να του κρατάει 2 μήνες αντί για 1!!
Εγινε νέος ηρωικός λακαιδέμων δοκιμάζοντας να επιβιώσει με – βαθμούς χωρίς καλοριφέρ!
Μετετράπη σε επικίνδυνο αναρχοαυτόνομο στοιχείο όταν αποφάσισε ότι το γιαούρτι που επιβαλόταν να φάει για το βράδυ έπιανε καλύτερα τόπο αν το πέταγε στη μούρη των ιθυνόντων!
Πήρε τη μορφή του «πολύ σκληρός για να πεθάνει» δίνοντας μάχη με τους ληστές μπρος στα ΑΤΜ των τραπεζών με τη μαγκούρα του την ώρα που του άρπαζαν τα 325 ευρώ που μόλις είχε πάρει!
Ανέβηκε σαν νεανίας τα όρη και τα βουνά να μαζέψει σε τσουβάλια φύλλα για τη φραπελιά μπας και γλυτώσει από τα 80 ευρώ το μήνα που δίνει συμμετοχή στο ταμείο για φάρμακα!
Εμαθε να ζει τις 2 από τις 30 μέρες του μήνα και τις υπόλοιπες να κάνει υπομονή!
Σχεδιάζει ανέμελα τρόπους και σενάρια κοιτάζοντας περήφανα το θάνατο, για το τι θα γίνει ώστε να γλυτώσουν τα ήδη χρεωμένα παιδιά του από τα έξοδα της κηδείας του!
Και το σπουδαιότερο 350 από τους μεγαλύτερους τραπεζικούς αναλυτές στο κόσμο αυτή τη στιγμη αναλύουν κλεισμένοι μήνες τώρα σ’ενα κτίριο το πως με 400 ευρώ το μήνα, πληρώνει λογαριασμούς, τρώει, παίρνει φάρμακα, ντύνεται, κυκλοφορεί και ΔΙΝΕΙ ΚΑΙ ΧΑΡΤΖΗΛΙΚΙ ΣΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ!!!!!!
Και ξεκινάμε φυσικά (και για λόγους τιμής) με τον έλληνα συνταξιούχο!!!
Οταν ο θεός κουρασμένος από τα ίδια και τα ίδια, κάποια μέρα θέλησε να κάνει ένα τεστ ντραιβ για τις αντοχές του δημιουργήματός του, έτσι για να δει πόσο ντούρο το είχε κάνει, έστρεψε το βλέμμα του και επέλεξε τον έλληνα συνταξιούχο.
Ο οποίος σήμερα πλέον έχει γίνει το φωτεινό παράδειγμα που έχει ανατρέψει όλα τα ιατρικά δεδομένα.
Είναι το μοντέλλο που θα κρατήσουν σαν βάση σε μελλοντικούς σχεδιασμούς μετανάστευσης σε πλανήτες με αντίξοες συνθήκες για το ανθρώπινο γένος. Το πειραματόζωο που δοκιμάστηκε και άντεξε!!!
Αντεξε ψύχραιμα το γεγονός ότι πρέπει να επιβιώσει το μήνα με τα ίδια λεφτά που η Μαντάμ Τζένη από την Εκάλη αγοράζει ένα μαντήλι και που δεν έχει δουλέψει ποτέ της!!
Αντεξε τις 24ωρες διακυμάνσεις , πάντα ανοδικές, στη τιμή της ντομάτας στη λαική!
Εριξε ένα ολύμπιο χαμόγελο μόλις είδε την τεράστια αύξηση των 4,26 ευρώ που θα παίρνει κάθε χρόνο!
Εδειξε κατανόηση για την ευρηματικότητα του κράτους να του αφαιρέσει την αισχρή σπατάλη που γινόταν με το ΕΚΑΣ!
Πειραματίστηκε στον εαυτό του, όντας καρδιοπαθής τι θα συμβεί αν κοβει το ΛΑΣΙΞ στα δύο για να του κρατάει 2 μήνες αντί για 1!!
Εγινε νέος ηρωικός λακαιδέμων δοκιμάζοντας να επιβιώσει με – βαθμούς χωρίς καλοριφέρ!
Μετετράπη σε επικίνδυνο αναρχοαυτόνομο στοιχείο όταν αποφάσισε ότι το γιαούρτι που επιβαλόταν να φάει για το βράδυ έπιανε καλύτερα τόπο αν το πέταγε στη μούρη των ιθυνόντων!
Πήρε τη μορφή του «πολύ σκληρός για να πεθάνει» δίνοντας μάχη με τους ληστές μπρος στα ΑΤΜ των τραπεζών με τη μαγκούρα του την ώρα που του άρπαζαν τα 325 ευρώ που μόλις είχε πάρει!
Ανέβηκε σαν νεανίας τα όρη και τα βουνά να μαζέψει σε τσουβάλια φύλλα για τη φραπελιά μπας και γλυτώσει από τα 80 ευρώ το μήνα που δίνει συμμετοχή στο ταμείο για φάρμακα!
Εμαθε να ζει τις 2 από τις 30 μέρες του μήνα και τις υπόλοιπες να κάνει υπομονή!
Σχεδιάζει ανέμελα τρόπους και σενάρια κοιτάζοντας περήφανα το θάνατο, για το τι θα γίνει ώστε να γλυτώσουν τα ήδη χρεωμένα παιδιά του από τα έξοδα της κηδείας του!
Και το σπουδαιότερο 350 από τους μεγαλύτερους τραπεζικούς αναλυτές στο κόσμο αυτή τη στιγμη αναλύουν κλεισμένοι μήνες τώρα σ’ενα κτίριο το πως με 400 ευρώ το μήνα, πληρώνει λογαριασμούς, τρώει, παίρνει φάρμακα, ντύνεται, κυκλοφορεί και ΔΙΝΕΙ ΚΑΙ ΧΑΡΤΖΗΛΙΚΙ ΣΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ!!!!!!
Κυριακή 22 Απριλίου 2007
ΤΟ ΦΙΔΙ ΠΕΤΑΞΕ ΤΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ....
Το πνεύμα της οργής μ'είχε από καιρό εγκαταλείψει. Η ζωή ισορροπούσε σε μια καθημερινή ακινησία. Ηταν σαν να είχε φύγει μακριά ότι γνωστό εκείνη τη νύχτα. Η ψυχή ένοιωθε ήσυχη, μια περίεργη νηφαλιότητα σ'ενα λιβάδι που λύωνουν τα χιόνια και περιμένει κάτι να ξυπνήσει απ τη νάρκη του.
Ενα περίεργο βουητό άρχισε να σφίγγει το πάνω μέρος του κεφαλιού και να το ναρκώνει σιγά σιγά. Μονότονο, έντονο όχι ενοχλητικό. Οταν τα μάτια είχα σχεδόν θολώσει κι ολα γύρω μοιάζαν σκιές ακούστηκε ένα τρίξιμο σαν να σπαει το κρανίο και να ξεπετιέται από μέσα μια ανυποψίαστη δύναμη.
Πιο δίπλα κοντά στο τοίχο ένας άνθρωπος αετός καλούσε κοντά του το νεογέννητο. Ολοι οι νόμοι της φύσης χάθηκαν μονομιάς. Δεν υπήρχαν πόρτες που να χρειάζεται ν'ανοίξουν ούτε τοίχοι που να εμποδίζουν το πέρασμα. Το νεογέννητο κι ο αετός πετούσαν ψηλά σε μια στήλη από μπλε φως που είχε απλωθεί σαν ένα τεράστιο χωνί και τους τράβαγε μ'ενα αόρατο παντοδύναμο μαγνήτη.
Δεν υπήρχε αίσθηση καμμιά, δεν υπήρχε χώρος ούτε χρόνος, μόνο η αιώρηση. Μια αίσθηση βάρους ελαφρύτερη από ένα φτερό που αργά αργά κυλούσε στη μεγάλη στήλη. Κι αυτό το βουητό που έμοιαζε με πυρετό ήταν ο μόνος ήχος σ'ενα ταξίδι προς το τίποτα. Δεν υπήρχαν φωνές που να καλούν που να ζητάνε κάτι μόνο μια απίστευτη έλξη, μια γοητεία να σε ρουφήξει το μεγάλο χωνί και να περάσεις στους κήπους της ανυπαρξίας ξέροντας ότι κάποτε υπήρξες.
Το πνεύμα το σώμα οι αισθήσεις ήταν όλα μαζί ένα απαλό λίκνισμα φτερού. Δεν ξέρω γιατί γύρισα. Δεν ξέρω τι σύνδεσε την αιωνιότητα με ένα απλό κορμί που άρχισε να σφαδάζει χάνοντας αέρα. Είχε μείνει μάλλον κάποια αόρατη κλωστή που ένωσε τους χώρους. Και το πλάσμα το αρχοντικό, το πνεύμα φύλκας στο μεγάλο ταξίδι εκείνος ο μεγαλόπρεπος αετός, με τα τεράστια φτερά έφυγε μόνος του σ'ενα ταξίδι που δεν έμαθα που θαφτανε παίρνοντας μαζί του όλο το πουκάμισο του παλιού εαυτού μου.
Πέρασαν μέρες ναρκωμενες από την ανάμνηση αυτού του καλέσματος. Ρώτησα με αγωνία να μάθω, έψαξα να εξηγήσω, έπαιρνα σημειώσεις κάθε στιγμή που η εικόνα ξαναρχόταν στο νού μου.
Σήμερα δεν ψάχνω πια τι ήταν. Σημασία δεν έχει τι ήταν αλλά γιατί έγινε. Κι αυτό το γιατί θα προσπαθήσω να μάθω και να το τιμήσω. Δεν υπάρχει τελικά ούτε νόμος, ούτε χρόνος, ούτε τόπος για το κάλεσμα. Είναι το μόνο που μπορώ να πω. Ολα τα άλλα θα τ'ανακαλύψει ο καθένας στο δικό του ταξίδι.
(Καταγραφή ενός βιώματος σαν αφιέρωμα στη γιορτή της γης μ'ενα αλλοιώτικο τρόπο...)
Ενα περίεργο βουητό άρχισε να σφίγγει το πάνω μέρος του κεφαλιού και να το ναρκώνει σιγά σιγά. Μονότονο, έντονο όχι ενοχλητικό. Οταν τα μάτια είχα σχεδόν θολώσει κι ολα γύρω μοιάζαν σκιές ακούστηκε ένα τρίξιμο σαν να σπαει το κρανίο και να ξεπετιέται από μέσα μια ανυποψίαστη δύναμη.
Πιο δίπλα κοντά στο τοίχο ένας άνθρωπος αετός καλούσε κοντά του το νεογέννητο. Ολοι οι νόμοι της φύσης χάθηκαν μονομιάς. Δεν υπήρχαν πόρτες που να χρειάζεται ν'ανοίξουν ούτε τοίχοι που να εμποδίζουν το πέρασμα. Το νεογέννητο κι ο αετός πετούσαν ψηλά σε μια στήλη από μπλε φως που είχε απλωθεί σαν ένα τεράστιο χωνί και τους τράβαγε μ'ενα αόρατο παντοδύναμο μαγνήτη.
Δεν υπήρχε αίσθηση καμμιά, δεν υπήρχε χώρος ούτε χρόνος, μόνο η αιώρηση. Μια αίσθηση βάρους ελαφρύτερη από ένα φτερό που αργά αργά κυλούσε στη μεγάλη στήλη. Κι αυτό το βουητό που έμοιαζε με πυρετό ήταν ο μόνος ήχος σ'ενα ταξίδι προς το τίποτα. Δεν υπήρχαν φωνές που να καλούν που να ζητάνε κάτι μόνο μια απίστευτη έλξη, μια γοητεία να σε ρουφήξει το μεγάλο χωνί και να περάσεις στους κήπους της ανυπαρξίας ξέροντας ότι κάποτε υπήρξες.
Το πνεύμα το σώμα οι αισθήσεις ήταν όλα μαζί ένα απαλό λίκνισμα φτερού. Δεν ξέρω γιατί γύρισα. Δεν ξέρω τι σύνδεσε την αιωνιότητα με ένα απλό κορμί που άρχισε να σφαδάζει χάνοντας αέρα. Είχε μείνει μάλλον κάποια αόρατη κλωστή που ένωσε τους χώρους. Και το πλάσμα το αρχοντικό, το πνεύμα φύλκας στο μεγάλο ταξίδι εκείνος ο μεγαλόπρεπος αετός, με τα τεράστια φτερά έφυγε μόνος του σ'ενα ταξίδι που δεν έμαθα που θαφτανε παίρνοντας μαζί του όλο το πουκάμισο του παλιού εαυτού μου.
Πέρασαν μέρες ναρκωμενες από την ανάμνηση αυτού του καλέσματος. Ρώτησα με αγωνία να μάθω, έψαξα να εξηγήσω, έπαιρνα σημειώσεις κάθε στιγμή που η εικόνα ξαναρχόταν στο νού μου.
Σήμερα δεν ψάχνω πια τι ήταν. Σημασία δεν έχει τι ήταν αλλά γιατί έγινε. Κι αυτό το γιατί θα προσπαθήσω να μάθω και να το τιμήσω. Δεν υπάρχει τελικά ούτε νόμος, ούτε χρόνος, ούτε τόπος για το κάλεσμα. Είναι το μόνο που μπορώ να πω. Ολα τα άλλα θα τ'ανακαλύψει ο καθένας στο δικό του ταξίδι.
(Καταγραφή ενός βιώματος σαν αφιέρωμα στη γιορτή της γης μ'ενα αλλοιώτικο τρόπο...)
ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ..
Λες και οι υπόλοιπες μέρες του χρόνου δεν ανήκουν στη Γη!!!
Αντε καλέ, πάρτε τα κουβαδάκια σας να βγείτε να παίξετε. Ευκαιρία είναι. Να μυρίσετε και κανένα λουλουδάκι, να δείτε και τα πουλάκια να πετάνε.
Ηταν ένα μικρό καράβι που ήταν α-α-α-αταξιδευτο! Οεοεοεοεοεεεεεεε!
Ψιτ τρέξε κι εσύ λιγάκι , κυλίσου στο χορτάρι παίξε με τα παιδιά σου!
Ασε το ρημάδι το πηρουνι κάτω. Δε στη παίρνει κανείς τη ποικιλία δική σου είναι θα προλάβεις να φας!!!
Κάνε δυο βήματα ρε μες τη φύση δε δαγκώνει!!!!!!!!!!!!!!!!
Αντε καλέ, πάρτε τα κουβαδάκια σας να βγείτε να παίξετε. Ευκαιρία είναι. Να μυρίσετε και κανένα λουλουδάκι, να δείτε και τα πουλάκια να πετάνε.
Ηταν ένα μικρό καράβι που ήταν α-α-α-αταξιδευτο! Οεοεοεοεοεεεεεεε!
Ψιτ τρέξε κι εσύ λιγάκι , κυλίσου στο χορτάρι παίξε με τα παιδιά σου!
Ασε το ρημάδι το πηρουνι κάτω. Δε στη παίρνει κανείς τη ποικιλία δική σου είναι θα προλάβεις να φας!!!
Κάνε δυο βήματα ρε μες τη φύση δε δαγκώνει!!!!!!!!!!!!!!!!
Σάββατο 21 Απριλίου 2007
Παρασκευή 20 Απριλίου 2007
ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ! (μη μου το χαλας απανω που βρηκα τροπο να κονομησουμε)
ΣΧΟΛΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΛΕΜΟΥΡΙΩΝ
διδασκει ο sri astana pan και το εκλεκτο του επιτελειο απο gurunes!
300 ευρω τον μηνα, ΜΟΝΟ!
ΠΡΟΛΑΒΕΤΕ!!! ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ!!! ΑΜΕΣΗ ΦΩΤΙΣΗ ΜΕ LED!!!
Η ΜΥΡΙΑΜ, Ο ΤΖΟΣΟΥΑ ΚΙ Ο ΜΑΥΡΟΣ ΠΗΤ ΜΑΖΙ, ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ!
ΟΙ ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΑΡΧΙΣΑΝ!
ΟΠΟΙΟΣ ΕΓΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΜΙΣΑΩΡΟ, ΠΑΙΡΝΕΙ ΔΩΡΟ ΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΥΤΣΟΥΛΙΕΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΟΥΛΙ!
εχουμε και παιδια να προικισουμε...
διδασκει ο sri astana pan και το εκλεκτο του επιτελειο απο gurunes!
300 ευρω τον μηνα, ΜΟΝΟ!
ΠΡΟΛΑΒΕΤΕ!!! ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ!!! ΑΜΕΣΗ ΦΩΤΙΣΗ ΜΕ LED!!!
Η ΜΥΡΙΑΜ, Ο ΤΖΟΣΟΥΑ ΚΙ Ο ΜΑΥΡΟΣ ΠΗΤ ΜΑΖΙ, ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ!
ΟΙ ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΑΡΧΙΣΑΝ!
ΟΠΟΙΟΣ ΕΓΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΜΙΣΑΩΡΟ, ΠΑΙΡΝΕΙ ΔΩΡΟ ΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΥΤΣΟΥΛΙΕΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΟΥΛΙ!
εχουμε και παιδια να προικισουμε...
ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ
Για λίγους αυτό το μπλογκ. Δεν έχει σημασία αν είναι σπουδαίοι, σοφοί, σημαντικοί. Απλά και μόνο να λένε αλήθεια. Δεν υπάρχει λόγος να δίνω πάντα μάχες με το ψέμα. Το ψέμα θα το αφήσω λίγο πιο εκεί με τους δούλους του να αυτοθαυμάζονται, να νοιώθουν σπουδαίοι μέσα στην ασημαντότητά τους, να ελπίζουν πως είναι έτσι όπως φαντάζονται. Γιατί τα μεγαλύτερα ψέμματα τα λέμε στον ευατό μας όχι στους άλλους.
Εγώ εδώ σ'αυτό το μικρό μπλογκάκι δεν θέλω να γράψω αυτό που θα με κάνει ιδιαίτερη, σπουδαία, ξεχωριστή θέλω να γράψω απλά αυτά που ξέρω.
Εδω πρέπει να μιλήσουν τα βιώματα.
Με λόγια απλά, με εικόνες, με στίχους, με κάποια αποσπάσματα από τα σκονισμένα βιβλία. Κάθε τελίτσα μέσα στο σύμπαν έχει δημιουργήσει ένα κόσμο και το σύμπαν ολόκληρο είναι αυτοί οι κόσμοι.
Μακάρι να μπορέσω κάποια στιγμή να βρω τα λόγια να πω...
Δεν είναι εύκολο. Πως να περιγράψεις κάτι που είναι μια στιγμή στο άπειρο και την ίδια στιγμή άπειρες στιγμές. Πως να περιγράψεις ποιό είναι το όνειρο και ποιά η πραγματικότητα? Πως να περιγράψεις πως νοιώθεις μικρός και απέραντος την ίδια στιγμή?
Είναι πολλά αλλά σίγουρα θα μιλήσω γι'αυτά με σεβασμό. Μακριά από τους αχυρένιους ανθρώπους, μακριά από τα βέβηλα μάτια που λαχταρούν όλα να είναι ασήμαντα σαν κι αυτούς.
Ολα θα γίνουν όπως πρέπει. Οπως η φύση μας προστάζει. Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγώτερο.
Είναι άνοιξη. Εξω άπειρες αιώνιες ψυχές χορεύουν τρελλούς απίθανους χορούς. Στριγμώνονται παλεύουν να παραβγούν η μια την άλλη σε χάρη σε φαντασία. Εκτοξεύονται, παίζουν, ταξιδεύουν, σκουντουφλάνε μεταξύ τους, γέρνουν νωχελικά πάνω σε φύλλα, λουλούδια, έντομα, σταγόνες νερού, δροσερό χορταράκι. Μικρές νύμφες αόρατες που αν αφουγκραστείς καλά νοιώθεις ένα ελάχιστο ρίγος μόλις γίνεις ο χαρούμενος στόχος τους. Το μικρότερο φυλλαράκι που τεντώνεται βαριεστημένα και μισοκοιμιέται ζαλισμένο από τον ήλιο που το χαιδεύει έχει συλλάβει το νόημα που οι μεγάλοι σπουδαίοι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν χωμένοι στο κατασκότεινο υπόγειο της κλειδωμένης αντίληψής τους.
Κάθε σταγόνα νερού μπορεί να σου πει τόσα μυστικά που μάταια προσπαθούν οι λόγιοι και οι σοφοί αυτού του κόσμου να εξηγήσουν μελετώντας τα σημάδια στις πέτρες.
Το ξύσιμο των νυχιών ενός αγριμιού στη λασπωμένη γη είναι λόγος
Ο ήχος από τα φτερά ενός γερακιού είναι το μήνυμα της κυριαρχίας του
Ο χορός μιας πεταλούδας γύρω από ένα δέντρο είναι ιεροτελεστία ενός ξεχασμένου χρησμού.
Με φυλάκισαν χρόνια πολλά τώρα σε μερικά τετραγωνικά αυτού του κόσμου. Προσπαθώ να γυρίσω σ'εκείνο το τόπο που ακόμα και τα βράχια τα σκληροτράχηλα γέρνουν ταπεινά στο θαύμα μιας αιώνιας δημιουργίας. Ισως δεν τα καταφέρω ποτέ αλλά τουλάχιστον προσπάθησα να μην ξεχάσω....
Εγώ εδώ σ'αυτό το μικρό μπλογκάκι δεν θέλω να γράψω αυτό που θα με κάνει ιδιαίτερη, σπουδαία, ξεχωριστή θέλω να γράψω απλά αυτά που ξέρω.
Εδω πρέπει να μιλήσουν τα βιώματα.
Με λόγια απλά, με εικόνες, με στίχους, με κάποια αποσπάσματα από τα σκονισμένα βιβλία. Κάθε τελίτσα μέσα στο σύμπαν έχει δημιουργήσει ένα κόσμο και το σύμπαν ολόκληρο είναι αυτοί οι κόσμοι.
Μακάρι να μπορέσω κάποια στιγμή να βρω τα λόγια να πω...
Δεν είναι εύκολο. Πως να περιγράψεις κάτι που είναι μια στιγμή στο άπειρο και την ίδια στιγμή άπειρες στιγμές. Πως να περιγράψεις ποιό είναι το όνειρο και ποιά η πραγματικότητα? Πως να περιγράψεις πως νοιώθεις μικρός και απέραντος την ίδια στιγμή?
Είναι πολλά αλλά σίγουρα θα μιλήσω γι'αυτά με σεβασμό. Μακριά από τους αχυρένιους ανθρώπους, μακριά από τα βέβηλα μάτια που λαχταρούν όλα να είναι ασήμαντα σαν κι αυτούς.
Ολα θα γίνουν όπως πρέπει. Οπως η φύση μας προστάζει. Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγώτερο.
Είναι άνοιξη. Εξω άπειρες αιώνιες ψυχές χορεύουν τρελλούς απίθανους χορούς. Στριγμώνονται παλεύουν να παραβγούν η μια την άλλη σε χάρη σε φαντασία. Εκτοξεύονται, παίζουν, ταξιδεύουν, σκουντουφλάνε μεταξύ τους, γέρνουν νωχελικά πάνω σε φύλλα, λουλούδια, έντομα, σταγόνες νερού, δροσερό χορταράκι. Μικρές νύμφες αόρατες που αν αφουγκραστείς καλά νοιώθεις ένα ελάχιστο ρίγος μόλις γίνεις ο χαρούμενος στόχος τους. Το μικρότερο φυλλαράκι που τεντώνεται βαριεστημένα και μισοκοιμιέται ζαλισμένο από τον ήλιο που το χαιδεύει έχει συλλάβει το νόημα που οι μεγάλοι σπουδαίοι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν χωμένοι στο κατασκότεινο υπόγειο της κλειδωμένης αντίληψής τους.
Κάθε σταγόνα νερού μπορεί να σου πει τόσα μυστικά που μάταια προσπαθούν οι λόγιοι και οι σοφοί αυτού του κόσμου να εξηγήσουν μελετώντας τα σημάδια στις πέτρες.
Το ξύσιμο των νυχιών ενός αγριμιού στη λασπωμένη γη είναι λόγος
Ο ήχος από τα φτερά ενός γερακιού είναι το μήνυμα της κυριαρχίας του
Ο χορός μιας πεταλούδας γύρω από ένα δέντρο είναι ιεροτελεστία ενός ξεχασμένου χρησμού.
Με φυλάκισαν χρόνια πολλά τώρα σε μερικά τετραγωνικά αυτού του κόσμου. Προσπαθώ να γυρίσω σ'εκείνο το τόπο που ακόμα και τα βράχια τα σκληροτράχηλα γέρνουν ταπεινά στο θαύμα μιας αιώνιας δημιουργίας. Ισως δεν τα καταφέρω ποτέ αλλά τουλάχιστον προσπάθησα να μην ξεχάσω....
Πέμπτη 19 Απριλίου 2007
Τετάρτη 18 Απριλίου 2007
δυστυχως δεν γινεται να "βλεπεις" και να μην συμπασχεις...
οχι οσο διατηρεις ακομη την ανθρωπινη ιδιοτητα.
αλλά δεν μπορεις παντα να επεμβαινεις.
αποψε μπηκε στο μετρο ενας ευκαταστατος κυριος πανω απο 60, με το κουστουμακι του, την γραβατουλα του, την σαμσοναϊτ του και απιστευτο αγχος.
το αγχος του εκπεμποταν απο καθε πορο του κορμιου του, τον περιεβαλε σαν αυρα σκοτεινη.
καθοταν απεναντι μου και τα ματια του επαιζαν χωρις να κοιταει συγκεκριμενα και αποφευγε τις ματιες ολων των αλλων.
τον κοιταζα και δεν με κοιταξε ουτε μια στιγμη.
ηταν χαμενος στις σκεψεις του, δεν βιωνε καν το που βρισκοταν.
καποια στιγμη λυνει την γραβατα και την βαζει μεσα στην σαμσοναϊτ.
μου ηρθε να του πω "εγω θα την πεταγα απο το παραθυρο μαζι με την γραβατα", αλλά δεν ηταν ετοιμος για να το ακουσει, τουλαχιστον απο μενα.
κριμα γι αυτον.
δεν ζει τις πολυτιμες στιγμες που του απομενουν...
ζηστε την στιγμη, δειτε την στιγμη,
και τοτε θα αρχισετε να "βλεπετε".
ναστε καλα!
αλλά δεν μπορεις παντα να επεμβαινεις.
αποψε μπηκε στο μετρο ενας ευκαταστατος κυριος πανω απο 60, με το κουστουμακι του, την γραβατουλα του, την σαμσοναϊτ του και απιστευτο αγχος.
το αγχος του εκπεμποταν απο καθε πορο του κορμιου του, τον περιεβαλε σαν αυρα σκοτεινη.
καθοταν απεναντι μου και τα ματια του επαιζαν χωρις να κοιταει συγκεκριμενα και αποφευγε τις ματιες ολων των αλλων.
τον κοιταζα και δεν με κοιταξε ουτε μια στιγμη.
ηταν χαμενος στις σκεψεις του, δεν βιωνε καν το που βρισκοταν.
καποια στιγμη λυνει την γραβατα και την βαζει μεσα στην σαμσοναϊτ.
μου ηρθε να του πω "εγω θα την πεταγα απο το παραθυρο μαζι με την γραβατα", αλλά δεν ηταν ετοιμος για να το ακουσει, τουλαχιστον απο μενα.
κριμα γι αυτον.
δεν ζει τις πολυτιμες στιγμες που του απομενουν...
ζηστε την στιγμη, δειτε την στιγμη,
και τοτε θα αρχισετε να "βλεπετε".
ναστε καλα!
Σάββατο 14 Απριλίου 2007
Πέμπτη 12 Απριλίου 2007
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ..
Αγαπητέ Τζόνι,
Στο βιβλίο που ανέφερα υπάρχουν μερικά ερωτηματικά που παραμένουν «σκοτεινά»...
1.Ποιός ήταν τελικά ο μυστικός συνεργάτης του Ακέφαλου Γιδοβοσκού? Γιατί η φωτογραφία του έχει μπει στη σελίδα 666 του βιβλίου. Είναι σύμπτωση? Είναι τελικά ο γιδοβοσκός υπηρέτης του (......)
2.Τι κρύβεται πίσω από την αινιγματική φράση « ολα τα μαχαιρώνω» Γιατί όχι «και ολα τα σφάζω» ? Υπάρχουν υπόνοιες για μια εκτεταμένη συνομωσία εξολόθρευσης μικρών πιθήκων , που λαβαίνει χώρα στα νταμάρια-σφαγεία της σπηλιάς της Παναγιάς της δεξιοκρατούσας....
3.Τι υπάρχει ανάμεσα στο πριονικό πεδίο και το πεδίο του Αρεως? ....
4.Τι κβύβεται πίσω από το αινιγματικό παιχνίδι της πρέφας ? Τι είναι η «τσάκα»??? Γιατί δεν μπορούν όλοι να παίξουν πρέφα ?
5.Ποιοί είναι οι μικροί νέοι που υπαινίσεσαι , που άφησαν στη θέση τους οι μεγάλοι παλαιοί όταν έφυγαν? Είναι η γενιά με το κωδικό όνομα ΝΙΝΤΕΝΤO?
Σ’ευχαριστώ για την κατανόηση. Ισως πολλά πράγματα δεν πρέπει να ειπωθούν...πρέπει να μείνουν ανείπωτα στους αιώνες, καταλαβαίνω αν δεν μου απαντήσεις απλά να ξέρεις ότι ο εκδοτικός οίκος τα 7 γουρουνάκια διεξάγει κάποιες πολύ σοβαρές έρευνες.
Ισως πολλοί φίλοι αναρωτηθούν, μα είναι τόσο επιφανειακή? Τι θέλει να πει με αυτές τις ανοησίες? (εδώ παίρνω ένα αινιγματικό σαδιστικό χαμόγελο....)
ΧΕΧΕΧΕ.... είστε σίγουροι ότι είναι ανοησίες? (μπαίνει η μουσική από το για μια χούφτα δολλάρια)
Στο βιβλίο που ανέφερα υπάρχουν μερικά ερωτηματικά που παραμένουν «σκοτεινά»...
1.Ποιός ήταν τελικά ο μυστικός συνεργάτης του Ακέφαλου Γιδοβοσκού? Γιατί η φωτογραφία του έχει μπει στη σελίδα 666 του βιβλίου. Είναι σύμπτωση? Είναι τελικά ο γιδοβοσκός υπηρέτης του (......)
2.Τι κρύβεται πίσω από την αινιγματική φράση « ολα τα μαχαιρώνω» Γιατί όχι «και ολα τα σφάζω» ? Υπάρχουν υπόνοιες για μια εκτεταμένη συνομωσία εξολόθρευσης μικρών πιθήκων , που λαβαίνει χώρα στα νταμάρια-σφαγεία της σπηλιάς της Παναγιάς της δεξιοκρατούσας....
3.Τι υπάρχει ανάμεσα στο πριονικό πεδίο και το πεδίο του Αρεως? ....
4.Τι κβύβεται πίσω από το αινιγματικό παιχνίδι της πρέφας ? Τι είναι η «τσάκα»??? Γιατί δεν μπορούν όλοι να παίξουν πρέφα ?
5.Ποιοί είναι οι μικροί νέοι που υπαινίσεσαι , που άφησαν στη θέση τους οι μεγάλοι παλαιοί όταν έφυγαν? Είναι η γενιά με το κωδικό όνομα ΝΙΝΤΕΝΤO?
Σ’ευχαριστώ για την κατανόηση. Ισως πολλά πράγματα δεν πρέπει να ειπωθούν...πρέπει να μείνουν ανείπωτα στους αιώνες, καταλαβαίνω αν δεν μου απαντήσεις απλά να ξέρεις ότι ο εκδοτικός οίκος τα 7 γουρουνάκια διεξάγει κάποιες πολύ σοβαρές έρευνες.
Ισως πολλοί φίλοι αναρωτηθούν, μα είναι τόσο επιφανειακή? Τι θέλει να πει με αυτές τις ανοησίες? (εδώ παίρνω ένα αινιγματικό σαδιστικό χαμόγελο....)
ΧΕΧΕΧΕ.... είστε σίγουροι ότι είναι ανοησίες? (μπαίνει η μουσική από το για μια χούφτα δολλάρια)
Τετάρτη 11 Απριλίου 2007
ΔΥΣΕΥΡΕΤΑ ΑΛΛΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ
Μερικές προτάσεις βιβλίων άκρως σημαντικών.
ΤΟ ΠΗΔΗΧΤΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΠΙΘΗΚΟΥ - Αυτό είναι δυσεύρετο αλλά αξίζει το κόπο να το ψάξετε. Είναι ο πρόγονός μας? Ζούσε αρχικά στην χαμένη ήπειρο των πιθήκων? Μεταφέρθηκε στη γη με το αερόπλοιο Ταγκανίκα? Υπήρχαν οι μπανάνες τότε? Ο σημερινός άνθρωπος είναι αποτυχημένο πείραμα μια ανάμιξης πιθήκου και καβουροσάλιγκα ? Και το βασικώτερο τι ακριβώς ανάγκες εξυπηρετούσε το μυστηριώδες πηδηχτό βήμα?
Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ - Για τους ήδη πλησιάζοντες τη μύηση γιατί υπάρχουν πολλά που δεν μπορεί να τ'αντέξει ένα απλοικό πνεύμα. Πως μπαίνει ο διάολος μέσα σου? Από πάνω ή από κάτω? Τι επικλήσεις πρέπει να προηγηθούν ώστε να τον ανακαλέσουν? Τι κρύβει το σπάνιο αλλά υπαρκτό χειρόγραφο του νεκρού βουνού? Τι συνέβη στην αποστολή που το 1265 μ.χ. αποφάσισε θαραλλέα να αντιμετωπίσει τις απόκρημνες πλαγιές? Τι απέγινε ο συνταγματάρχης Ζαρτάνης που ηγείτο της αποστολής? Είναι αλήθεια ότι ανήκε στην μυστηριώδη και υπόγεια στοά του μετρό γραμμή 4 Αγιος Σώστης - Σφαγείο?
ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΤΗΣ ΛΟΛΟΤΑΣ - Μεγάλη φυσιογνωμία του νοτίου εσωτερισμού η Λολότα, το βιβλίο είναι μια πλήρης καταγραφή των επικοινωνιών της με τον ανατριχιαστικό κόσμο του Ζολ-Ακ-Αντερβαιλ. Τι συνέβη σ'εκείνες τις συνεδρίες? Τι απέγινε η μικρή μαθητευόμενή της Ζουζού μετά την νύχτα της μεγάλης ανατριχίλας? Είναι η ίδια με την σύζυγο του Πρίγκηπα του Αρμουδιστάν? Ηταν το καταφύγιό της η λίμνη της Τριχονίτσας? Γιατί διέκοψε τις επαφές της με όλο το τάγμα του Κορακιού? Οι επαφές με τον Ζολ-Ακ-Αντερβαιλ γινόντουσαν σε τούτο το κόσμο ή στον έξω αποδω?
ΟΜΑΔΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΩΜΕΓΑ - Το βιβλίο που συγκλόνισε το πλανήτη για 24 ώρες, πούλησε 1.000.000 αντίτυπα σε ωράριο καταστημάτων αμέσως μετά μυστηριωδώς αποσύρθηκε. Ενα μόνο αντίτυπο βρίσκεται σε ιδιωτική συλλογή οι υπόλοιπες 999.999 χιλιάδες τι απέγιναν? Ποιός είναι ο πράκτορας Ρόμπερτ Ο'Κόλον που έχει μια περίεργη ανάμιξη στην υπόθεση και τώρα βρίσκεται κλεισμένος στην ίδια κλινική με τα εναπομείνοντα μέλη του πληρώματος του αερόστατου με το κωδικό ΥΑΚΙΝΘΟΣ? Και τι ακριβώς τελικά είναι η ομάδα αίματος ΩΜΕΓΑ? Ποιοί είναι οι 426 κάτοικοι του πλανήτη που την έχουν και από ποιούς φυλάγονται? Είναι αλήθεια ότι οι 426 έχουν LNA +%*^^??
Συνεχίζεται.. Θα αναφερθούμε με μεγάλη προσοχή και εκτενώς σε ένα αριστούργημα που ονομάζεται ΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΣΑΛΙΓΓΑΡΟΙ. Θα είναι ένα αφιέρωμα σε μια ξεχασμένη φυλή σαλιγκαριών που ξέρουν να χειρίζονται υπολογιστές!!!! Ναι σωστά το ακούσατε....
ΤΟ ΠΗΔΗΧΤΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΠΙΘΗΚΟΥ - Αυτό είναι δυσεύρετο αλλά αξίζει το κόπο να το ψάξετε. Είναι ο πρόγονός μας? Ζούσε αρχικά στην χαμένη ήπειρο των πιθήκων? Μεταφέρθηκε στη γη με το αερόπλοιο Ταγκανίκα? Υπήρχαν οι μπανάνες τότε? Ο σημερινός άνθρωπος είναι αποτυχημένο πείραμα μια ανάμιξης πιθήκου και καβουροσάλιγκα ? Και το βασικώτερο τι ακριβώς ανάγκες εξυπηρετούσε το μυστηριώδες πηδηχτό βήμα?
Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ - Για τους ήδη πλησιάζοντες τη μύηση γιατί υπάρχουν πολλά που δεν μπορεί να τ'αντέξει ένα απλοικό πνεύμα. Πως μπαίνει ο διάολος μέσα σου? Από πάνω ή από κάτω? Τι επικλήσεις πρέπει να προηγηθούν ώστε να τον ανακαλέσουν? Τι κρύβει το σπάνιο αλλά υπαρκτό χειρόγραφο του νεκρού βουνού? Τι συνέβη στην αποστολή που το 1265 μ.χ. αποφάσισε θαραλλέα να αντιμετωπίσει τις απόκρημνες πλαγιές? Τι απέγινε ο συνταγματάρχης Ζαρτάνης που ηγείτο της αποστολής? Είναι αλήθεια ότι ανήκε στην μυστηριώδη και υπόγεια στοά του μετρό γραμμή 4 Αγιος Σώστης - Σφαγείο?
ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΤΗΣ ΛΟΛΟΤΑΣ - Μεγάλη φυσιογνωμία του νοτίου εσωτερισμού η Λολότα, το βιβλίο είναι μια πλήρης καταγραφή των επικοινωνιών της με τον ανατριχιαστικό κόσμο του Ζολ-Ακ-Αντερβαιλ. Τι συνέβη σ'εκείνες τις συνεδρίες? Τι απέγινε η μικρή μαθητευόμενή της Ζουζού μετά την νύχτα της μεγάλης ανατριχίλας? Είναι η ίδια με την σύζυγο του Πρίγκηπα του Αρμουδιστάν? Ηταν το καταφύγιό της η λίμνη της Τριχονίτσας? Γιατί διέκοψε τις επαφές της με όλο το τάγμα του Κορακιού? Οι επαφές με τον Ζολ-Ακ-Αντερβαιλ γινόντουσαν σε τούτο το κόσμο ή στον έξω αποδω?
ΟΜΑΔΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΩΜΕΓΑ - Το βιβλίο που συγκλόνισε το πλανήτη για 24 ώρες, πούλησε 1.000.000 αντίτυπα σε ωράριο καταστημάτων αμέσως μετά μυστηριωδώς αποσύρθηκε. Ενα μόνο αντίτυπο βρίσκεται σε ιδιωτική συλλογή οι υπόλοιπες 999.999 χιλιάδες τι απέγιναν? Ποιός είναι ο πράκτορας Ρόμπερτ Ο'Κόλον που έχει μια περίεργη ανάμιξη στην υπόθεση και τώρα βρίσκεται κλεισμένος στην ίδια κλινική με τα εναπομείνοντα μέλη του πληρώματος του αερόστατου με το κωδικό ΥΑΚΙΝΘΟΣ? Και τι ακριβώς τελικά είναι η ομάδα αίματος ΩΜΕΓΑ? Ποιοί είναι οι 426 κάτοικοι του πλανήτη που την έχουν και από ποιούς φυλάγονται? Είναι αλήθεια ότι οι 426 έχουν LNA +%*^^??
Συνεχίζεται.. Θα αναφερθούμε με μεγάλη προσοχή και εκτενώς σε ένα αριστούργημα που ονομάζεται ΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΣΑΛΙΓΓΑΡΟΙ. Θα είναι ένα αφιέρωμα σε μια ξεχασμένη φυλή σαλιγκαριών που ξέρουν να χειρίζονται υπολογιστές!!!! Ναι σωστά το ακούσατε....
Κυριακή 1 Απριλίου 2007
ΜΙΚΡΑ ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟΥ (1)
Νά τος και ο κυνηγός
που σκότωσε το λύκο
που έφαγε το βόδι
που ρούφηξε το ποτάμι
που ’σβησε τη φωτιά
που έκαψε το ξύλο
που σκότωσε το σκύλο
που έπνιξε τη γάτα
που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
που σκότωσε το λύκο
που έφαγε το βόδι
που ρούφηξε το ποτάμι
που ’σβησε τη φωτιά
που έκαψε το ξύλο
που σκότωσε το σκύλο
που έπνιξε τη γάτα
που έφαγε τον ποντικό
που πήρε το φιτίλι
μέσ’ από το καντήλι
που έφεγγε και κένταγε
η κόρη το μαντίλι,
ντίλι-ντίλι-ντίλι.
ΣΤΟΥΣ ΠΑΛΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ
Υπάρχουν κάτι άνθρωποι ευλογημένοι. Τους είδα να περνάνε τα μονοπάτια αυτού του κόσμου ανάλαφροι σαν όνειρα. Η παρουσία τους χανόταν με ένα ανοιγόκλειμα του ματιού σου. Τίποτα παραπάνω. Τίποτα λιγώτερο. Σ'ενα βλέμμα τους μπορούσες να διαβάσεις την ιστορία όλου του κόσμου. Δεν έμαθε κανείς ποτέ ούτε τ'ονομά τους. Ούτε κανένα βιβλίο τους αφιέρωσε έστω και μια απο τις σελίδες του. Πέρασαν αθόρυβα, γαλήνια και μοίρασαν τα δώρα τους σε τυχαίους ανυποψίαστους διαβάτες. Ανθρωποι που απλόχερα χαμογέλασαν στον συγκάτοικο στο παγκάκι και το κέρασαν το τελευταίο τσιγάρο που είχε μείνει στο πακέτο τους. Ανθρωποι που ξενύχτισαν με τον ανθρώπινο πόνο και τον γιάτρεψαν. Που γνώριζαν τ'ονομά σου χωρίς να μπεις στο κόπο να το πεις. Εναπομείναντα δείγματα από κάποια ράτσα που χάθηκε στο περάσμα του χρόνου. Ηταν εκείνοι που μ'έκαναν να σκεφτώ ότι ο άνθρωπος δεν φτιάχτηκε απλά για καλαμπούρι. Φίλοι μου εσείς δεν διαβάζετε αυτό το μπλογκάκι, είστε πολύ μακριά ήδη, αλλά κάποια μέρα μπορεί να βρω την ευκαιρία να σας πω εκείνο το ευχαριστώ, που έχει μείνει ξεκρέμαστο στη σκέψη μου.
Ξέρω ότι χαμογελάτε όπου και νάσαστε.
Ξέρω ότι χαμογελάτε όπου και νάσαστε.
ΤΡΕΙΣ ΛΑΛΟΥΝ ΚΑΙ ΔΥΟ ΧΟΡΕΥΟΥΝ!!!
Αγαπητέ τάδε,
Η διαφορά που χωρίζει τους δύο κόσμους μας είναι κάπως μεγαλούτσικη. Είναι ζήτημα ελευθερίας. Οπότε όπως καταλαβαίνεις πολύ σοβαρό ζήτημα. Δεν θεωρώ ότι είσαι κακοπροαίρετο άτομο. Ισα ίσα ξεκίνησες με όλες τις καλές προθέσεις να μάθεις κάτι περισσότερο. Η φλέβα υπάρχει. Το πρόβλημα είναι αν βρήκες χρυσό. Φυσικά επειδή όλα είναι μέσα στο μυαλό μας, το οποίο έχει την εκπληκτική ιδιότητα σε συνδυασμό με τις φαντασιώσεις μας να φτιάχνει κόσμους ιδανικούς στα μέτρα μας, μπορεί όντως να πιστεύεις ότι έχεις ανακαλύψει τη χρυσή φλέβα.
Το πρόβλημα είναι ότι εγώ δεν ψάχνω να βρω τα μυστικά του κόσμου με τον κόσμο να μοιάζει στη φαντασία μου σαν κάτι το "ανάξιο λόγου σκυλάδικο τραγουδάκι". Εγώ ζω και είμαι μέρος αυτού του κόσμου. Ναι στη φαντασία μου πολλές φορές ονειρεύτηκα ότι είμαι ο ιππότης που βρήκε το δισκοπότηρο και ο θεός διάλεξε ειδικά εμένα. Το να έχω μια "ελαφριούτσικη παράνοια" δεν σημαίνει ότι μπορώ να την κάνω και ιδεολογία.
Είναι πολύ δύσκολο για έναν άνθρωπο που έχει χτίσει ένα ολόκληρο βασίλειο πάνω σε φιλόδοξες παράνοιες να τον κατεβάσεις στο χωράφι με τα πίτουρα και να του πεις "φίλε μήπως να το πάρεις από την αρχή αλλοιώς το θέμα?"
Στην δική μου περίπτωση υπάρχει επι πλέον ένα ακόμη προβληματάκι που μπορεί να μην είχες υπολογίσει. Το ότι ψάχνω ένα μονοπάτι δύσκολο γεμάτο από πράγματα ιδιαίτερα και ονειρικά δεν σημαίνει αυτόματα ότι είμαι έτοιμη να χάψω ότι σαβουρα μου πετάνε...
Μ'αρέσει να με λένε ηλίθια. Μου δίνει ένα συναίσθημα ασφάλειας. Επίσης και αμόρφωτη, κι αυτό μου δίνει ένα αίσθημα ασφάλειας. Και ότι η πνευματική μου κατάσταση είναι νηπιακή. Αυτό κι αν μ'αρέσει. Γιατί σημαίνει ότι έχω πολλά ακόμα να μάθω.
Επίσης έχω τη μεγάλη χαρά να μπορώ να βλέπω ότι οι μπουρδολογίες που αραδιάζεις στο κόσμο και σε κοιτάνε σαν χάνοι είναι απλά μπουρδολογίες. Εσύ μπορείς να το πεις αυτό στ'αφεντικά σου? Μπα δε νομίζω. Και να σε κάνουν νταντά?
Είδες λοιπόν τη διαφορά μεταξύ του πολύ διαβασμένου ατόμου και του "γειά σου"?
Είναι απλή. Εσύ θα ζήσεις όλη σου τη ζωή να ψάχνεις με αγωνία τι υπάρχει μετά από αυτήν, θα κάνεις τεράστιες προσπάθειες να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι είσαι κάτι το ξεχωριστό από τους άλλους, θα γλύψεις διάφορες κατουρημένες ποδιές για να ξεφύγεις από την αγωνία σου μήπως πέσεις στη "πλέμπα" της γνώσης,
ενώ εγώ απλά ζω και δεν μασάω τις μαλακίες του είδους "και που το ξέρεις? είσαι νυχτωμένη μακριά, κρίμα που δεν μπορείς να δεις, σε πίστευα για άλλο άνθρωπο, είναι περιττό να συζητήσω μαζί σου γιατί δεν μπορείς να κατανοήσεις κλπ"
Ψιτ εγώ σε βλέπω!!!
Και μην πεις στο κόπο να αναλύσεις το παιδικόν της προσωπικότητάς μου. Εχω καμμιά εκατοστή βιβλία κάπου πεταμένα που μιλάνε για το θέμα. Αλλά βαριέμαι να αρχίσω να κάνω κόπυ πειστ.
Τι έχουν να δουν ακόμα τα ματάκια μας. Τα θέλουμε όμως. Ψοφάμε να ακούμε ηλιθιότητες. Λες και η ηλιθιόητα έχει μαγνήτη. Είδες γιατί δεν με τράβηξε εμένα? Γιατί είμαι από άχυρο!!!
Πωπω κουράστηκα... πάνω να δω τους ήρωες του δάσους σε dvd! Καλό ψάξιμο στα μυστήρια του κόσμου. Ξέρεις τρίτη πόρτα δεξιά και μετά αριστερά πίσω από το κομοδίνο με το ξυπνητήρι υπάρχει η πύλη του χάους. Μπες να δεις έχει πλάκα!
Είσαι σίγουρος ότι θέλεις?
Δεν θα στο συνιστούσα... το ότι έχεις δώσει συγκεκριμένους ορισμούς στα ζωτικά σου ψέμματα δεν σημαίνει ότι το χάος θα δείξει κατανόηση...
Η διαφορά που χωρίζει τους δύο κόσμους μας είναι κάπως μεγαλούτσικη. Είναι ζήτημα ελευθερίας. Οπότε όπως καταλαβαίνεις πολύ σοβαρό ζήτημα. Δεν θεωρώ ότι είσαι κακοπροαίρετο άτομο. Ισα ίσα ξεκίνησες με όλες τις καλές προθέσεις να μάθεις κάτι περισσότερο. Η φλέβα υπάρχει. Το πρόβλημα είναι αν βρήκες χρυσό. Φυσικά επειδή όλα είναι μέσα στο μυαλό μας, το οποίο έχει την εκπληκτική ιδιότητα σε συνδυασμό με τις φαντασιώσεις μας να φτιάχνει κόσμους ιδανικούς στα μέτρα μας, μπορεί όντως να πιστεύεις ότι έχεις ανακαλύψει τη χρυσή φλέβα.
Το πρόβλημα είναι ότι εγώ δεν ψάχνω να βρω τα μυστικά του κόσμου με τον κόσμο να μοιάζει στη φαντασία μου σαν κάτι το "ανάξιο λόγου σκυλάδικο τραγουδάκι". Εγώ ζω και είμαι μέρος αυτού του κόσμου. Ναι στη φαντασία μου πολλές φορές ονειρεύτηκα ότι είμαι ο ιππότης που βρήκε το δισκοπότηρο και ο θεός διάλεξε ειδικά εμένα. Το να έχω μια "ελαφριούτσικη παράνοια" δεν σημαίνει ότι μπορώ να την κάνω και ιδεολογία.
Είναι πολύ δύσκολο για έναν άνθρωπο που έχει χτίσει ένα ολόκληρο βασίλειο πάνω σε φιλόδοξες παράνοιες να τον κατεβάσεις στο χωράφι με τα πίτουρα και να του πεις "φίλε μήπως να το πάρεις από την αρχή αλλοιώς το θέμα?"
Στην δική μου περίπτωση υπάρχει επι πλέον ένα ακόμη προβληματάκι που μπορεί να μην είχες υπολογίσει. Το ότι ψάχνω ένα μονοπάτι δύσκολο γεμάτο από πράγματα ιδιαίτερα και ονειρικά δεν σημαίνει αυτόματα ότι είμαι έτοιμη να χάψω ότι σαβουρα μου πετάνε...
Μ'αρέσει να με λένε ηλίθια. Μου δίνει ένα συναίσθημα ασφάλειας. Επίσης και αμόρφωτη, κι αυτό μου δίνει ένα αίσθημα ασφάλειας. Και ότι η πνευματική μου κατάσταση είναι νηπιακή. Αυτό κι αν μ'αρέσει. Γιατί σημαίνει ότι έχω πολλά ακόμα να μάθω.
Επίσης έχω τη μεγάλη χαρά να μπορώ να βλέπω ότι οι μπουρδολογίες που αραδιάζεις στο κόσμο και σε κοιτάνε σαν χάνοι είναι απλά μπουρδολογίες. Εσύ μπορείς να το πεις αυτό στ'αφεντικά σου? Μπα δε νομίζω. Και να σε κάνουν νταντά?
Είδες λοιπόν τη διαφορά μεταξύ του πολύ διαβασμένου ατόμου και του "γειά σου"?
Είναι απλή. Εσύ θα ζήσεις όλη σου τη ζωή να ψάχνεις με αγωνία τι υπάρχει μετά από αυτήν, θα κάνεις τεράστιες προσπάθειες να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι είσαι κάτι το ξεχωριστό από τους άλλους, θα γλύψεις διάφορες κατουρημένες ποδιές για να ξεφύγεις από την αγωνία σου μήπως πέσεις στη "πλέμπα" της γνώσης,
ενώ εγώ απλά ζω και δεν μασάω τις μαλακίες του είδους "και που το ξέρεις? είσαι νυχτωμένη μακριά, κρίμα που δεν μπορείς να δεις, σε πίστευα για άλλο άνθρωπο, είναι περιττό να συζητήσω μαζί σου γιατί δεν μπορείς να κατανοήσεις κλπ"
Ψιτ εγώ σε βλέπω!!!
Και μην πεις στο κόπο να αναλύσεις το παιδικόν της προσωπικότητάς μου. Εχω καμμιά εκατοστή βιβλία κάπου πεταμένα που μιλάνε για το θέμα. Αλλά βαριέμαι να αρχίσω να κάνω κόπυ πειστ.
Τι έχουν να δουν ακόμα τα ματάκια μας. Τα θέλουμε όμως. Ψοφάμε να ακούμε ηλιθιότητες. Λες και η ηλιθιόητα έχει μαγνήτη. Είδες γιατί δεν με τράβηξε εμένα? Γιατί είμαι από άχυρο!!!
Πωπω κουράστηκα... πάνω να δω τους ήρωες του δάσους σε dvd! Καλό ψάξιμο στα μυστήρια του κόσμου. Ξέρεις τρίτη πόρτα δεξιά και μετά αριστερά πίσω από το κομοδίνο με το ξυπνητήρι υπάρχει η πύλη του χάους. Μπες να δεις έχει πλάκα!
Είσαι σίγουρος ότι θέλεις?
Δεν θα στο συνιστούσα... το ότι έχεις δώσει συγκεκριμένους ορισμούς στα ζωτικά σου ψέμματα δεν σημαίνει ότι το χάος θα δείξει κατανόηση...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
